เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 167
สรุปบท บทที่ 166 แต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยดีจริงหรอ: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
ตอน บทที่ 166 แต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยดีจริงหรอ จาก เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 166 แต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยดีจริงหรอ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย จีน เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ ที่เขียนโดย สือหวู เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 166 แต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยดีจริงหรอ
“อย่ารีบร้อนไป เธออยู่ที่นี่ ฉันหาพี่เฉียงเวยเล่าเรื่องนี้สักหน่อย”
กาวหยุนลุกขึ้น จากนั้นเดินออกไปข้างนอก ชุยหมิ่นลี่ทิ้งตัว เครียดมาก ถูนิ้วไปมา
อีกฝั่งหนึ่ง หลังจากเสิ่นเฉียวถึงห้องทำงานของสวี่เลี่ยว สวี่เลี่ยวก็นั่งยิ้มอยู่ที่นั่น มองที่เธอพูดด้วยเสียงที่นุ่มนวล : “เสิ่นเฉียว คุณมาแล้วหรอ”
สวี่เลี่ยวก็มองเธออย่างอ่อนโยน แต่การพูดจาอ่อนโยนมากๆ สำหรับเสิ่นเฉียว กลับเป็นสิ่งที่น่ากลัว เธอถูกเขาจ้องจาเป็นมัน ทนไม่ไหวเลยเตือนว่า
“ผู้จัดการ ถ้าไม่มีเรื่องอะไร ฉันขอตัวก่อนล่ะ!”
พึ่งจะหันตัวกลับ สวี่เลี่ยวก็รีบลุกขึ้นแล้วพูดว่า : “รอเดี๋ยว ฉันอยากจะถามเธอ อาหารเช้าถูกปากไหม?”
นี่มันอะไรกัน…...
เสิ่นเฉียวคิดๆ คิดอะไรออก สีหน้าดูไร้เดียงสา : “อาหารเช้า ฉันไม่เห็นอาหารเช้าอะไรเลยนะ หัวหน้า ถ้าไม่มีเรื่องอะไรฉันยังมีเรื่องต้องไปทำอีกเยอะนะ”
สวี่เลี่ยววนรอบโต๊ะเดินมากดที่ประตู ไม่ให้เธอไป
เสิ่นเฉียวสีหน้าเย็นชา สายตาที่เย็นชาก็มองไปที่เขา
สายตานั้น สวี่เลี่ยวหัวใจกำลังผลิบานอีกครั้ง ยิ้มหวานๆ มองมาที่เธอ : “เสิ่นเฉียว เรื่องที่คุยกับเธอสองสามวันก่อน เธอคิดยังไงแล้วบ้าง?”
คำพูดพวกนี้พูดได้ทำให้เสิ่นเฉียวอยากจะหัวเราะ
“หัวหน้านี่ไม่ใช่เรื่องที่รู้อยู่แล้วหรอ? เสิ่นเฉียวเม้มปากตอบด้วยเสียงนิ่งๆ ประโยคนึง”
ฟังแล้ว สีหน้าสวี่เลี่ยวก็ค่อยๆ เปลี่ยน : “หมายความว่าไง? เสิ่นเฉียว เธอ…..ไม่อยากกับฉัน?”
เสิ่นเฉียวขมวดคิ้ว ถอยหลังไปสองสามก้าวรักษาระยะห่างระหว่างเขา : “หัวหน้า ปัญหานี้ฉันบอกคำตอบกับคุณไปแล้ว”
ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้วิเคราะห์ให้เธอไปแล้วหรอ? ถึงแม่ก่อนหน้านี้คุณมีอะไรกับประธาน แต่ว่าตอนนี้เขาไม่ต้องการเธอแล้ว อีกอย่าง ฉันสวี่เลี่ยวไม่ดีตรงไหน? ต่อไปเธอต้องทำงานอยู่ที่แผนกนี้”
“เสิ่นเฉียว เธอรู้ไหมเธอกำลังพูดอะไรอยู่? เธออยู่กับฉัน ฉันสามารถพึ่งฉันได้!”
“ฉันไม่ต้องการพึ่งใคร ขอบคุณ” เสิ่นเฉียวไปลากประตูเตรียมจะไป
สวี่เลี่ยวกดประตูไว้ : “เธอจะไม่ลองคิดดูอีกทีจริงๆ หรอ ปฏิเสธกันง่ายแบบนี้เลยหรอ?”
“เจ้านาย ปล่อยฉันไปเถอะ” เสิ่นเฉียวพูดด้วยสีหน้าไม่ดี
โดนปฏิเสธหลายครั้ง อีกอย่างไม่ไว้หน้ากันสักนิด สวี่เลี่ยวค่อนข้างโกรธมาก กัดฟันพูด : “เธออย่าหน้าด้าน!”
นี่คือโกรธแล้วหรอ? เสิ่นเฉียวเงยหน้าขึ้นมาชำเลืองมองอีกฝ่าย “หลีกไป”
“ฉันสามารถให้เธอพึ่งได้ และยังให้เธออยู่ในแผนกนี้ไม่ได้เช่นกัน”
“หรอ? เสิ่นเฉียวค่อยๆ ยิ้ม : “ก็เหมือนฉันมาวันแรกอะหรอ? เล่นละครต่อหน้าประธาน เป็นคนฉลาด หัวหน้า ฉันแนะนำให้คุณ อย่าเป็นเพราะฉันทำให้สูญเสียตำแหน่งที่ตัวเองไต่ขึ้นมาอย่างยากลำบาก”
“เธอ!” สวี่เลี่ยวคิดไม่ถึงว่าเธอจะพูดได้ไม่เข้าหูขนาดนี้ หน้าเขียวหน้าซีดไปหมด เสิ่นเฉียวลากประตูเดินออกไปแล้ว
เขาทนไม่ไหวด่าตามหลังเธอไป : “แสร้งทำเป็นบริสุทธิ์สูงส่ง แต่เป็นแค่ถูกคนพิการทอดทิ้งเฉยๆ มีคนอยากได้เธอก็ไม่เลวแล้ว ยังจะกล้าปฏิเสธ! เธอเป็นคนไร้ความปรานีและฉันก็จะไม่ชอบธรรม ฉันจะคอยดูว่าเธอจะอยู่ที่นี่ต่อไปอย่างไร! ผู้หญิงเลว！”
เสิ่นเฉียวก็ไม่รู้ว่าการปฏิเสธของตัวเองจะทำให้อีกฝ่ายโกรธถึงขนาดนี้ แต่ว่าเธอคิดถึงผลของการปฏิเสธมาก่อนแล้ว เธอก็ทำใจยอมรับมาบ้างแล้ว
เริ่มตั้งแต่วันที่เธอถูกเย่โม่เซินถอนตำแหน่ง เธอก็ทำใจไว้ทั้งหมดแล้ว
ไม่ว่าจะเผชิญหน้ากับอะไร เธอต้องตอบสนอง จัดการด้วยความใจเย็น
ใส่รหัสผ่าน เสิ่นเฉียวเข้าสู่โหมดทำงานอีกครั้ง
ตอนกลางวันตอนกินข้าว เสี่ยวเหยียนพูดด้วยความตื่นเต้น : “บริษัทของพวกเราใกล้จะถึงวันครบรอบแล้ว ถึงเวลาจะมีการจัดงานวันครบรอบ ตระกูลเย่จะต้องจัดงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่”
พอได้ยิน เสิ่นเฉียวก็หยุดงานเลี้ยงหรอ?
เสิ่นเฉียวสีหน้าค่อยๆ เปลี่ยน “ที่เธอพูดคือร้านนั้นหรอ?”
“ยังมีร้านไหนอีก? ก็ร้านนั้นเป็นห้างที่ใหญ่นี่นา! ต้องเป็นห้างชั้นนำ”
เสิ่นเฉียว： “……”
งั้นไม่ใช่ที่เย่โม่เซินให้เธอห้างนั้นหรอ?
เสี่ยวเหยียนช่างบังเอิญ หรือว่าเธอรู้แล้วมาทดสอบเธอ?
“ทำไมถึงอยากไปห้างนั้นล่ะ?”
“เธอโง่หรอ ของในนั้นคือของดีที่สุดของเมืองเป่ย และทันสมัยที่สุด อีกอย่างมีเพียงที่นั่นที่จะซื้อชุดและชุดแต่งงานจากดีไซน์เนอร์ต่างประเทศได้ เธอนี่ช่างไม่รู้ข่าวคราวอะไรซะเลย?”
เสิ่นเฉียว : “.....ใช่สิ ฉันไม่ค่อยรู้เรื่อง”
ในฐานะเจ้าของใหม่ของห้างนั้น เธออะไรก็ไม่รู้ทั้งนั้น “แบบนี้ละกัน ตอนเย็นพวกเราหลังเลิกงานไปด้วยกัน ข่าวเกี่ยวกับห้างนี้เธอสามารถบอกฉันทั้งหมดได้ไหม?”
เสี่ยวเหยียนพยักหน้า : “ไม่มีปัญหา งั้นเลิกงานแล้วค่อยมาหาเธอ”
สองคนนัดกันดีแล้ว เสิ่นเฉียวก็กลับไปที่แผนก
รอเลิกงานค่อยไปห้างที่มีคำแนะนำกับเสี่ยวเหยียน
ระหว่างทางเสี่ยวเหยียนพูดให้เธอฟังห้างสรรพสินค้าและกิจกรรมที่เกี่ยวข้องมากมาย เสิ่นเฉียวฟังไปจดไป
อิงจากที่เสี่ยวเหยียนพูด ขอลงที่ดีที่สุดในเมืองเป่ยต่างรวมตัวกันอยู่ในห้างนี้ ไม่ว่าเป็นของกินของใช้ก็มีหมด
เพราะว่าห้างนี้อยู่ในนามของนามสกุล——เย่
แม้ว่าผู้ผลิตหลายรายและดีไซน์เนอร์สู้จนหัวปักหัวปำอยากขายของที่นี่ แต่มีการตรวจสอบคุณภาพ ระดับมืออาชีพ เพราะฉะนั้นเลยไม่ผ่าน หรือว่าใครก็ตามที่พยายามจะผ่านมันไปจะไม่ผ่าน
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่