เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1669

บทที่1668 เขาไม่ได้ชอบหนูค่ะ

“ฉันไม่หุบปาก ฉันจะพูด”จงฉู่เฟิงยังคงดึงดัน เอาแต่มองไปที่ยู่ฉือยี่ซูและจุ๊กจิ๊กไม่หยุด

“วิธีที่ฉันพูดนั้นดีที่สุดแล้ว ความรู้ระหว่างชายหญิงมันก็พิสูจน์แบบนี้แหละ ถ้าเกิดว่าแกเห็นเธอเป็นแค่น้องสาวล่ะก็ แกก็จะไม่อยากจูบเธอใช่ไหมล่ะ? แต่ว่าถ้าเกิดว่าแกชอบเธอล่ะก็ ต้องแทบจะรอไม่ไหวที่จะกอดเธอไว้ในอ้อมแขนตลอดเวลา ไม่ใช่แค่อยากจูบเธอ แถมยังอยากจะ……”

เอี๊ยด——

ทันใดนั้นที่รถก็มีเสียงเบรกอย่างกะทันหัน ยู่ฉือยี่ซูสีหน้ามืดมน จ้องมองเขาด้วยแววตาที่ลุกเป็นไฟ “พอแล้ว! ”

จงฉู่เฟิงเห็นว่าเขาโกรธแล้วจริงๆ ก็ไม่กล้าพูดอะไรแล้ว ได้แต่กลืนคำพูดที่เหลือลงไป ตอนนี้ในใจของยู่ฉือยี่ซูนั้นสับสนอย่างมาก พอเห็นว่าเขาเงียบแล้วถึงจะขับรถออกไปอีกครั้ง แต่ว่าถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไร แต่ว่าใจของเขากลับสมควรตาย แต่เขาคิดว่าสิ่งที่จงฉู่เฟิงพูดนั้นถูกแล้ว เพราะว่ามันเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการพิสูจน์ความรู้สึกแล้ว

แต่ว่า ถ้าจะให้เขาคิดตอนนี้ เขาก็รู้สึกว่าเขาจูบไม่ได้จริงๆ ถ้าทำแบบนี้มันจะไม่ค่อยยุติธรรมกับหยวนหยวนเกินไปรึเปล่า?

เธอไม่ใช่เครื่องพิสูจน์ความรู้สึกของเขานะ

แต่ว่าถ้าเกิดว่าไม่พิสูจน์ก็……

สรุปก็คือ ยู่ฉือยี่ซูขับรถเคลื่อนไปด้านหน้าด้วยอารมณ์แบบนี้ จนทั้งสองคนมาถึงซูเปอร์มาร์เก็ต แล้วก็เข้าไปซื้อของด้วยกัน

ที่จริงแล้วไม่ได้ต้องซื้ออะไรมาก ยังไงก็แค่จะห่อเกี๊ยวเท่านั้น

“ที่บ้านยังเหลือแผ่นเกี๊ยวที่เหลือจากคราวที่แล้ว ดังนั้นซื้อแค่ผักกับเนื้อไปก็พอแล้ว”

จงฉู่เฟิงยัดของต่างๆ ลงในรถเข็นอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็ซื้อของครบแล้ว ก็ไปจ่ายเงิน

“คุณป้าชอบกินเกี๊ยวมากเลยเหรอ? ” เพราะว่าอยากจะคลายบรรยากาศก่อนหน้านี้ลง ดังนั้นยู่ฉือยี่ซูก็เลยถามออกมา

“ชอบที่ไหนกันล่ะ ก็เพราะว่าอยากจะให้แกกับฉันออกมาไม่ใช่เหรอ? ”

ดังนั้นหัวข้อนี้ก็เลยกลับมาอีกครั้ง “เธอชอบหยวนหยวนมาก อยากจะให้หยวนหยวนเป็นลูกสะใภ้ เรื่องนี้แกก็น่าจะมองออกนิ”

“เป็นไปไม่ค่อยได้เท่าไหร่นะ” ยู่ฉือยี่ซูพูดอย่างกำปั้นทุบดิน

พอได้ยินดังนั้น สีหน้าของจงฉู่เฟิงก็เปลี่ยนไปทันที “แกพูดอะไรให้มันรื่นหูกว่านี้หน่อยได้ไหม ฉันรู้ว่าหยวนหยวนชอบแก แต่ว่ามันก็ไม่ใช่เหตุผลที่ทำให้แกมาอวดเก่งได้นะ? ”

“จงฉู่เฟิง”

ยู่ฉือยี่ซูหยุดเดิน นี่เป็นครั้งแรกที่เขามองเขาด้วยสายตาที่จริงจังขนาดนี้

“ทำไม? จู่ๆ ก็มองฉันด้วยสายตาแบบนั้น อย่าบอกว่าชอบฉันนะ ฉันไม่ได้คิดกับแกแบบนั้น”

“ที่จริงแล้วแกไม่จำเป็นต้องพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริงแบบนี้ก็ได้”

จงฉู่เฟิงอึ้งไป

“ฉันรู้ว่าแกชอบหยวนหยวนขนาดไหน ฉันเองก็ไม่อยากไปแตะต้องบาดแผลของแก ถ้าเกิดว่าแกทนดูไม่ได้จริงๆ ก็อยู่ห่างเธอหน่อยเถอะ”

อยู่ห่างงั้นเหรอ?

ถ้าเกิดว่าอยู่ห่างๆแล้ว ก็ไม่ต้องเห็นเธอ วันๆ ไม่ต้องเอาแต่คิดถึงเรื่องที่เธอชอบคนอื่น ไม่ชอบตัวเอง นี่ก็ถือว่าเป็นวิธีที่ดีนะ

แต่ว่า ถ้าเกิดว่าไม่มองเธอแล้ว เขาก็จะเจ็บปวดและทุกข์ใจ

เมื่อแทบกับการที่ต้องทุกข์ใจที่ได้เห็นเธอชอบคนอื่น จงฉู่เฟิงรู้สึกว่าการที่ไม่ได้เห็นเธอนั้นมันทุกข์ใจยิ่งกว่าอีก

“ไม่ต้องหรอก”

เขาส่ายหน้า ปฏิเสธคำแนะนำจากยู่ฉือยี่ซู

“ฉันรู้จักปล่อยวาง ไม่ได้อ่อนแอแบบที่แกคิดหรอก ไปเถอะ รีบกลับบ้านไปห่อเกี๊ยวได้แล้ว”

จงฉู่เฟิงเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว มองดูแผ่นหลังของเขา สายตาของยู่ฉือยี่ซูก็จมดิ่งลงเยอะ สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วก็เดินตามไป

ในโรงพยาบาล