เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 169

บทที่168 โผงผางเหมือนกับลา

ก็เป็นสินบน?

เสี่ยวเหยียนสีหน้าเปลี่ยน ดูแล้วในคำพูดของเย่หลิ่นหานก็คือยอมรับแล้วว่ากำลังจีบเสิ่นเฉียว

พระเจ้าช่วย

เสี่ยวเหยียนทนไม่ไหวกะพริบตา ถ้าหากเย่หลิ่นหานอยากจะจีบเสิ่นเฉียวจริงๆ งั้นระหว่างเธอกับเย่โม่เซินล่ะ? ถึงแม้เสี่ยวเหยียนก็ไม่ได้รู้สึกว่าเสิ่นเฉียวพึ่งเย่โม่เซินถึงเข้ามาในบริษัทตระกูลเย่ แต่เธอรู้สึกว่าสถานะของเธอก็คล้ายๆ กันกับเธอไม่ได้พิเศษอะไร

แต่ว่าตอนนี้ เธอ…...สถานะของเธอคงไม่ง่ายเลย?

ไม่อย่างนั้นตระกูลเย่สองพี่น้องนี่จะ…..

คิดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนทนไม่ไหวกระแอมออกมา : “รองประธานเย่ คุณจริงจังกับเฉียวเฉียวไหม? ถึงแม้….พวกเราจะเป็นคนธรรมดา ในสายตาพวกคุณ ผู้หญิงธรรมดาแบบพวกเราอะไรแบบนั้นหรอ ……. แต่ว่ารองประธานเย่ฉันอยากจะอธิบายสักหน่อย พวกเราก็มีศักดิ์ศรี เสิ่นเฉียวพึ่งจะถูกประธานเย่ถอนตำแหน่ง รองประธานเย่ก็…… ”

เธอพูดอย่างลังเล พูดครึ่งๆ กลางๆ ไม่กล้าพูดออกมาทั้งหมด กลัวว่าตัวเองไม่ระวังก็จะถูกโกรธ

เย่หลิ่นหานก็ฟังเข้าใจความหมายในคำพูดของเธอ ค่อยๆ ยิ้ม

“ฉันรู้ว่าเธอหมายความว่ายังไง วางใจ ฉันไม่ใช่คนแบบนั้น ”

เสี่ยวเหยียน： “คุณรู้จริงๆ หรอว่าฉันหมายความว่ายังไง? ”

คิดไปคิดมา เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกว่าเย่หลิ่นหานไม่ใช่คนแบบนั้น ปกติเธออยู่ในบริษัทเขาเป็นสุภาพบุรุษและอ่อนโยน แต่ไม่เคยเห็นเขาจะชอบใครจริงจัง ถ้าหากจะพูดว่าสามารถคบกับรองประธานเย่ได้ รองประธานเย่ต้องเป็นคนรักที่อ่อนโยนมากแน่ๆ

แต่เสี่ยวเหยียนรู้สึกว่าเขารอยยิ้มของเขายังไม่เข้าตา ให้ความรู้สึกราวกับว่าให้กับคนที่ไม่รู้จัก

“รองประธานเย่ ฉันรู้สึกว่าเฉียวเฉียวเป็นคนที่ทำเรื่องอะไรก็จริงจัง ” คิดไปคิดมา เสี่ยวเหยียน ก็พูดมาอีกประโยค

เย่หลิ่นหานยิ้มแต่ไม่พูด สองคนยิ่งเดินเข้าหากันยิ่งไกล

เสิ่นเฉียวตรงไปบนตึกเพื่อไปหาพี่จิง ตอนที่ผลักประตูเข้าไปเสิ่นเฉียวก็อึ้งเลย

เพราะวันนี้คนในห้องทำงานไม่ใช่พี่จิง แต่กลับเป็น…...เย่โม่เซิน

“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ”

เย่โม่เซินเงยหน้า สายตาเย็นตาจ้องไปที่เธอ

“ทำไม สัญญาก็ให้เธอแล้ว ที่ก็เป็นของเธอแล้ว”

เสิ่นเฉียว : “...... ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น”

พูดจบ เธอเดินไปเอาของที่อยู่ในมือวางไว้บนโต๊ะ เธอแค่คิดไม่ถึงว่าเย่โม่เซินจะอยู่ที่นี่เฉยๆ

อีกอย่างนึกไม่ถึงเลยเขาจะพูดกับเธอแล้ว ตอนอยู่ในบ้านก็ไม่ได้คุย

สายตาของเย่โม่เซินเยาะเย้ย : “สัญญากับบัตรธนาคารอยากจะคืนฉันไม่ใช่หรอ? ทำไมถึงหยิบมาอีก? ผู้หญิงที่แต่งงานครั้งที่สอง คำพูดของเธอที่จริงแล้วมีกี่คำกันที่เป็นความจริง? ”

คำพูดนี้…….เสิ่นเฉียวเจ็บในใจ เธอกัดริมฝีปากล่างของตัวเอง ไม่ได้มองเขา

“เธอคิดว่ามันเป็นความจริงก็คือความจริง เธอคิดว่าเป็นเรื่องปลอมหรอ ฉันไม่มีอะไรจะเถียง ”

“จากที่เธอพูดแบบนี้ ฉันทำผิดแล้วโทษคุณหรอ? ”

เสิ่นเฉียวไม่พูดอะไร

สายตาของเย่โม่เซินเย็นชาและมองมาที่เธอตลอด

เสิ่นเฉียวหายใจเข้าลึกๆ “ยังไงพี่จิงไม่อยู่ ฉันขอกลับก่อนละ ”

พอเดินถึงนอกประตู เสิ่นเฉียวก็บังเอิญเจอพี่จิง “อ้าว เฉียวเฉียวเธอมาแล้วหรอ? ฉันพึ่งจะพูดกับโม่เซินว่าเดี๋ยวเธอก็มาแล้ว ไม่ได้คิดว่าวันนี้เธอจะมาสายนะ ฉันพึ่งจะไปชั้นล่างซื้อกาแฟมา ช่วยฉันถือแก้วหนึ่งให้โม่เซิน”

พูดจบ พี่จิงเดินไปอีกข้างของเธอ : “ฉันไปดูพวกเขาเป็นยังไงบ้างแล้ว”

เสิ่นเฉียว：“……”

เธอหยิบกาแฟมาสองแก้วแล้วหยุดนิ่ง

สุดท้ายได้แค่กลับตัวเอากาแฟสองแก้ววางไว้ต่อหน้าเย่โม่เซิน

เสิ่นเฉียวตกใจ ในสายตาค่อนข้างผิดหวัง

พี่จิงกลอกตาไปมา “ทำไมปฏิเสธล่ะ? โม่เซินไปด้วยกันเถอะ เสิ่นเฉียวก็มา ”

พูดจบ พี่จิงผลักเสิ่นเฉียวครั้งหนึ่ง : “ใช่ไหมเสิ่ยเฉียว? ”

เขาก็ปฏิเสธแล้ว เสิ่นเฉียวตอบกลับง่ายๆ : “แล้วแต่เถอะ”

น้ำเสียงเฉยๆ ราวกับไม่ได้สนใจ

ที่จริงเธอผิดหวัง เย่โม่เซินก็ไม่ไป เกี่ยวอะไรกับเธอล่ะ? เธอทำไมต้องมาครุ่นคิดอยู่แบบนี้ ให้เขาโกรธให้ตายไปเลย

อีกอย่างคำพูดพวกนี้เข้าหูเย่โม่เซิน คิดว่าเธอไม่สนใจหรอกว่าเธอจะออกไปกินข้าวกับตัวเองหรือไม่ บางทีที่คำขอที่พี่จิงขอสำหรับเธออาจจะเป็นการบังคับ สำหรับเย่โม่เซินตัวเย็นเฉียบและรุนแรงมากขึ้น หลังจากนั้นไม่นานก็มีเสียงหัวเราะคิกคักขึ้นมา

พี่จิง: “..... จะไม่ไปกันจริงหรอ? ”

เย่โม่เซินกับเสิ่นเฉียวไม่มีการตอบสนอง พี่จิงคิดว่าตัวเองทำดีไม่ได้ดี เลยตอบไปประโยคนึง : “โอเค งั้นฉันไปเอง”

เสิ่นเฉียวอยู่ก็เริ่มลำคานแล้ว แล้วก็ยืนขึ้น : “ฉันนัดกับเพื่อนไว้ว่าจะออกไปข้างนอก ฉันไปก่อนละ ”

พูดจบไม่รอการตอบสนองของสองคน ก็เดินจากไปจากห้องทำงานเลย

ในห้องทำงานเหลือแค่เย่โม่เซินกับพี่จิง พี่จิงรู้สึกถึงเย่โม่เซินที่ลมหายใจจะผันผวนมากขึ้น ทนไม่ไหวดื่มกาแฟไปอึกหนึ่ง แล้วชำเลืองมองเขา : “โม่เซิน พวกเธอเรื่องอะไรกัน? ทะเลาะกันหรอ? ”

เย่โม่เซินใช้สายตาที่เย็นชาชำเลืองมองเธอ แล้วไม่ได้พูดอะไร

พี่จิงกลับเม้มริมฝีปากด้วยความภาคภูมิใจ : “ดูแล้วความสัมพันธ์ระหว่างพวกเธอจะดีกว่าที่ฉันคิดไว้นะ~ ”

เสียงเพียงแผ่วลง เย่โม่เซินเพียงแค่หมุนล้อของวีลแชร์แล้วออกไป

พี่จิง：“……”

เธอทำอะไรผิด?