เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1665

บทที่1664 สั่งสอนเขา

ยู่ฉือยี่ซูพึ่งกลับมาถึงวิลล่าไห่เจียง จงฉู่เฟิงก็โทรมา

“พี่ซู หยวนหยวนเป็นยังไงบ้าง? งานเลี้ยงบรรลุนิติภาวะจบแล้วรึยัง? ”

น้ำเสียงของเขาเป็นกังวลอย่างมาก และลมหายใจก็ไม่คงที่

ยู่ฉือยี่ซูมองดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ เม้มปาก “งานจัดขึ้นเมื่อวาน แล้ววันนี้กี่โมงแล้ว แกว่ามันจบรึยังล่ะ? ”

จงฉู่เฟิงพูดอย่างผิดหวัง “ชีวิตของเธอจะมีโอกาสจัดงานครบรอบบรรลุนิติภาวะได้แค่ครั้งเดียว ไม่คิดเลยว่าฉันจะไม่มีโอกาสได้เห็นภาพที่เธอใส่ชุดเดรส”

ยู่ฉือยี่ซูฟังออกถึงความผิดหวังในน้ำเสียงของเขา แต่ว่าเขาก็ไม่รู้ว่าควรจะปลอบใจเขายังไง ครุ่นคิดอยู่นานถึงจะพูดว่า “ก็ไม่มีทางเลือกอื่น”

คืนวันก่อนแม่ของจงฉู่เฟิงเกิดอาการไส้ติ่งอักเสบเฉียบพลัน คนในบ้านก็เร่งรีบพาเธอไปผ่าตัด จงฉู่เฟิงเป็นลูกชายเพียงคนเดียว แน่นอนว่าจะออกมาก็ไม่ได้

บวกกับพ่อของเขาก็ทำงานด้านนอกตลอดทั้งปี วันนั้นก็กลับมาไม่ได้ ดังนั้นจงฉู่เฟิงคนเดียวก็ต้องจัดการเรื่องอะไรมากมาย

ตรงกับช่วงเวลางานของถางหยวนหยวนพอดี จงฉู่เฟิงเป็นทุกข์อย่างมาก แต่ในเวลานี้เขาไม่สามารถทิ้งแม่ของเขาไปร่วมงานของถางหยวนหยวนได้ ทำได้เพียงแค่ขอให้ยู่ฉือยี่ซูนำของขวัญมาให้แทนเขาเท่านั้น

พอคิดถึงเรื่องนี้ ยู่ฉือยี่ซูก็พูดว่า “คุณป้าอาการเป็นยังไงบ้าง? เดี๋ยวฉันจะกลับบ้านไปเก็บของก่อน แล้วเดี๋ยวจะไปหา”

“อย่า” จงฉู่เฟิงถอนหายใจออกมา “ไม่ต้องมาหรอก แม่ฉันไม่ได้เป็นอะไร การผ่าตัดไม่ได้มีปัญหา แค่ต้องอยู่ที่นี่ไม่กี่วันเท่านั้น”

รถของยู่ฉือยี่ซูดับเครื่อง เดินเข้าไปข้างในแล้วพูดว่า “ส่งที่อยู่มาให้ฉัน น่าจะประมาณสิบนาทีจะไปถึง”

“ไม่ต้องจริงๆ นะ”

คิดไปคิดมา จงฉู่เฟิงก็พูดอีกครั้งว่า “ช่างเถอะ เดี๋ยวฉันจะส่งที่อยู่ให้แกแล้วกัน แกมาถึงโรงพยาบาลแล้วก็บอกฉัน เดี๋ยวฉันเดินไปรับ”

“อืม”

หลังจากยู่ฉือยี่ซูวางสาย ก็เดินขึ้นไปชั้นบน

เขากลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า พอลงมาด้านล่างก็เจอหม่ามี๊ของตัวเองพอดี

“กลับมาแล้วเหรอ？”

“อืม มีธุระให้ต้องออกข้างนอกนิดหน่อย”

“เรื่องอะไรเหรอ？”

“เมื่อวานแม่ของฉู่เฟิงเข้าโรงพยาบาล”

จงฉู่เฟิงคือเพื่อนสนิทของยู่ฉือยี่ซู เรื่องนี้หานมู่จื่อรับรู้มาโดยตลอด พอได้ยินเขาพูดว่าแม่ของจงฉู่เฟิงเข้าโรงพยาบาล ก็รู้สึกเป็นห่วงเล็กน้อย “เกิดอะไรขึ้น? มิน่าล่ะงานเลี้ยงเมื่อวานฉู่เฟิงไม่ได้มาด้วย ที่แท้แม่ของเขาก็เข้าโรงพยาบาลนี่เอง ตอนนี้ลูกจะไปเยี่ยมใช่ไหม? ”

“อืม ไปเยี่ยมหน่อยน่ะครับ”

“ถ้ายังงั้นหม่ามี๊ไปด้วย”

ยู่ฉือยี่ซูกลับดึงเธอไว้ “หม่ามี๊ ผมว่าจะถามหยวนหยวนว่าจะไปด้วยไหม”

พอได้ยินดังนั้น หานมู่จื่อก็หยุดเดิน แล้วก็เข้าใจความหมายของเขาทันที

“ก็ได้ งั้นหม่ามี๊ค่อยไปวันอื่น เดินทางระวังๆ นะ”

เดิมทียู่ฉือยี่ซูก็ไม่ได้อยากจะเรียกถางหยวนหยวนหรอก ยังไงเดาว่าเด็กนั่นเมื่อวานน่าจะไม่ได้หลับสนิท ตอนนี้ควรจะปล่อยให้เธอกลับบ้านไปพักผ่อน

แต่พอคิดถึงจงฉู่เฟิงตอนนี้นั้น ยู่ฉือยี่ซูก็เกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา ก็คือถามว่าถางหยวนหยวนจะไปด้วยรึเปล่า

แน่นอน ก็เป็นแค่การถามเท่านั้น ถ้าเกิดว่าเธอยอมก็ไป ถ้าไม่ยอมก็ช่างมัน

หลังจากขึ้นรถแล้ว ยู่ฉือยี่ซูก็รออยู่นานกว่าจะส่งข้อความไปหาถางหยวนหยวน

“กลับไปพักผ่อนแล้วรึเปล่า? ”

น่าจะผ่านไปประมาณหนึ่งนาที ถางหยวนหยวนถึงจะตอบกลับมา

“เปล่าค่ะ เมื่อคืนพักผ่อนเยอะแล้ว ทำไมต้องพักผ่อนอีก? ”

หลังจากส่งไปเสร็จแล้ว ก็ส่งมาอีกข้อความหนึ่ง

“พี่ มีอะไรรึเปล่า? ”