เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1632

บทที่ 1631 พวกเรามาพูดคุยกัน

ทันใดนั้นเสียงที่คุ้นหูก็ดังขึ้น ทำให้ฝีเท้าของถางหยวนหยวนชะงัก

เธอไม่ค่อยเชื่อหูตัวเองนัก คิดว่านี่อาจจะหูฝาด ไม่อย่างนั้นทำไมถึงได้ยินเสียงพี่ชายในตอนนี้ได้

ยืนอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ได้ยินเสียงอื่นใดอีกถางหยวนหยวนหัวเราะอย่างสมเพชในใจ

หูฝาดไปเองจริงๆนี่

เธอก้าวเท้าไป มุ่งหน้าเดินเข้าด้านใน

ด้านหลังมีเสียงฝีเท้าเดินตามมา จากนั้นร่างสูงเพรียวก็มาขวางทางที่เธอจะไป ถางหยวนหยวนเงยหน้าด้วยความแปลกใจ

สิ่งที่เห็น คือโครงหน้าที่หล่อเหลาของยู่ฉือยี่ซู

พี่เหรอ

คือเขาจริงหรือ

ถางหยวนหยวนสติหลุดลอย แทบจะแยกความฝันกับความจริงไม่ออกแล้ว

นี่คือภาพลวงตาของเธอหรือไม่

ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้

“หาฉันอยู่ตั้งนาน ตอนนี้คนก็มายืนอยู่ตรงหน้าแล้ว ยังไม่อยากเจอฉันขนาดนี้เลยเหรอ”

เสียงของยู่ฉือยี่ซูฟังดูเหนื่อยล้า น้ำเสียงแหบพร่าเล็กน้อย หอบหายใจเดินไปตรงหน้าเธอ

ถางหยวนหยวนถอยหลังไปก้าวหนึ่งตามสัญชาตญาณ“พี่”

ยู่ฉือยี่ซูสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เห็นในดวงตาเธอมีความอับจนหนทางเล็กน้อย“ยังจำได้ว่าฉันเป็นพี่เหรอ ในเมื่อรู้ว่าฉันเป็นพี่ ทำไมตั้งนานแล้วถึงไม่ยอมมาเจอหน้าฉันสักที”

สาเหตุที่ไม่อยากเจอ แน่นอนว่าไม่อาจบอกได้ แต่วันนี้ตัวเขาก็ยืนอยู่ตรงหน้าตัวเองแล้ว ไม่พูดอะไรบ้างก็คงจะไม่ได้

แต่จะพูดอะไรดี ถางหยวนหยวนไม่รู้ว่าตนเองควรจะพูดอะไร เธอไม่ใช่คนที่ต้องมารักษาความสงบสุข

คิดไปคิดมา ถางหยวนหยวนได้แต่ตอบอย่างโง่ๆว่า

“ไม่ใช่ไม่ยอมเจอพี่ แต่คือช่วงนี้ยุ่งเรื่องเรียนมากเกินไป”

“ยุ่งเหรอ”

ยู่ฉือยี่ซูพูดเสียงต่ำๆ“ไปเที่ยวกับพี่ฉู่เฟิงได้ไม่ยุ่งเหรอ”

ถางหยวนหยวน“……”“หืม”

เห็นเธอไม่พูดอะไร ยู่ฉือยี่ซูเดินไปข้างหน้าอีกก้าว

ถางหยวนหยวนเห็นเขาเดินมาข้างหน้า ก็ถอยหลังไปอีก ถึงขนาดหมุนตัวหันหลังให้ยู่ฉือยี่ซู“ไม่ใช่ไม่ว่าง แต่ว่าออกไปเที่ยวกับพี่ฉู่เฟิงแล้ว ก็ไม่มีเวลาเหลือแล้ว เมื่อก่อนยุ่งมาก ก็แค่วันนี้มีเวลาว่างพอดีเท่านั้นเอง”

หลังจากที่เธอรีบพูดประโยคนี้เสร็จ ถางหยวนหยวนถอนหายใจอย่างโล่งอก รู้สึกว่าที่ตนเองตอบกลับแบบนี้ก็ฉลาดมาก น่าจะหาช่องโหว่มาจับผิดไม่ได้แล้ว

“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ว่างมั้ย”

ยู่ฉือยี่ซูถาม

ถางหยวนหยวนชะงักไปทันที หลังจากนั้นตอบว่า“พรุ่งนี้ต้องเรียน ไม่ ไม่ว่างค่ะ”

“วันมะรืนล่ะ”

นี่คือต้องการอะไร

ถางหยวนหยวนเม้มปาก“ก็ไม่มีค่ะ”

หลังจากพูดประโยคนี้ออกไปแล้ว คนที่ด้านหลังก็ไม่ได้ตอบโต้อยู่พักใหญ่ ถางหยวนหยวนกัดริมฝีปากล่าง เริ่มจะเสียใจภายหลังเล็กน้อยอีก เธอพูดแรงเกินไปหรือเปล่า

แม้จะชอบเขา แต่นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของเธอนี่

พี่ก็ไม่รู้เรื่องอะไรอีก อีกอย่างไม่ชอบเธอเดิมก็ไม่ใช่เรื่องผิด

ทำไมเธอต้องโยนความผิดไปที่เขาด้วย

ในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้นเอง ก็มีเสียงถอนหายใจลึกๆดังมาจากด้านหลัง

“เธอดื้อแล้วนะ”

ถางหยวนหยวนสงสัย เธอดื้อตรงไหน

หัวไหล่มีคนเกาะกุม ถางหยวนหยวนถูกยู่ฉือยี่ซูดึงให้หันหน้ามาหาเขา ตอนนี้เป็นฤดูร้อน เสื้อผ้าบนร่างกายไม่ได้หนา ดังนั้นถางหยวนหยวนสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ลุกโชนอยู่ในฝ่ามือของเขาซึ่งถูกกั้นด้วยเสื้อผ้าบาง ส่งมาที่ร่างของเธอได้อย่างชัดเจน

“เมื่อก่อน เธอไม่เคยโกหกพี่มาก่อน”

โกหกเหรอ