เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1668

บทที่1667 พิสูจน์แล้วว่าชอบ

อย่างน้อยก่อนหน้าที่เธอจะกำหนดความสัมพันธ์ของตัวเองกับคนอื่นนั้น อย่าเลิกล้มความพยายามยังงั้นเหรอ?

ประโยคนี้ทำให้ในใจของจงฉู่เฟิงก็รู้สึกมีกำลังใจไม่อยากยอมแพ้ขึ้นเยอะเลย

“ถ้าเกิดว่าเธอแค่ชอบคนอื่นล่ะ? ผมก็จะไปรบกวนเธอเปล่าๆ ไม่ใช่เหรอ? ”

“อะไรที่เรียกว่ารบกวนกันล่ะ? ถ้าเกิดว่าเธอชอบคนคนหนึ่งจริงๆ ลูกจะกวนยังไงก็ไม่มีประโยชน์หรอก ถ้าเกิดว่าถูกลูกรบกวน งั้นก็หมายความว่าความรู้สึกของเธอไม่มั่นคง ยังอยู่ในช่วงเจริญเติบโต ไอ้เด็กบื้อ ไม่ต้องไปคิดว่าจะเป็นหรือไม่เป็นแบบไหน ลูกชอบเธอก็แค่จีบเธอเท่านั้นแหละ”

จงฉู่เฟิงไม่ได้พูดอะไร

“พรุ่งนี้สาวน้อยมาแล้ว ก็อย่าผลักเธอออกไปอีกละ”

วันถัดมา

ยู่ฉือยี่ซูมาส่งถางหยวนหยวนที่โรงพยาบาลตรงเวลา ตอนที่คุณแม่จงเห็นเธอนั้น ไม่ว่าจะมองยังไงก็รู้ว่าเด็กคนนี้น่ารัก ทำให้คนชื่นชอบ

ถ้าเกิดว่าเสี่ยวเฟิงของบ้านตัวเองสามารถแต่งงานกับเธอได้ ก็ถือว่าต้องเป็นบุญจากสิบชาติที่แล้วที่สั่งสมมาอย่างแน่นอน

เพียงแค่ หลังจากที่ยู่ฉือยี่ซูมาแล้วก็ไม่ยอมกลับ เอาแต่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ด้านข้าง ถางหยวนหยวนนั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย ยื่นมือไปบีบแขน และบีบขา นวดให้คุณแม่จง

คุณแม่จงรู้สึกพึงพอใจอย่างมาก จู่ๆ ก็พูดกับจงฉู่เฟิงว่า “เสี่ยวเฟิง ตอนเที่ยงแม่อยากกินเกี๊ยว ลูกกลับไปทำให้แม่หน่อยได้ไหม? ”

เพราะว่าเธออยู่ที่โรงพยาบาล ดังนั้นพอเธอขออะไรขึ้นมาจงฉู่เฟิงก็ไม่กล้าปฏิเสธ ก็เลยพยักหน้า “ได้ครับ”

“ยี่ซู หนูไปเป็นเพื่อนเสี่ยวเฟิงหน่อยสิ ให้เด็กน้อยหยวนหยวนอยู่กับป้าก็พอแล้ว พวกหนูไปดูว่าตอนเที่ยงอยากกินอะไร แล้วก็เอามาให้หยวนหยวนด้วยนะ”

ถางหยวนหยวนได้ยินดังนั้น แล้วก็รีบโบกมืออย่างรวดเร็ว “หนูไม่เลือกแล้วกันค่ะ กินอะไรก็ได้ คุณป้าคะ หนูกินเกี๊ยวกับคุณป้าก็ได้ค่ะ”

“ตายแล้ว เด็กน้อยอายุเท่านี้จะมากินเกี๊ยวได้ยังไงกัน ต้องกินซุปซี่โครงสิ อย่าเหมือนกับป้า หนูยังต้องเติบโตนะ”

จงฉู่เฟิงได้ยินคุณแม่จงพูดดังนั้น ที่ให้ยี่ซูออกไปพร้อมกับตัวเอง ก็เดาได้ว่าเธออยากจะแยกเขากับยี่ซูออกไป

ถึงแม้ว่ามันจะน่ารำคาญ แต่ว่าก็ไม่มีทางเลือก

“ไปกันเถอะ”

ในทางกลับกันยู่ฉือยี่ซู กลับพูดกับเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ออกไปพร้อมกัน ออกจากห้องผู้ป่วยไปได้ไม่นานเท่าไหร่ จงฉู่เฟิงก็พูดว่า “ขอโทษด้วยนะพี่ซู แม่ของฉันนั้น……”

“เข้าใจ ไม่จำเป็นต้องอธิบายหรอก”

ยังไงก็เป็นผู้ใหญ่ ก็ต้องหวังดีกับลูกชายของตัวเองอยู่แล้ว ยู่ฉือยี่ซูสามารถเข้าใจอะไรพวกนี้ได้

“แกไม่ให้ฉันอธิบาย แต่ว่าฉันก็อดไม่ได้ที่อยากจะพูดหน่อย ถึงแม้ว่ามันจะดูเหมือนไม่มีอะไรให้พูด แต่ว่าตอนนี้แม่ฉันป่วย ฉันก็เลยทำได้แค่ทำตามเธอไป แต่ว่าแกไม่ต้องเป็นห่วงนะ เจ้าเด็กหยวนหยวนนั่นไม่ได้ชอบฉัน เพราะฉะนั้นต่อไปฉันก็ไม่ได้ทำอะไรหรอก วางใจได้เลย”

พอได้ยินดังนั้น ยู่ฉือยี่ซูก็หยุดเดิน แล้วก็มองมาที่เขาด้วยสายตาที่ซับซ้อน

“แกรู้สึกว่าหยวนหยวนไม่ได้ชอบแก ถ้ายังงั้นแกรู้สึกว่าเธอชอบฉันไหม? ”

“แล้วไม่ใช่เหรอ？”

ใช่เหรอ? ที่จริงแล้วสำหรับเรื่องนี้นั้นยู่ฉือยี่ซูก็ยังรู้สึกงงงวยอยู่เหมือนกัน

จงฉู่เฟิงจ้องหน้าเขา “ทำไม แกอย่าบอกว่าตัวเองไม่รู้นะ ฉันดูท่าทางของแกเนี่ย แกก็น่าจะชอบหยวนหยวนเหมือนกันไม่ใช่เหรอ? ”

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ยู่ฉือยี่ซูก็ก้าวเดินไปด้านหน้าต่อ จงฉู่เฟิงเห็นดังนั้นก็รีบเดินตามไป “แกต้องพูดให้ชัดเจนสิ สรุปแล้วแกคิดยังไงกันแน่? หยวนหยวนนั้นชอบแกอย่างสุดหัวใจ ถ้าเกิดว่าแกไม่ได้ชอบเธอล่ะก็ แกก็รีบพูดซะ อย่าถ่วงเธอไว้”

“ตอนนี้ฉันก็ไม่ค่อยรู้ความรู้สึกตัวเองเหมือนกัน”