บทที่ 169 พบโอกาส – ตอนที่ต้องอ่านของ เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
ตอนนี้ของ เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ โดย สือหวู ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 169 พบโอกาส จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
บทที่ 169 พบโอกาส
ตอนเสิ่นเฉียวมาถึงชั้นล่าง เห็นรถของเย่โม่เซิน เซียวซู่เห็นเธอยังทักทายเธอ
“ผู้ช่วยเสิ่น!”
เสิ่นเฉียวที่จริงก็ยังเกรงใจเธอ แต่ตอนนี้เธอกับเย่โม่เซินกำลังอยู่ระหว่างสงครามเย็น
ตอนนี้เห็นเซียวซู่ก็มีสีหน้าไม่ดีเท่าไหร่ ฉันแค่เหลือบมองเขาคร่าวๆ แล้วก็มองกลับไป จากนั้นอ้อมเขาแล้วก็ไป
เซียวซู่กุมขมับ เขาทำอะไรผิด?
หลังจากนั้นไม่นาน เย่โม่เซินก็ลงมา เซียวซู่ยิ้มต้อนรับเขา สุดท้ายเย่โม่เซินขนาดมองก็ไม่มองเขาสักตา เดินผ่านเขาไป
หรือว่าสองคนนี้เจอหน้าแล้วทะเลาะกันแล้ว?
วันที่สอง เสิ่นเฉียวหยุดงานไปโรงพยาบาลตรวจสุขภาพ
ได้ผลแล้ว หมอบอกเธอตำแหน่งของทารกในครรภ์ไม่มั่นคง บอกให้เธอพักผ่อนมากเยอะๆ อย่าทำงานหนัก
เสิ่นเฉียวจำไว้จากนั้นเก็บผลการตรวจแล้วเดินออกไปข้างนอก
เดินมาถึงข้างนอก ทันใดนั้้นเสิ่นเฉียวก็เจอรูปร่างที่คุ้นๆ ดูอย่างละเอียด นึกไม่ถึงว่าจะเป็นซูจิ่วบริษัทตระกูลหาน นั่นไม่ใช่เลขาของหานชิงหรอ? คิดถึงเมื่อก่อนพวกเธอกินข้าวบนโต๊ะเดียวกัน เสิ่นเฉียวยิ่งรู้สึกว่าตัวเองต้องไปทักทายถึงจะดี
เสิ่นเฉียวไปตบไหล่ซูจิ่ว
ซูจิ่วหันกลับไป “เสิ่น…..เฉียว”
“ใช่เธอจริงๆ อ่ะ เลขาซู ” เสิ่นเฉียวทำให้เธอมีรอยยิ้มออกมา “เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ไม่ค่อยสบายหรอ? ”
เห็นเสิ่นเฉียว ซูจิ่วตกใจมาก แต่ยังไงเร็วๆ นี้เธอก็สืบหาข้อมูลของเสิ่นเฉียวมาตลอด จนถึงตอนนี้เห็นเธอปรากฏตัวต่อหน้าตัวเองความรู้สึกนี้ช่างพิเศษมากจริงๆ
“ไม่ใช่ฉัน ” ซูจิ่วค่อยๆ ยิ้ม : “คือประธานหาน”
ซูจิ่วนึกไม่ออกว่าหานชิงคิดยังไงกับเสิ่นเฉียว ถึงให้เธอไปสืบข้อมูลของเสิ่นเฉียว แต่ว่าประธานหานกลับไม่ได้มีจุดประสงค์อะไร เห็นท่าทางที่เขาทำกับเสิ่นเฉียวก็ค่อนข้างอึดอัด แต่ก็เหมือนอารมณ์ไม่ใช่แฟน
นอกจากความรักระหว่างชายหญิง…….หานชิงทำไมถึงทำท่าทางอึดอัดขนาดนี้ ไม่งั้นเพียงเพราะเธอคือเพื่อนของหานเส่โยว?
แต่ก็ไม่เห็นเขาสนใจน้องตัวเองขนาดนั้นอ่ะ…...
ไม่มีเหตุผล ไม่มีเหตุผลเอามากๆ!
ซูจิ่วเดาตั้งนานก็ไม่ได้คำตอบ หรือว่า…....วันนี้เสิ่นเฉียวสามารถให้คำตอบกับตัวเองได้แล้ว
“ประธานหาน? เสิ่นเฉียวค่อนข้างประหลาดใจ “เขาก็อยู่”
“อืม ประธานหานไม่ค่อยสบาย มาตรวจๆ ดู ฉันกำลังจะไปเอายาให้เขา”
“โอ้ ” เสิ่นเฉียวคิดถึงอะไร : “ประธานหานของพวกเธอทำงานขยันมากไปแล้ว ก็ต้องให้เขาระวังสุขภาพหน่อย”
ได้ยินแล้ว ซูจิ่วค่อยๆ หัวเราะ : “ถ้าหากคำพูดพวกนี้ประธานหานสามารถได้ยินจากปากคุณหนูเสิ่นพูดเอง ต้องดีใจมากแน่เลย”
“อะไร? ” เสิ่นเฉียวอึ้งไปสักพัก คิดว่าตัวเองฟังผิดแล้ว
“ไม่มีอะไร ประธานหานก็ตกใจ คุณไปทักทายกับฉันสักหน่อยเถอะ ”
พูดจบก็ไม่รอเสิ่นเฉียวตอบสนองกลับมา ซูจิ่วก็จูงมือเธอเดินออกไปข้างนอก เสิ่นเฉียวให้เธอนำพาตัวเองไปข้างหน้า จนตอนถึงรถเสิ่นเฉียวถึงตอบสนองกลับมา
ซูจิ่วเคาะหน้าต่างรถ หน้าต่างรถสั่นสักพัก หานชิงดวงตาที่ลึกสบเข้ากับใบหน้าของเธอ
“ประธานหาน ฉันบังเอิญเจอกับคุณหนูเสิ่น อยากให้เธอนั่งรถตากลมของพวกเราสักครั้ง? ”
พูดจบ ซูจิ่วรู้สึกถึงสายตาของหานชิงดุเดือดนิดหน่อย ดูเหมือนจะตำหนิเธอสำหรับความคิดเห็นของเธอเอง ซูจิ่วเอวค่อยๆ ก้มลง ไม่กล้าพูดอะไร
เสิ่นเฉียวก็รู้สึกถึงการบังคับ เธอมองซูจิ่วอย่างอึดอัด แล้วพูดด้วยเสียงต่ำๆ : “ฉันก็แค่มาดูเฉยๆ ฉันยังมีธุระให้ไปทำอีก ก็คือไม่นั่งรถตากอากาศของประธานหานแล้ว ไปก่อนนะ”
“ขึ้นรถเถอะ”
เสิ่นเฉียวกำลังหันตัวกลับไป แต่เสียงที่เย็นชาของหานชิงก็ดังขึ้นมา ก้าวเท้าของเธอก็หยุดลง แล้วก็มองหน้าเขาอย่างประหลาดใจ ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรกันแน่
เห็นๆ อยู่ว่าหนึ่งวินาทีก่อนหน้านี้เขายังมีท่าทางที่จริงจังมาก เสิ่นเฉียวไม่อยากให้มาพัวพันด้วย แต่ว่าวินาทีต่อมา……เขากลับเรียกเธอขึ้นรถ
หานชิงขมวดคิ้ว ไม่มีความสุขเล็กน้อย : “ไม่บริษัทตระกูลเย่? ”
เสิ่นเฉียว:“……ใช่ ”
ไม่มีทางอื่น เธอได้แต่พูดแบบนี้แล้ว
“เหอะ ” หานชิงหัวเราะแห้ง : “วันนี้เธอใส่ชุดสบายๆ ตอนนี้เธอได้นั่งรถตากลมแล้วเพียงแค่เธอบอกจุดหมายของเธอ ”
“ใช่แล้วคุณหนูเสิ่น ไม่เป็นไรหรอก ยังไงวันนี้ประธานหานของพวกเราก็ลางานแล้ว”
เสิ่นเฉียว: “.....โอเค งั้นรบกวนพวกคุณไปส่งฉันที่ห้างสรรพสินค้าที่ถนนสวีหยิ่นที่นั่น ฉันมีธุระที่นั่น”
ซูจิ่วสายตาเขาหันมา “ที่นั่นเป็นอุตสาหกรรมของตระกูลเย่ เธอ…... ”
หานชิงมองไปที่ซูจิ่ว เธอเลยรีบเงียบลง
“ไปถนนสวีหยิ่น”
“ได้ครับ นายหาน”
คนขับรถเปลี่ยนเส้นทาง
เสิ่นเฉียวเม้มปาก มองไปที่หานชิงอย่างซาบซึ้ง : “ขอบคุณประธานหาน”
หานชิงริมฝีปากเริ่มขยับ ราวกับอยากพูดอะไร ในที่สุดก็มาบรรจบกันและหลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็ถาม : “คุณหนูเสิ่นอยู่ใกล้กับเส่โยว? ”
พูดถึงหานเส่โยว เสิ่นเฉียวพึ่งรู้สึกว่าเธอกับหานเส่โยวห่างกันไม่ได้ไกลเลย ใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนอยู่หลายนาที
“อืม พวกเราเป็นเพื่อนสนิท”
เพื่อนสนิท? หานชิงค่อยๆ หลี่สายตา : “สนิทกันขนาดไหน? แลกเปลี่ยนความลับกัน? ”
ได้ยินแล้ว เสิ่นเฉียวตกใจ คิดไม่ถึงว่าหานชิงทำไมต้องถามคำถามแบบนี้ แต่ว่าถ้าคิดในมุมของเขาที่เป็นห่วงน้องสาวของตัวเองก็ไม่แน่ ก็พยักหน้า : “อืม พวกเราถึงขั้นสามารถแลกเปลี่ยนความลับต่อกัน ประธานหาน ฉันรู้ว่าในภายหลัง เส่โยวถึงจะถูกยอมรับเป็นน้องสาวที่บ้านตระกูลหาน เธอเมื่อก่อนนั้น …...ได้รับความยากลำบากมามากแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่