เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 205

บทที่204 เห็นกับตาไม่อยากจะเชื่อ

เส่โยวคิดที่จะอ่อยเย่โม่เซิน？

เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าตัวเองได้ยินเรื่องที่ไร้สาระมากเรื่องนึง มุมปากอดไม่ได้ที่จะขยับ เสิ่นเฉียวยิ้มอย่างไม่เต็มใจแล้วพูดว่า：“ ไม่ เป็นไปไม่ได้ ? คุณน่าจะเข้าใจเส่โยวผิดแล้ว ฉันรู้จักเธอดี เธอไม่ใช่คนแบบนั้น ”

“เฮ้อ ฉันไม่รู้ว่าจะพูดคุณว่าไร้เดียงสาหรือว่าโง่ดี ” เสี่ยวเหยียนโกรธจนเอามือกอดอก วิเคราะห์ให้เสิ่นเฉียวอย่างมีเหตุผล ：“เธอบอกคุณว่าเธอแค่มาคุยเรื่องงานใช่ไหม? งั้นคุณดูเธอเอาอะไรมาคุยเรื่องงาน? นี่เป็นข้อที่หนึ่ง ข้อที่สอง คุยเรื่องงานจำเป็นต้องใส่ถึงขนาดนี้เลยหรอ ? ดูคอเสื้อเธอใหญ่จนจะปิดตัวเธอไม่มิดอยู่ละ ฉันกลัวว่าเธอจะเดินไม่กี่ก้าวก็จงใจโชว์เนื้อให้คุณชายเย่ดู”

เสิ่นเฉียว：“……”

“พวกคุณเป็นเพื่อนรักกันได้ยังไง ？เฉียวเฉียว ผู้หญิงแบบนี้คุณยังเชื่อ ？”

ในเวลานั้นเสิ่นเฉียวไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ถูกเสี่ยวเหยียนวิเคราะห์ให้แบบนี้ เธอก็รู้สึกแปลกใจที่เส่โยวมาคุยงานกับเย่โม่เซิน แต่เธอกับหานเส่โยวเป็นเพื่อนรักกันมาหลายปี เธอก็ยังเชื่อว่าเส่โยวจะไม่ทำเรื่องแบบนี้

ตอนที่รู้ว่าเธออยู่ในสถานการณ์ลำบาก หานเส่โยวก็ช่วยอย่างเต็มที่

“เสี่ยวเหยียน ฉันรู้ว่าที่เธอไม่ชอบเส่โยวก็เพราะหน้าตาของเธอ แต่ว่าฉันรู้จักเธอมาตั้งนานแล้ว เธอเป็นคนแบบไหนฉันรู้ดีกว่าคุณ ในโลกนี้ไม่มีใครรู้จักเธอดีไปกว่าฉัน ดังนั้นฉันหวังว่า..... คำพูดแบบนี้ต่อไปฉันจะไม่ได้ยินอีก เส่โยวเธอ..... เป็นเพื่อนรักของฉันตลอดมา เธอเคยช่วยเหลือฉันเยอะมาก แต่เรื่องพวกนี้คุณยังไม่เข้าใจ คุณไม่รู้อะไรเลย คุณพูดให้เธอเสียหายต่อหน้าฉันหลายครั้ง ถ้า.....”

พูดถึงที่นี่ เสิ่นเฉียวหยุดสักพัก แววตาที่เย็นชามีความเจ็บปวดเล็กน้อย

“ ถ้าคุณแก้ไม่ได้จริงๆ งั้น..... ต่อไปคุณก็ไม่ต้องมาหาฉันอีก”

เสี่ยวเหยียนได้ยินแบบนี้ ทนไม่ไหวที่จะลืมตาโตๆ

“ห๊า เสิ่นเฉียวคุณนี่มัน.....ฉันทำเพื่อคุณนะ คุณยัง..... ไม่เป็นเพื่อนกับฉันเพราะเรื่องแบบนี้?

เสิ่นเฉียวไม่พูดอะไร ปิดปากสีหน้าเฉยๆไม่มีกิริยาสีหน้าอะไร

เสี่ยวเหยียนดึงสายตากลับมาอย่างผิดหวัง ：“ก็ได้ ในเมื่อคุณไม่เห็นคุณค่าของฉัน ฉันก็จะไม่หน้าด้านอยู่ต่อ แค่นี้นะ”

พูดจบ เสี่ยวเหยียนหันหลังแล้วจากไป เสิ่นเฉียวขยับริมฝีปาก มือที่ห้อยข้างๆอยากจะไปดึงเธอไว้ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ขยับ

ช่างเถอะ ถ้าไม่ใช่คนประเภทเดียวกัน งั้น……ก็ไม่ต้องเป็นเพื่อนกันยังจะดีกว่า

สุดท้ายเสิ่นเฉียวไปโรงอาหารคนเดียว ตักข้าวเสร็จพบว่าที่นั่งที่ชอบจองไว้ประจำถูกคนอื่นจองไว้แล้วเพราะเธอมาสาย ปกติเสี่ยวเหยียนจะชอบดึงเธอมาจองที่นั่ง แล้วอีกคนไปตักข้าว

ตอนนี้.....

เธอหามุมๆหนึ่งแล้วนั่ง กินอาหารในจานเหมือนไม่มีรสชาติอะไร เมื่อก่อนมีเธออยู่ข้างๆตลอด ตอนนี้เสี่ยวเหยียนไม่อยู่กับเธอกะทันหัน เสิ่นเฉียวรู้สึกไม่ชิน รู้สึกเหงา

แปลกมาก เสิ่นเฉียวนึกถึงคำพูดที่เสี่ยวเหยียนพูดเมื่อกี้

เธอบอกว่าหานเส่โยวคิดที่จะอ่อยคุณชายเย่

เป็นไปได้ยังไง? ไม่ต้องพูดถึงว่าหานเส่โยวดีเลิศขนาดไหน ตอนนี้เธอเป็นถึงลูกสาวของตระกูลหาน จะไปชอบเย่โม่เซินได้ยังไง? เพราะถึงยังไง เขาจะหล่อแค่ไหน แต่เขาก็ยังนั่งอยู่บนรถเข็น

ถึงแม้ว่าเสิ่นเฉียวจะไม่ขยะแขยงที่เขานั่งรถเข็น แต่ว่าด้วยปกติแล้วผู้หญิงคนอื่นมักจะไม่ชอบผู้ชายที่นั่งบนรถเข็นนี่

ยิ่งคิด เสิ่นเฉียวยิ่งไม่สบายใจ

ถึงแม้เธอพูดว่าเชื่อเส่โยว แต่เสี่ยวเหยียนก็เคยพูดไว้ก่อนแล้ว ตอนนี้เธอก็เลยนึกถึงแต่ชุดที่หานเส่โยวใส่ ก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

กินข้าวไปไม่กี่คำ เสิ่นเฉียวก็เก็บของขึ้นชั้นบน