บทที่ 194 ไปรับเธอมา
“พี่ พี่ใหญ่........”
เสิ่นเฉียวถูกทำให้ตกใจจนถอยหลังไปสองสามก้าว หลีกเลี่ยงสองมือที่สัมผัสของเย่หลิ่นหาน “พี่............กำลังพูดอะไรอยู่?”
เย่หลิ่นหานไม่มีท่าทีที่จะหลบสายตาเธอ จ้องมองเธออย่างไม่กะพริบตา ยิ้มอย่างขมขื่น: “เธอฉลาดเพียงนี้ ทำไมถึงจะไม่เข้าใจความหมายของพี่ล่ะ?”
เสิ่นเฉียวตกใจจนหน้าซีด
เขาทำแบบนี้........คือกำลังตีท้ายครัวของน้องชายตัวเองอย่างเปิดเผยงั้นเหรอ? ในใจของเสิ่นเฉียวสับสนมาก ส่ายหัวแล้วถอยไปข้างหลัง เย่หลิ่นหานกลับล็อกไหล่เธอจากด้านบน เมื่อคืนเธอก็เห็นแล้ว: “เขาไม่ได้สนใจว่าเธอจะเป็นหรือตาย พี่สงสารเธอ ไม่อยากให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานแบบนี้อีก”
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!” เสิ่นเฉียวริมฝีปากสั่น ใช้แรงดิ้นรน “ถึงแม้เย่โม่เซินจะไม่สงสารฉัน ก็ไม่ถึงคราวของพี่ที่ต้องมาสงสารฉัน พี่เป็นพี่ใหญ่ของเขานะ”
“ก็เพราะว่าพี่คือพี่ใหญ่ดังนั้นจึงอดทนมานานขนาดนี้!” คำพูดของเย่หลิ่นหานรุนแรงเล็กน้อย เขาหรี่ตาลง จู่ๆ ลมหายใจบนร่างกายก็เย็นเฉียบราวกับน้ำแข็งในห้องใต้ดิน “หากไม่เห็นแก่ความเป็นญาติ เรื่องที่เขากับเธอทั้งหมด พี่คงจะจัดการไปตั้งนานแล้ว”
เสิ่นเฉียวปากแข็งทื่อ มองดูเขาด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ
ทำไมเป็นแบบนี้? เย่หลิ่นหาน..........เย่หลิ่นหานชอบเธอเหรอ? หรือว่า........ดูเธอน่าสังเวชเกินไป ก็เลยสงสารเธอ?
“พี่ไม่อยากเห็นเธอได้รับบาดเจ็บอันใดอีก รู้ไหม?”
“ไม่!” เสิ่นเฉียวเหมือนนึกเรื่องสำคัญบางอย่างได้ ทันใดนั้นก็ผลักเย่หลิ่นหานอย่างแรง มันจะเป็นแบบนี้ไม่ได้ พี่เป็นพี่ชายของเย่โม่เซิน และก็เป็นพี่ชายฉันด้วย ระหว่างเรามันก็เป็นไปไม่ได้ วันนี้ที่ฉันมา จะมาบอกพี่ว่าฉันอยู่แผนกเดิมก็ดีอยู่แล้ว ฉันไม่ยอมรับการย้ายตำแหน่งนี้!”
พูดจบ เสิ่นเฉียวก็หันหลังเดินออกไปจากห้องทำงานโดยตรง
แยจื่อที่รอยู่ด้านนอก ไม่รู้ว่าเสิ่นเฉียวจะพรวดพราดออกมา อีกนิดก็จะชนเธอจนล้ม เสิ่นเฉียวทิ้งคำขอโทษไว้ก็จากไป แยจื่อสงสัยจนต้องมองเข้าไปในห้องทำงานของเย่หลิ่นหาน
“รองประธานเย่ เออ...........เธอเป็นอะไรคะ?”
เย่หลิ่นหานมองดูหลังของเสิ่นเฉียวที่ค่อยๆไกลออกไป ก้มหน้ายิ้มอย่างขมขื่น เธอเป็นอะไรเหรอ?
“อาจเป็นเพราะผมทำให้เธอตกใจมั้ง?”
“รองประธานเย่ทำอะไรเธอ..........”
“คุณไปทำงานก่อน สายๆหากเธอยังไม่มารายงานตัว คุณก็ไปรับเธอที่แผนกได้เลย”
แยจื่อ: “.........”
ชิ!
ถึงกับต้องไปรับ ดูท่ารองประธานเย่จะดีกับยัยเด็กนั่นไม่น้อย? ในใจแยจื่อพอจะประเมินได้แล้ว
เสิ่นเฉียวที่ไปแล้วกลับมาใหม่ คนในแผนกต่างพากันประหลาดใจ
“เอ๊ะ เธอทำไมถึงกลับมาล่ะ? เธอไปเป็นเลขาแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“ใช่จ้า เธอกลับมาทำไมอีกเหรอ?”
เสิ่นเฉียวไม่ได้รู้จักพวกเขาอย่างลึกซึ้ง และไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับพวกเขา ตั้งแต่กาวหยุนชุยหมิ่นลี่ตอนนั้นที่รังแกเธอ พวกเขาก็ดูเป็นเรื่องสนุก
ดังนั้นเธอส่ายหัวไปมา ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น แล้วนั่งลงโดยตรง
“เอ๊ะ ได้ยินว่าหัวหน้าถูกไล่ออกแล้ว กาวหยุนและชุยหมิ่นลี่ก็ถูกไล่ออกเช่นกัน มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? เสี่ยวเสิ่น ปกติพวกเขาสองคนชอบรังแกเธอ พวกเขาโดนไล่ออก แต่เธอได้ย้ายตำแหน่ง เรื่องนี้มันเกี่ยวกับเธอด้วยหรือเปล่า?”
“ถูกแล้วเสี่ยวเสิ่น หากเธอรู้อะไรก็บอกพวกเราหน่อยเถอะ พวกเราสงสัยมากเลย”
“พูดหน่อยสิ”
ทุกคนต่างพากันถามเสิ่นเฉียว เสิ่นเฉียวอารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว ถูกพวกเขาถามตลอดเวลา ยิ่งทำให้หงุดหงิดจนลุกขึ้นตอบไปหนึ่งประโยค
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่