เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 168

บทที่ 167 ก็ถือซะว่าติดสินบน

“เข้มงวดขนาดนั้นเลยหรอ เสิ่นเฉียวพูด”

ฟังแล้ว เสี่ยวเหยียนทนไม่ไหวมองบนใส่เธอ : “ขอร้องล่ะ ไม่งั้นเธอคิดว่าตระกูลเย่จะเป็นกลุ่มบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเป่ยไหม? ที่พึ่งคือตรงนี้ ทุกคนมาที่นี่ซื้อของก็ได้แต่ของที่ดีที่สุด ”

เสิ่นเฉียว： “..... ไม่แปลกใจเลยที่กำไรเดือนๆ นึงถึงเป็นหลายสิบล้าน อีกอย่างยังเป็นเวลาที่ธุรกิจปกติด้วย…...”

“อะไร? เธอพูดอะไรกำไรหลายสิบล้าน? ”

“ไม่มีอะไร” เสิ่นเฉียวตอบสนองกลับมา : “พวกเราไปที่นั่นเถอะ ใช่แล้ว ของที่นี่ไม่ถูกเลย เธออยากจะใช้เงินเยอะขนาดนั้นซื้อชุดชุดเดียวเนี่ยนะ? เพียงเพราะไปร่วมงาน? ”

เสิ่นเฉียวจำได้ว่าเธอทำกระโปรงตัวหนึ่งพัง คนบริการบอกว่ากระโปรงตัวนั้นราคาสามแสนนะ

เพราะงานเลี้ยงซื้อกระโปรงราคาหนึ่งแสน คนพวกนี้…….มีเงินจริงๆ!

“ก็ยังดี กระโปรงสองสามแสนไปร่วมงานครั้งเดียว ฉันว่าสมราคาแล้ว อีกอย่างผู้หญิงอายุเท่านี้ก็สมควรจะสวยสักนิด ไม่ใช่หรอ? ไม่งั้นรอให้แก้แล้วมารักสวยรักงามก็จะถูกนินทาเอาได้ อีกอย่างพวกเราเองก็รู้สึกเสียดาย”

สองคนเข้าไปในร้านๆ หนึ่ง เสี่ยวเหยียนมีความรู้มาก เข้าไปแล้วก็อธิบายความตั้งใจของตัวเอง

“ขอโทษนะคะ ฉันกับน้องสาวอยากซื้อกระโปรงราคาประมาณห้าหมื่นลงมาค่ะ ดีไซน์เก๋ๆ สีสันสดใสหน่อย ใช่แล้ว ขอบคุณค่ะ”

หลังจากพนักงานได้ยินพวกเขาคุยกันเรื่องราคา ก็ไม่ได้แสดงสายตาดูถูกอะไร รีบพาพวกเธอไปที่พื้นที่เล็กๆ

“สวัสดีค่ะคุณผู้หญิงทั้งสอง ที่นี่น่าจะเหมาะสมกับความต้องการของพวกคุณค่ะ พวกคุณสามารถดูสไตล์ก่อนได้ มีปัญหาอะไรยินดีถามฉันได้ตลอดเวลา”

“โอเค ขอบคุณค่ะ ฉันขอดูก่อนนะคะ ”

พนักงานจากไปอย่างเงียบๆ เสี่ยวเหยียนยกมุมปากขึ้น : “เห็นไหม? ขนาดพนักงานยังถูกอบรมมาเป็นพิเศษ มีมารยาทดีมาก ”

เสิ่นเฉียว：“.....” ครั้งที่แล้วเธอทำไมเจอพนักงานขายที่ดีขนาดนี้ล่ะ? ดูแล้วน่าจะเป็นเพราะในกลุ่มคนดีก็ยังมีคนไม่ดี แต่ว่าผู้หญิงคนนั้นจนวันนี้เธออาจจะเปลี่ยนแปลงแล้วก็ได้

เฉียวเฉียว เธอรีบมาดูตัวนี้ กระโปรงสีน้ำเงินรู้สึกว่าจะเข้ากับเธอ เหมือนกับอารมณ์ของเธอ

เสิ่นเฉียวรอยยิ้มที่มุมริมฝีปากแข็งเล็กน้อย : “ฉันไม่ซื้อ เธอซื้อของเธอเถอะ”

เสี่ยวเหยียนสีหน้าค่อยๆ เปลี่ยน จ้องไปที่เธอ ： “ทำไม? งั้นเธอจะไม่ไปร่วมงาน? ”

“อืม ” เสิ่นเฉียวพยักหน้า เธอไม่สนใจงานครบรอบเช่นนี้

เธอซื้อกระโปรงไม่ได้ แล้วก็สู้ไม่ได้ด้วย

อยู่อย่างมั่นคงในบริษัท หรือว่าอยู่ในบ้าน

“พระเจ้า เธอไม่ไปร่วมงาน งั้นฉันไปร่วมงานคนเดียวหมายความว่าไง? ” เสี่ยวเหยียนสักพักก็ไม่มีความสุข ทำปากจู๋

เสิ่นเฉียวหัวเราะอย่างเฉยๆ : “ฉันไม่เหมือนเธอนิ เธอสวยขนาดนี้ แล้วยังแข็งแรงอีก เธอไปร่วมงาน ”

ได้ยินความจริง เสี่ยวเหยียนสีหน้าดีขึ้นมาหน่อย

“แบบนี้ก็ไม่เท่าไหร่ งั้นเธอรอฉันแปบนึง ฉันไปลองกระโปรง”

เวลาว่างระหว่างรอเธอลองชุด เสิ่นเฉียวหาที่จัดการกับสมุดโน๊ต เสี่ยวเหยียนเทียวมาหน้าเธอถามเรื่องกระโปรง เธอรูปร่างดี ผิวก็ขาว อ่อนหวาน เสิ่นเฉียวคิดว่าเธอใส่ตัวไหนก็ไม่เลว

ตอนที่สองคนออกมาจากห้าง คิดไม่ถึงว่าจะเจอเย่หลิ่นหาน

“เป็นประธานรองเย่！” เสี่ยวเหยียนอึดอัดจนกำกระโปรงไว้แน่น : “คิดไม่ถึงว่าจะเจอเขาที่นี่ เฮ้ย! เฮ้ย! เขาเดินเข้ามาแล้ว! ”

ได้ยินแล้ว เสิ่นเฉียวหัวใจถูกจับ เย่หลิ่นหาน？