เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1663

บทที่1662 มีความกังวล

“ยังไม่ขึ้นมหาลัยแล้วทำไมล่ะ? แค่หมั้นไม่ได้แต่งงานสักหน่อย ก็แค่กำหนดความสัมพันธ์ระหว่างพวกลูกทั้งสองคนเอาไว้ก็เท่านั้นเอง ตราบใดที่พวกลูกเป็นคู่รักที่ยังไม่ได้แต่งงาน จนถึงตอนนั้นจะออกไปเล่นอะไรกัน เธอจะได้ไม่โดนคนอื่นนินทาได้ รอให้เธอเรียนจบมหาลัยเมื่อไหร่ พวกลูกก็ค่อยแต่งงานกัน มีอะไรที่ไม่ดีเหรอ? ”

ยู่ฉือยี่ซูได้ยินดังนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

“ชีวิตแบบนี้ แม่แน่ใจเหรอว่าเธอต้องการ? ”

เสียงปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วค่อยพูดว่า “หยวนหยวนชอบลูก ลูกไม่รู้เหรอ? ”

ครั้งนี้กลายเป็นยู่ฉือยี่ซูที่เงียบ

“เธอชอบลูกมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว เป็นไปไม่ได้หรอกว่าลูกจะสัมผัสไม่ได้ แล้วอีกอย่างหม่ามี๊ก็วางแผนไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่ารอให้พวกลูกโตเมื่อไหร่จะจับคู่กัน แม่เลี้ยงลูกมาตั้งแต่เด็ก ลูกรู้สึกยังไงกับเธอ มีเหรอที่แม่จะดูไม่ออก”

ยู่ฉือยี่ซูขมวดคิ้ว “แล้วมันยังไงกัน? ”

“ยังไงกันอะไร? ทั้งสองคนรักกัน หมั้นกันตอนนี้แล้วมันจะมีปัญหาอะไร? ”

“แน่นอนว่าต้องมีปัญหาสิ” ยู่ฉือยี่ซูรู้สึกไม่พอใจกับผลลัพธ์นี้ “เธอพึ่งจะบรรลุนิติภาวะ เมื่อก่อนเธอชอบผม แล้วหลังจากนั้นล่ะ? ตอนนี้บังคับให้เธอยอมรับอะไรพวกนี้ด้วยความงุนงง ถ้าเกิดว่าวันหนึ่งเธอรู้ว่าความรู้สึกที่เธอมีนั้นไม่ใช่ของผม มันจะไม่ยิ่งลำบากไปอีกเหรอ? ”

คำพูดนี้ทำให้หานมู่จื่อพูดไม่ออกเป็นเวลานาน

หลังจากผ่านไปนาน หานมู่จื่อถึงได้เอ่ยปากถามยู่ฉือยี่ซูอย่างจริงจัง

“ถ้ายังงั้นตามความคิดของลูก ลูกอยากจะทำยังไง? ”

“ให้เวลาเธออีกหน่อยเถอะครับ เธอพึ่งจะบรรลุนิติภาวะเอง”

“ก็ได้ ในเมื่อลูกยืนหยัดแบบนั้น หม่ามี๊ก็จะไม่บังคับ ขึ้นอยู่กับหยวนหยวนเป็นหลัก”

“ให้ผมส่งเธอกลับตระกูลถางไปพักผ่อนไหม? ”

“ไปเถอะ สิ่งที่ลูกพูดนี้แม่จะบอกคนของตระกูลถางเอง”

หลังจากวางสายไป ยู่ฉือยี่ซูก็รู้สึกโล่งอก เขากังวลมากจริงๆ ว่าการที่ทั้งสองครอบครัวมารวมตัวกันแล้วจะให้พวกเขาหมั้นกันจริงๆ

ถ้าเกิดว่าหมั้นกันแล้ว เรื่องหลายเรื่องก็จะเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม

แล้วก็ไม่ใช่แค่ถางหยวนหยวน แม้แต่ตัวเขาเอง ก็ต้องดูตัวเองอีกครั้งว่ารู้สึกยังไงกับเธอในฐานะผู้ใหญ่ ความรู้สึกของเขาเป็นยังไงกันแน่

ยู่ฉือยี่ซูพิงกำแพง หลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า

“คุณผู้ชาย มีอะไรให้ช่วยไหมคะ? ”

พนักงานร้านสะดวกซื้อเห็นเขายืนอยู่ในนี้นานมาก แต่ว่าก็ไม่ได้ซื้ออะไร ก็เลยเดินเข้ามาถามด้วยความสงสัย

พอยู่ฉือยี่ซูลืมตาขึ้นมาแล้วมองมาที่เธอนั้น พนักงานคนนั้นก็ต้องประหลาดใจกับความหล่อเหลาของเขา ผ่านไปนานก็ไม่ตอบสนอง

“ขอน้ำแร่สองขวดครับ ขอบคุณครับ”

“ได้ ได้ค่ะ"

ผ่านไปนานกว่าพนักงานคนนั้นจะหาเสียงของตัวเองกลับมาได้ หลังจากนั้นก็ไม่ได้ถามว่าเขาจะเอาน้ำแร่ยี่ห้ออะไร เดินไปหยิบน้ำมาให้เธออย่างซื่อบื้อ จนถึงยู่ฉือยี่ซูจ่ายเงิน มองเขาเดินออกไป ถึงได้รู้ว่าในรถด้านนอกนั้นมีผู้หญิงที่หน้าตาสะสวยนั่งอยู่

เธอพิงอยู่กับหน้าต่างรถ เห็นว่ายู่ฉือยี่ซูกลับมาแล้ว ก็คลี่ยิ้มออกมา

พนักงานคนนั้นถอนหายใจออกมา ผู้ชายที่ยอดเยี่ยมแบบนี้มีเจ้าของแล้วจริงๆ ด้วย เฮ้อ