เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 196

บทที่ 195 อย่าทำให้เธอลำบากใจ

รอไปสักพัก เสี่ยวเหยียนตักข้าวกลับมาสองที่ ที่หนึ่งวางไว้ด้านหน้าของเธอ

“นี่ ดูท่าเมื่อคืนเธอคงลำบากมาก ฉันเพิ่มกับข้าวให้เธอด้วย” พูดถึงตรงนี้ ใบหน้าเสี่ยวเหยียนได้ใจมาก: “ยังไง ฉันรักแกมากใช่มั้ยละ?”

เสิ่นเฉียวมองดูในถ้วยมีเนื้ออกไก่เพิ่มขึ้นมา พูดอย่างเอือมระอา: “เธอนี่”

“คิดเสร็จหรือยังว่าจะเล่ายังไง? รีบบอกฉันเลยเรื่องนี้มันยังไงกันแน่?”

เสี่ยวเหยียนที่อยากรู้ว่าความคิดเธอเสิ่นเฉียวเข้าใจ แต่ว่า........เรื่องของเธอมันซับซ้อนเกินไป ให้พูดตอนนี้มันค่อนข้างยากนิดนึง

คิดถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวพูดได้เพียง: ที่นี่คนเยอะวุ่นวาย ไม่เหมาะจะคุยเรื่องนี้ หากถูกคนไม่หวังดีได้ยินเข้า ถึงเวลานั้นก็.........”

เสี่ยวเหยียนก็เห็นด้วย ก็เลยพยักหน้า: “ถูกของเธอ หากคนอื่นรู้ฐานะของเธอ อาจจะกินเธอก็ได้ งั้นช่างมันเถอะ วันหลังเธอค่อยบอกฉัน”

“ขอบใจเธอนะ เสี่ยวเหยียน”

เสี่ยวเหยียนยิ้มเล็กน้อย โบกมือย่างไม่เป็นไร: “ขอบจงขอบใจอะไรล่ะ พวกเราเป็นเพื่อนกันนี่นา”

“ใช่แล้ว พูดถึงเรื่องนี้ ฉันรู้สึกว่าเธอควรอยู่ห่างๆหานเส่โยวคนนั้นหน่อยนะ เมื่อคืนเธอได้ยินคำพูดที่เขาพูดกับคุณชายบริษัทตระกูลจ้าวมั้ย? ถึงแม้พวกเธอจะเป็นเพื่อนรักกัน แต่ฉันก็ยังอยากจะเตือนเธอ เพื่อนคนนั้นของเธอไม่ใช่คนดีอะไร เธอต้องระวังหน่อยนะ”

ได้ฟังเรื่องไม่ดีของหานเส่โย่วจากปากของเสี่ยวเหยียนอีกแล้ว เสิ่นเฉียวไม่สบายใจจนขมวดคิ้ว

เสี่ยวเหยียน งั้นเธอรู้ไหม พูดนินทาคนเป็นเรื่องไม่ดี

“ฉันรู้สิ แต่ว่าอดไม่ได้ไง ฉันแค่เห็นหน้าเขาก็รู้สึกไม่ชอบ หลังจากเห็นหน้าแล้วความรู้สึกมันก็ไม่ได้หายไป กลับทวีคูณขึ้น เฉียวเฉียวเธอรู้ไหม? ความรู้สึกฉันมันแม่นมาโดยตลอด ยังไงเธอก็ต้องระวังหานเส่โยวหน่อย”

เสิ่นเฉียวทนฟังต่อไปไม่ไหว ลุกขึ้นโดยตรง ทำให้เสี่ยวเหยียนสีหน้าเปลี่ยนทันที รีบดึงเธอไว้

“เอาละเอาละ ฉันไม่พูดละกัน เห้ย ผู้หญิงอย่างเธอนี่ฉันแค่หวังอีกกับเธอ เมื่อคืนเธอที่ต้องการที่หนึ่งยังทำขนาดไหน เป็นเพราะฉันสังเกตเห็นว่าเธอหายไป ใช่ฉันหรือเปล่า.......ฮึ่ม!

เสี่ยวเหยียนพูดไป พลางโกรธไปด้วยแล้วก็คีบซี่โครงหมูเข้าปากไปกัดกิน

“รู้ว่าเธอช่วยฉัน ดังนั้นฉันก็ทราบซึ้งมาก รอให้เงินเดือนออกฉันจะเลี้ยงมื้อใหญ่เธอ”

“คำไหนคำนั้น”

หลังจากคุยกันเรียบร้อยแล้ว กินข้าวเสร็จต่างคนต่างแยกย้าย

ตอนที่เสิ่นเฉียวกลับมาถึงแผนก พบว่าผู้ช่วยของเย่หลิ่นหานแยจื่อได้นั่งรอเธออยู่แล้ว เพราะว่าเธอเป็นคนโปรดของเย่หลิ่นหาน ดังนั้นคนในแผนกต่างมาตีสนิทเธอ เสิ่นเฉียวเข้ามาก็เห็นคนมากมายรายล้อมรอบตัวเธอ

“รองประธานเย่ของเราปกติเป็นยังไงบ้างเหรอคะ? ดูแล้วช่างเป็นคนที่อ่อนโยนเสียจริง มีแฟนหรือยังคะ?”

“พี่แยจื่อ รองประธานเย่ของเราชอบผู้หญิงแบบไหนกันคะ? เขา.........”

หลังจากที่แยจื่อเข้ามาก็โดนคนพวกนี้ทำให้หงุดหงิดจะตายอยู่แล้ว แต่ก็ใส่อารมณ์ไม่ได้ ในที่สุดก็รอจนเสิ่นเฉียวกลับมาแล้ว เธอจึงได้ลุกขึ้นมา: “เธอมาแล้ว”

เสิ่นเฉียวยืนอยู่ที่เดิม จ้องมองเธอโดยไม่พูดอะไร

“เธอได้ถูกย้ายตำแหน่งแล้ว ดังนั้นฉันรับคำสั่งรองประธานเย่ มาพาเธอไปรับตำแหน่ง”

เสี่นเฉียว: “...........”

จำเป็นต้องประกาศอย่างอลังการให้คนฟังแบบนี้เลยเหรอ? สร้างศัตรูให้เธอโดยไม่จำเป็นอีกแล้ว เพียงแต่.......ถึงแม้จะไม่พูดทุกคนก็รู้เรื่องที่เธอถูกปรับตำแหน่งอยู่แล้ว ถ้าจะเป็นศัตรูยังไงก็เป็นศัตรู

เสิ่นเฉียวเม้มปาก พูดอย่างเย็นชา: “ฉันรู้สึกว่าอยู่ที่นี่ก็ดีอยู่แล้ว ก็ไม่ไปละ”