เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 204

บทที่203เธออยากอ่อยสามีคุณ

หึง......เหรอ?

"เพราะว่าผมออกไปตอนเที่ยงคืน คือให้คุณอยู่บ้านคนเดียว คุณรู้สึกเหงาโดดเดี่ยวเดียวดาย ก็เลยหึงใช่ไหม?"แรงของเย่โม่เซินไม่เยอะ แต่ก็จับคางของเธอยังเผด็จการทำให้เธอขยับไม่ได้

เสิ่นเฉียวดิ้นรน แต่ก็ไม่สามารถดิ้นออกมา สุดท้ายก็เลยกล่าวยังโมโห:"คุณปล่อยฉันนะ เย่โม่เซิน เที่ยงคืนแบบนี้คุณยังออกไปหาผู้หญิงอีก คุณยังมาถามว่าฉันหึงหรอ? ถ้าไม่ใช่คุณที่บ้าไปแล้วงั้นก็แสดงว่าฉันเป็นคนบ้าเอง ปล่อยฉันนะ !"

แววตาของเย่โม่เซินเปล่งประกาย แรงมือเพิ่มขึ้น

"งั้นก็แสดงว่าผมบ้าไปแล้ว บอกผมมาสิ คุณหึงใช่ไหม?"

"ฉันเปล่านะ!" เสิ่นเฉียวออกแรงผลักเขา:"คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้"

"ยังบอกว่าเปล่าอีก" เย่โม่เซินขำแบบเย็นชา"ถึงกลับโกรธแบบนี้แล้วเนี่ย"

พูดจบ เย่โม่เซินโน้มตัวเข้าหา ทันใดนั้นก็ดูดจุ๊บปากเธอทีนึง กิริยาท่าทีที่มาแบบไม่ทันตั้งตัวทำเอาเสิ่นเฉียวตกใจใหญ่เลย มองเย่โม่เซินอยู่แบบนั้น ผ่านไปสักพักแก้มขาวๆของเธอก็เริ่มแดงขึ้น

"คุณทำอะไรอ่ะ?"

"ถ้าหึงละก็ ผมจุ๊บคุณหนึ่งทีอาการคุณดีขึ้นบ้างรึเปล่า? " เย่โม่เซินทำตาเล็กๆ ชนหน้าผากเธอแล้วกล่าวด้วยเสียงแหบ

เสิ่นเฉียว:"......"

เธอมองนิ่งๆอย่างนั้นอยู่สิบวินาทีเต็มๆ ผ่านไปสักพักเธอก็ยิ้มเสียงแบบขำตนเอง:"อะไรเนี่ย....ทิ้งคนไว้เที่ยงคืนแบบนั้น คุณจะไปก็ไปสิ ทำไมต้องให้คนอื่นรอคุณกลับมาด้วย แล้วสุดท้ายคุณก็......"

"ผมให้คุณรอ คุณก็รอเหรอ?"

น่าแปลก คือวันนี้เย่โม่เซินมองเสิ่นเฉียวแล้วรู้สึกมีความสุขเป็นพิเศษ โดยเฉพาะตอนที่รู้ว่าเธอหึง เย่โม่เซินรู้สึกว่าผู้หญิงตรงหน้าน่ารักสุดๆ ก็เลยอยากหยอกเธอเล่น

แต่เขาไม่ได้สังเกตถึงการเปลี่ยนแปลงในอาการสีหน้าของเสิ่นเฉียวเลย

เสิ่นเฉียวเงยหน้า กวาดตามองจ้องที่ใบหน้าของเขา

"ถึงคุณจะรอ แต่ผมก็กลับมาตอนนี้แล้วไม่ใช่เหรอ?"

เสิ่นเฉียวเม้มปาก ใช่สิ ให้เธอรอฟรีไปคืนนึง เขากลับไม่ปรากฏตัวสักที มาปรากฏตัวในบริษัทตอนนี้ เขายังกล้าพูดว่าตนเองกลับมาแล้ว เมื่อคิดถึงจุดนี้ เสิ่นเฉียวออกแรงดิ้นขึ้นมา:"เย่โม่เซินคุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ! ฉันรู้ว่าคุณไม่เคยให้ความสำคัญกับฉัน แต่คุณก็ไม่ควรรังแกกันแบบนี้ คุณคิดว่าคนอื่นเป็นคนโง่ตลอดใช่ไหม จะต้องเชื่อฟังและทำตามคุณตลอดงั้นหรอ? ปล่อยนะ ปล่อย...อุ๊ป"

เธอยังพูดไม่จบ เย่โม่เซินก็จูบปากแดงเธออย่างแรง มือใหญ่วางไว้ตรงหลังของเธอ ลูบคลำเบาๆ ราวกับว่ากำลังปลอบความรู้สึกเธอ

เสิ่นเฉียวที่กำลังถูกจูบก็ลืมตาโตขึ้น ด้านหน้าเป็นหน้าอกที่แข็งแกร่งและมีพลังของเย่โม่เซิน ด้านหลังเป็นมือที่เร่าร้อนของเขา

จูบของเขาในตอนแรกจะหนักหน่อย แต่พอผ่านไปสักพักก็เริ่มอ่อนโยนขึ้น จูบปากเธออย่างดูดดื่มและประนีประนอม ค่อยๆจูบอย่างระมัดระวัง ราวกับว่ากำลังเชยชิมอาหารที่ตนเองชอบ

และแล้ว เสิ่นเฉียวก็ตกอยู่ในภวังค์แห่งความรู้สึกนี้ อารมณ์เธอค่อยสงบลง

เย่โม่เซินถอยปากของตนออก ชนหน้าผากของเธอ

"ยัยผู้หญิงโง่ ต่อไปผมให้คุณรอ คุณก็นอนก่อนได้เลย"

ได้ยินแบบนี้ เสิ่นเฉียวเหมือนถูกคนเอาน้ำเย็นสาดจนตื่นขึ้นมา เมื่อกี้นี้เธอกำลังคาดหวังอะไร เขาพูดแบบนี้มันก็หมายความว่าต่อไปเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นอีก เขาจะทิ้งเธอไปหาผู้หญิงคนอื่นอีกเหมือนเดิม

พอมีเวลาว่างก็ค่อยมาเกลี้ยกล่อมเธอ

ก็เหมือนกับสัตว์เลี้ยงที่เขาเลี้ยงไว้ข้างกายตนเอง เวลาว่างก็มาหยอกคุณเล่น เวลาที่ยุ่งก็ไม่มีเวลาแม้แต่จะเหลียวแลคุณ

เสียดาย เสิ่นเฉียวเธอไม่ใช่แม้แต่สัตว์เลี้ยงของเย่โม่เซินด้วยซ้ำ

"ฉันยังมีธุระต้องทำ คุณออกไปก่อนเถอะ"