เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 185

บทที่ 184 ให้เธอชดใช้ชีวิตให้เสิ่นเฉียว

“น่าแปลก เสิ่นเฉียวไปไหนแล้ว?” หานเส่โยวปาดหยดน้ำที่อยู่บนใบหน้าออก จากนั้นก็ถาม

มีพนักงานมาพยุงเธอพอดี “ยินดีกับคุณผู้หญิงท่านนี้ด้วยนะคะที่ได้รับรางวัลชนะเลิศของการแข่งขันว่ายน้ำหญิง”

แสงไฟส่องลงมายังบนตัวเธอ ทำให้หยดน้ำบนตัวเธอดูเจิดจ้าไปอีก แววตาของคนส่วนมากในงานต่างก็มองมาทางหานเส่โยว

หานเส่โยวดีใจมาก ลืมเรื่องของเสิ่นเฉียวไปแล้ว เธอยิ้มแย้มอย่างได้ใจต่อหน้ากล้อง

เสี่ยวเหยียนขึ้นมาจากสระน้ำ หยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดร่างกายของตัวเองจากนั้นเธอเดินไปทางด้านหลังทางที่เสิ่นเฉียวเดินไปเมื่อกี้ ปรากฏว่าเดินไปจะวนหนึ่งรอบแล้วก็ยังไม่เห็นเงาของเสิ่นเฉียว อีกอย่างโทรศัพท์ที่เธอฝากให้เสิ่นเฉียวก็หายไปแล้ว

เสี่ยวเหยียนกังวลในใจ เสิ่นเฉียวที่ยังอยู่ดีๆ จะหายไปไหนแล้ว?

เธอมองไปรอบๆ ข้าง จู่ๆ ก็มองเห็นรอยยิ้มที่ได้ใจของกาวหยุน ระหว่างสองคนนี้.....

เสี่ยวเหยียนเหมือนจะนึกอะไรออกกะทันหัน เธอก็เลยรีบไปตามหารองประธานเย่ไปทั่ว อยากจะนำเรื่องนี้ไปบอกกับเย่หลิ่นหาน

เย่หลิ่นหานมีความรู้สึกต่อเสิ่นเฉียว นำเรื่องนี้ไปบอกเขา เขาจะต้องไม่เห็นแล้วไม่ช่วยแน่นอน

แต่ว่ามองไปรอบๆ แล้วก็ไม่เจอเงาของเย่หลิ่นหานเลย เสี่ยวเหยียนกังวลราวกับมดที่อยู่บนหม้อ

เธอเป็นห่วงและกลัว หางตาของเธอจู่ๆ ก็มีคนที่อยู่ไม่ไกลนักคนหนึ่ง

เย่โม่เซินที่นั่งอยู่บนรถเข็น！

เขา!

ก่อนหน้านี้เสิ่นเฉียวเคยขึ้นลงรถของเขามาก่อนไม่ใช่หรอ? ทั้งสองน่าจะเคยมีอดีตด้วยกันจึงจะถูก เธอไปขอร้องให้เย่โม่เซินช่วย เขาคงจะไม่มีทางไม่สนใจหรอกมั้ง?

ไม่สนแล้ว! ตอนนี้หาเย่หลิ่นหานไม่เจอ เธอจึงต้องไปหาเย่โม่เซินแล้ว!

เสี่ยวเหยียนเดินตรงไปทางเย่โม่เซินด้วยก้าวเท้าที่ใหญ่

เซียวซู่ที่อยู่ไกลๆ มองเห็นเสี่ยวเหยียนสวมชุดบิกินี่แล้วเดินตรงมาทางพวกเขาด้วยร่างกายที่เต็มไปด้วยหยดน้ำ แววตาดูเร่งรีบ มองดูอย่างแน่ชัดอีกครั้ง นี่เป็นผู้หญิงที่มักจะอยู่กับผู้ช่วยเสิ่นไม่ใช่หรอ

ฉะนั้นเธอก็เลยก้มหน้าพูดไปประโยคหนึ่ง “คุณชายเย่ มีคนมาครับ”

เย่โม่เซินหัวเราะอย่างเย็นชาไปคำหนึ่ง “ให้เธอไปไกลๆ”

วันนี้มีคนไม่น้อยแล้วที่อยากจะเข้ามาใกล้ชิดเขา แต่ว่าเย่โม่เซินเย็นชาเกินไปแล้ว เพียงแค่แววตาเดียวก็ทำเอาคนอื่นตกใจจนไม่กล้าเดินขึ้นมาอีก มีบางคนกล้าหน่อยเดินตรงมาข้างหน้า แต่ต่างก็ถูกเซียวซู่ทำโมโหกลับไป

“คุณชายเย่ เธอคงจะไม่ได้มาเพราะคุณ”

คำพูดของเซียวซู่ทำให้เย่โม่เซินขมวดคิ้ว แล้วมองไปทางผู้หญิงคนนั้นหนึ่งที

เพียงแค่แวบเดียว เขาก็เก็บสายตา ไม่ได้ดูร่างกายของผู้หญิงคนนั้นอีก

ในสมองกลับนึกถึงภาพเสิ่นเฉียวที่สวมชุดกระโปรงเซ็กซี่สีแดง

ให้ตายเถอะ!

ผู้หญิงคนนี้ไม่ยอมจากไปสักที

พอพูดขึ้นมา——จู่ๆ เย่โม่เซินก็สังเกตเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นละออกจากสายตาของตัวเองไปแล้ว ไม่รู้ว่าเธอหายไปไหนแล้ว

“คุณชายเย่ ขอร้องคุณต้องช่วยเสิ่นเฉียวนะ!”

เย่โม่เซินขมวดคิ้ว แววตาที่แหลมคมมองไปทางใบหน้าของเธอ แววตาสีดำจ้องเธอไว้ “เธอพูดว่าอะไรนะ?”

เสี่ยวเหยียนเดินเข้ามาด้วยความรีบเร่ง ยังหายใจหนักๆ อยู่ “เฉียวๆ หายตัวไปแล้ว”

“หายตัวไป?” เซียวซู่หรี่ตา “เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? เธอรู้ได้ไงว่าเสิ่นเฉียวหายตัวไปแล้ว?”

เสี่ยวเหยียนเรียบเรียงคำพูด แล้วพูดออกด้วยประโยคง่ายๆ สั้น “ก่อนที่ฉันจะลงน้ำเธอตกลงกับฉันว่าจะไปถ่ายรูปให้พวกเรา แต่ว่าหลังจากการแข่งขันจบแล้วเธอก็ไม่ปรากฏตัวอีกเลย เมื่อกี้ฉันหาไปรอบหนึ่งก็ไม่เจอเงาของเธอแล้ว เฉียวๆ ไม่ใช่คนที่ไปไม่ลา ฉันสงสัยว่าต้องเกิดเรื่องขึ้นกับเธอแน่นอน”