เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 184
สรุปบท บทที่ 183 เธอหนีไม่พ้น: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
บทที่ 183 เธอหนีไม่พ้น – ตอนที่ต้องอ่านของ เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
ตอนนี้ของ เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ โดย สือหวู ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 183 เธอหนีไม่พ้น จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
บทที่ 183 เธอหนีไม่พ้น
“เธอหนีไม่พ้นหรอก” สวี่เลี่ยวเดินมากดทับมือของเธอไว้ แล้วพลิกมือจับไปที่ข้อมืออันเรียวของเธอ ตั้งใจกดเสียงให้ต่ำจะได้ดูโหด “คืนนี้ทุกคนต่างก็กำลังร่วมกิจกรรมในงานอยู่ เดี๋ยวหลังจากที่การแข่งขันว่ายน้ำจบแล้วจะมีกิจกรรมที่สนุกกว่า ถึงแม้เธอจะหนีออกไปได้แล้ว แต่ก็ไม่มีใครมาช่วยเธอ สู้เชื่อฟังฉันดีกว่านะ ฉันสามารถอ่อนโยนกับเธอหน่อย”
“ปล่อยฉัน!” เสิ่นเฉียวใช้แรงสะบัดมือเขาออก แล้วแถวหลังออกหลายก้าวมาก
นี่เกิดอะไรขึ้นกับเธอ ทำไมมือเท้าของเธอไม่มีมีเรี่ยวแรงเช่นนี้
เสิ่นเฉียวมองดูนิ้วของตัวเองที่สั่น ใบหน้าที่ขาวผ่องแดงยิ่งขึ้น
มีความเร่าร้อนค่อยๆ ผ่านขึ้นมาจากหน้าอก ความรู้สึกนี้....คุ้นเคยมาก
เป็นความรู้สึกเหมือนกับครั้งนั้นที่เธอถูกลู่สุนฉางพาเข้าไปในห้องแล้วล็อกเธออยู่ในห้อง
หรือว่า....เธอถูกวางยาอีกแล้ว?
ความคิดนี้พึ่งผุดขึ้นมา เสิ่นเฉียวก็รู้สึกผิดหวังหนักมาก
“เสี่ยวเสิ่น ก่อนหน้านี้ฉันก็เคยเตือนเธอแล้ว ให้เธออยู่กับฉัน แต่ว่าเธอไม่ตกลง งั้นฉันก็ต้องใช้แผนต่อไป เธอต้องรู้....หัวหน้าแบบฉัน ก็ยังชอบเธอมาก ถ้าหากว่าวันนี้เธอเชื่อฟังละก็ ต่อจากนี้ฉันรับรองเลยว่าในแผนกไม่มีใครกล้ารังแกเธอแน่นอน เป็นไง?”
เสิ่นเฉียวพิงอยู่กับผนังที่เย็น เธอหยิกขาของตัวเองอย่างแรง ให้ตัวเองได้สติหน่อย
ปรากฏว่ากลับเห็นสวี่เลี่ยวเดินตรงมาทางเธอ ยื่นมือจะมาปลดกระดุมบนเสื้อเธอ แววตานั้นมีแสงสว่างเจิดจ้าไปหมด ภายในห้องที่มืดมิดราวกับว่าเป็นสัตว์เผยแสงสว่าง
ไม่ได้....
เธอไม่สามารถเสียตัวที่นี่ได้
ถ้าหากว่าเธอถูกสวี่เลี่ยวจัดการไปแล้ว งั้นต่อจากนี้แววตาที่เย่โม่เซินมองเธอจะยิ่งรังเกียจเธอเข้าไปใหญ่ เขาจะรู้สึกว่าเธอมันสกปรก!
ไม่ได้!
ไม่ได้เด็ดขาด!
ก่อนที่สวี่เลี่ยวจะมา เสิ่นเฉียวใช้แรงทั้งหมดผลักสวี่เลี่ยวออกไป
“ถ้าหากนายกล้าแตะต้องฉันแม้แต่เส้นผมเส้นเดียว ฉันเป็นผีก็ไม่มีทางปล่อยนายไปแน่นอน”
ตอนแรกสวี่เลี่ยวคิดว่าเธอไม่มีแรงอะไรแล้ว ใครจะไปรู้ว่าพอถูกเธอผลักแบบนี้ ทั้งคนของเขาล้มลงไปยังบนพื้นเลย
“หืม? ยายังไม่ออกฤทธิ์หรอ? เธอถึงได้มีแรงมากมายขนาดนี้?”
เสิ่นเฉียว “…..นายเป็นคนวางยาฉันหรอ?”
“เสี่ยวเสิ่น อย่าโทษพี่เลี่ยวเลย~ ประเด็นคือเธอเนี่ยดื้อรั้นเกินไปแล้ว ก็เลยต้องใช้แผนการเล็กน้อย”
“เจ้าเล่ห์!” เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปาก แล้วใช้สติทั้งหมดที่มีพูดกับสวี่เลี่ยวว่า “หรือว่านายไม่รู้หรอว่าฉันกับเย่โม่เซินคู่กัน?”
“เธอพูดว่าอะไรนะ? ประธานเย่?”
“นายคิดว่าฉันถูกลดตำแหน่งแล้ว เขาก็จะไม่เอาฉันแล้วจริงหรอ?” เสิ่นเฉียวพิงผนัง แล้วพยายามใช้แรงจ้องฝ่ายตรงข้าม “ถ้าหากเขาไม่เอาฉันแล้วจริงๆ ทำไมถึงแค่ลดตำแหน่งฉันแต่ไม่ไล่ฉันออกล่ะ?”
สวี่เลี่ยวถูกเธอพูดจนอึ้งไปหมด ผ่านไปนานมากก็ยังไม่รู้ตัว
“เธอหมายความว่าอะไร หรือว่าความหมายของเธอคือ....เธอกับประธานคบกันจริงๆ?”
“ถูกต้อง!”
เพื่อที่จะช่วยตัวเอง เสิ่นเฉียวพูดออกไปหมดแล้ว เธอกัดริมฝีปากของตัวเอง “เขาก็แค่โกรธฉันอยู่ ใช้เรื่องการลดตำแหน่งมาประชดฉันเท่านั้น ถ้าหากว่าเขาไม่อยากเจอฉันจริงๆ ก็ไม่มีทางเก็บฉันไว้ เขาลดตำแหน่งฉัน แค่เพราะว่าสักวันหนึ่งจะย้ายฉันกลับไปอยู่ข้างกายเขาอีก!”
ถึงแม้ว่าประโยคพวกนี้แม้แต่เสิ่นเฉียวก็ไม่เชื่อ แต่ว่าเธอจะสามารถทำอะไรได้อีก? อยู่ที่นี่เน่าๆ แบบนี้ ทุกคนต่างก็ร่วมงานอยู่ข้างหน้า เธอจะตะโกนร้องจนกล่องเสียงแตกก็ไม่มีใครมาช่วยเธอ
สวี่เลี่ยวได้ยินเธอพูดแบบนี้แล้ว ก็ได้สติกลับมา
ใช่แล้ว ผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขาคิดไว้นานขนาดนี้ ไม่ง่ายเลยกว่าจะรอถึงงานประจำปีครั้งนี้ที่ได้มีโอกาสลงมือ ถ้าหากปล่อยเธอไปแบบนี้แล้วก็....
“อีกอย่าง คืนนี้นายนอนกับเธอแล้ว งั้นเธอก็คือรองเท้าเน่าแล้ว ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะมีอะไรกับประธานเย่จริงๆ ประธานเย่ก็คงจะไม่เอารองเท้าเน่าๆ อีก ฉะนั้นนายไม่จำเป็นต้องกลัวเธอเลย”
สีหน้าของเสิ่นเฉียวเปลี่ยนไป รีบเดินไปทางประตูอยากจะเปิดประตูสวี่เลี่ยวก็ได้สติกลับมาพุ่งตรงไปกอดเธอไว้ แล้วหัวเราะขึ้นมา
“พูดได้ถูก ถ้าหากว่าพอถึงเวลาเธอกล้าพูดไปมั่ว ฉันก็จะบอกว่าเธออ่อยฉัน ประธานเย่ก็ทำอะไรฉันไม่ได้”
“อ้า ปล่อยฉัน!” เสิ่นเฉียวใช้แรงผลักเขาไปทางข้างหลังสวี่เลี่ยวหื้มไปคำหนึ่ง แล้วล็อกไหล่ของเธอไว้ ดึงผ้าพาดไหล่บางๆ บนตัวของเธอออก ทำให้ข้างหน้าเผยหน้าอกขาวเนียนขนาดใหญ่
ทันใดนั้น ภาพๆ นี้ทำให้สวี่เลี่ยวลืมตาไม่ออกแล้ว
“เสี่ยวเสิ่น....” สวี่เลี่ยวกลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว ราวกับปีศาจเลย “เธอต้องฟังฉัน! ฉันรับรอง เธออยากได้อะไรฉันจะให้เธอหมด!”
ประตูเปิดไม่ออกแล้ว เสิ่นเฉียวได้แต่สิ่งเข้าไปข้างนาย แล้วอ้อมไปทางโต๊ะอีกฝั่ง “นายอย่าขยับมา”
ชุยหมิ่นลี่ที่อยู่ข้างนอกได้ยินเสียงในห้อง ก็ยิ้มที่มุมปากด้วยความได้ใจ
และกิจกรรมข้างนอกก็กำลังเป็นไปอย่างสนุกสนาน
เสี่ยงเหยียนว่ายไปนานมากถึงได้สังเกตเห็นว่าข้างบนไม่มีเงาของเสิ่นเฉียว ฉะนั้นเธอจึงใจไม่อยู่กับตัวขึ้นมา ทันใดนั้นรางวัลชนะเลิศจึงถูกหานเส่โยวเอาไป
“ไม่ใช่บอกว่าเธอจะชนะฉันหรอ? ทำไมจู่ๆ ถึงช้าไปขนาดนั้นล่ะ? หรือว่าแรงไม่พอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”
หลังจากฟังแล้ว เสี่ยวเหยียนก็มองเธอไปหนึ่งที พูดอย่างเย็นชาว่า “เธออย่ามาได้ใจเลย เพื่อนรักเธอไม่อยู่แล้วเธอก็ไม่สังเกตเห็นหรอ?”
หานเส่โยวหยุดพูดไปเลย มองไปรอบๆ ข้างไม่เห็นเสิ่นเฉียวจริงๆ ด้วย
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่