เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1643

บทที่1642 พูดจาใส่ร้าย

ลางาน?

แท้จริงเมิ่งเข่อเฟยไม่เคยคิดว่าจะไปร่วมงานวันเกิดเลย คำพูดพวกนั้นเป็นแค่การพูดผัดวันประกันพรุ่งเฉยๆ

งานวันเกิดของหยวนเย่าหัน สำหรับเธอแล้วมันคืองานเลี้ยงที่จัดขึ้นเพราะมีเจตนาอื่น

ดวงตาเธอกลอกไปมา แล้วพูดเสียงเบา “ลาแล้ว วันนี้ฉันบอกเขาไปแล้ว แต่เจ้านายฉันไม่อนุมัติ”

“ทำไมถึงไม่อนุมัติอ่ะ เธอได้บอกเขาไหมว่าเป็นวันเกิดของเพื่อน เธอก็บอกไปสิว่าเป็นวันที่สำคัญมาก ยังไงเธอก็ทำงานทุกวัน หยุดวันหนึ่ง หรือทำเกินหนึ่งวันก็ไม่ต่างกันหนิ”

เหอะ พูดง่ายเนอะ

งานนี้ที่เธอหานั้นมีโบนัสสำหรับคนที่มาทำงานครบทุกวัน หากเธอมุ่งมั่นไปทำงานทุกวัน ทุกๆเดือนก็จะได้โบนัสเพิ่มสองร้อยหยวน แม้ว่าเงินสองร้อยหยวนจะไม่มีความหมายต่อพวกเขา บางทีออกไปทานข้าวมื้อหนึ่งก็หลายร้อยแล้ว

แต่สองร้อยนี้สำหรับเมิ่งเข่อเฟยแล้ว เป็นค่าครองชีพต่อได้อีกหลายๆวัน

ดังนั้นเธอไม่สามารถหยุดงานได้

“ขอโทษด้วยนะเย่าหันน่าจะไปไม่ได้แล้วจริงๆ เดี๋ยวเจ้านายโกรธแล้วไล่ฉันออกขึ้นมา คงแย่จริงๆ”

พูดจบ เมิ่งเข่อเฟยหยิบของขวัญที่ตัวเองซื้อยื่นให้กับหยวนเย่าหัน

“อ่ะใช่ อันนี้คือของขวัญที่ฉันซื้อให้ ถึงแม้จะไม่มีราคามาก แต่มันก็เป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆของฉัน”

หยวนเย่าหันมองของในมือเธอแวบหนึ่ง พอเห็นว่าเป็นกล่องธรรมดา ดูก็รู้ว่าเป็นของไม่มีราคา ความรู้สึกรังเกียจก่อขึ้นโดยธรรมชาติ

แต่เพราะต้องตีเนียนสนิท หยวนเย่าหันจึงรับของขวัญมา ยิ้มอย่างเยือกเย็นแล้วพูดว่า “ขอบคุณนะ แต่ที่จริงสำหรับฉันแล้ว ฉันรู้สึกว่าถ้าเธอยอมไปงานวันเกิดฉัน ฉันจะดีใจมากกว่าได้ของขวัญจากเธออีก”

คำพูดจอมปลอมแบบนี้ ใครเชื่อกัน? เมิ่งเข่อเฟยแอบยิ้มแห้งในใจ แต่สีหน้าของเธอไม่แสดงแม้แต่น้อย

“ขอโทษจริงๆ ถ้าปีหน้ามีโอกาส หวังว่าจะได้ไปร่วมงานวันเกิดของเธอนะ สุขสันต์วันเกิด วันงานก็ขอให้สนุก”

“ขอบคุณเฟยเฟย เดี๋ยวฉันจะเอาเค้กกลับมาให้นะ จริงด้วย หยวนหยวนก็ไม่ไป เธอบอกว่าวันนั้นเธอมีธุระสำคัญ เธอรู้ไหมว่าธุระอะไร?”

ฟังจบ เมิ่งเข่อเฟยนิ่งไปสักครู่ “เธอไม่ไป? วันนั้นพวกเธอบอกว่า......”

“ใช่ไหม คืนนั้นยังตกลงอยู่เลย แต่วันนี้กลับมาบอกว่าไปไม่ได้แล้ว แล้วยังให้ของขวัญฉัน เธอดูสิ”

หยวนเย่าหันจงใจเอากล่องของขวัญที่จะกำลังจะเก็บยื่นให้เมิ่งเข่อเฟย “เหมือนเป็นน้ำหอมจากแบรนด์หนึ่ง กลิ่นนี้ฉันก็ค่อนข้างที่จะชอบ จริงด้วย เธอให้อะไรฉันหรอ?”

เมิ่งเข่อเฟยเห็นความแตกต่างของกล่องของขวัญแล้ว รู้สึกหน้าซีดขึ้นมาทันที

เธอเม้มปาก พูดออกมาอย่างยากเย็น “ของขวัญฉันไม่ได้ดีขนาดนั้น ก็แค่ของประดับคู่หนึ่ง แต่ฉันรู้สึกว่ามันค่อนข้างพิเศษอยู่นะ”

เพิ่งจะพูดจบ หยวนเย่าหันก็รีบแกะกล่องของขวัญออก แล้วทิ้งลงข้างๆ ดูออกชัดเจนว่าเธอเหยียด แต่พอเธอได้เห็นของประดับกระต่ายน้อยคู่นั้น แต่กลับเผยสีหน้าที่รู้ประหลาดใจออกมา

“น่ารักจังเลย ฉันชอบของขวัญชิ้นนี้มาก ขอบคุณนะเฟยเฟย~”

เมิ่งเข่อเฟยที่รับรู้ถึงความปลอมจนมองไม่ลง เธอเม้มปากอย่างไม่รู้ตัว “ไม่เป็นไร เธอชอบก็ดีแล้ว”

จากนั้นหยวนเย่าหันหยิบกระต่ายน้อยคู่นั้นที่เธอให้กับน้ำหอมที่ถางหยวนหยวนให้เป็นของขวัญวันเกิด เดินมาอยู่ตรงหน้าเตียงนอน วางน้ำหอมเก็บไว้อย่างดี จากนั้นก็พลางขว้างกระต่ายน้อยคู่นั้นขึ้นบนเตียงข้างหมอน

จางเสี่ยวลู่ที่เห็นฉากนี้ ถึงกับเบ้ปาก

มือทั้งคู่ของเมิ่งเข่อเฟยที่พาดไหล่ไว้ถึงกับกำหมัดแน่น สุดท้ายก็คลายออก จากนั้นก็เหมือนเธอว่าเธอจะคิดอะไรออก เธอยิ้มอย่างเหยียดหยาม จากนั้นก็เดินกลับไปหน้าโต๊ะอ่านหนังสือของตัวเองแล้วเปิดไฟ เตรียมจะอ่านหนังสือ

ยังไงของขวัญชิ้นนั้นเธอก็ไม่ได้เสียเงินไปมาก น่าจะประมาณยี่สามสิบหยวน เพราะเธอก็ไม่เคยคิดว่าจะซื้อของที่ราคาสูงให้กับคนอย่างหยวนเย่าหันอยู่แล้ว

ดังนั้นหยวนเย่าหันจะทำตัวหยาบคายแบบนี้ เธอก็คิดไว้ตั้งแต่แรกแล้ว