เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 208

บทที่207 คุณเรียกใครว่ายัยแอ๊บใสซื่อ

เซียวซู่ได้จ้องตาโต"กลับ? คุณนายน้อยสอง พวกเราไม่เข้าไปหรอ?"

"ไม่ล่ะ"

เสิ่นเฉียวหรี่ตาลง และมองไปที่ปลายเท้าตัวเองอย่างใจลอย"มันไม่จำเป็นแล้วล่ะ"

"คุณนายน้อยสอง......"

ไม่รอเซียวซู่เกลี้ยกล่อมเธออีกครั้ง เสิ่นเฉียวก็ลุกขึ้นเดินไปทางตรงกันข้าม เซียวซู่ยังคงยืนอยู่กับที่ หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีถึงจะรู้สึกตัว เลยหันหลังวิ่งตามเธอไป

"คุณนายน้อยสอง เป็นอะไรไปหรือเปล่า? เมื่อกี้พวกเรายังคุยกันอยู่ดีๆไม่ใช่หรอ จะเข้าไปด้วยกันไม่ใช่?"

ไม่ว่าเซียวซู่จะพูดอะไรกับเธอ เสิ่นเฉียวก็ไม่สนใจเขา เลยเดินตรงไปข้างหน้า เซียวซู่เดินตามเธอไปตั้งนาน ในที่สุดก็ทนไม่ไหวที่จะไปยืนขวางข้างหน้าเธอ:"คุณนายน้อยสอง ยังไงพวกเราก็มาแล้ว ไม่เข้าไปแล้วยังเดินจากไปแบบนี้ มัน....."

"คุณไม่เห็นหรอ?"เสิ่นเฉียวได้เงยหน้าขึ้น สายตาของเธอได้มองบนหน้าของเซียวซู่อย่างไม่แยแส

สายตาของเธอทำให้เซียวซู่ตะลึงไปชั่วคราว และได้ถามอย่างมึนงงว่า:"เห็นอะไร?"

ดวงตาของเสิ่นเฉียวขมขื่นเล็กน้อย เธอลดตาลงและพูดว่า:"คนเขาอยู่กันดีๆ พวกเราจะเข้าไปทำอะไร?ไปรบกวนคนอื่นเขาหรอ?ฉันรู้สึกว่า......มันไม่ใช่เรื่องดี"

"......"เซียวซู่คิดว่าเธอจะพูดอะไรซะอีก ที่แท้ก็เรื่องนี้นี่เองสีหน้าของเขาได้เปลี่ยนไป:"พูดแบบนี้ไม่ได้นะดีตรงไหนเล่า?คุณนายน้อยสอง คุณเห็นมากับตาว่าหานเส่โยวคิดไม่ดีเลยนะ ทำไมคุณถึง......"

"เพื่อนสนิทของฉัน ฉันรู้นิสัยเธอดี แต่เย่โม่เซินล่ะ?คุณเอาแต่พูดหานเส่โยวเป็นคนยังไง แล้วคุณทำไมไม่พูดเย่โม่เซิน? ถึงสิ่งที่คุณพูดมันเป็นความจริงก็เถอะ ถ้าหานเส่โยวกับเย่โม่เซินมีอะไรกันจริงๆ?แล้วเขาเองหมายความว่าอะไร? คนอื่นรู้สึกดีกับเขา แล้วเขาปฏิเสธเองไม่เป็นหรือไง? ต้องให้ฉันมาปฏิเสธแทนเขาด้วยหรือไง?"

"คือ......"

"เขาเป็นผู้ใหญ่มีความคิดเป็นของตัวเอง เขาอยากจะทำอะไรฉันก็ห้ามไม่ได้ ถ้าเขาชอบเส่โยวจริงๆอยากอยู่กับเธอจริงๆแล้วฉันต้องถือมีดไปไว้ที่คอของเขา ห้ามไม่ให้เขาชอบหรอ? เซียวซู่คุณไม่เคยมีคนชอบคุณไม่เข้าใจหรอก ถ้าเขาอยากจะทำแบบนั้นจริงๆ ฉันก็ห้ามไม่ได้แน่นอน ถ้าเข้าไปตอนนี้......"เสิ่นเฉียวลดตาลงหัวเราะเยาะตัวเองว่า :"แค่ไปหาเรื่องน่าละอายใจใส่ตัวเท่านั้นเอง"

เธอเสิ่นเฉียวไม่สามารถทิ้งความมีเกียรติในตนเอง ความมีเกียรติในตนเองของเธอนั้น มันใหญ่มากกว่าสิ่งใด

ในวินาทีนั้น เซียวซู่ไม่รู้จะโต้เถียงกับอย่างไร เพราะเขารู้สึกว่าสิ่งที่เสิ่นเฉียวพูดมาดูสมเหตุสมผลมาก

อันที่จริงแล้วหานเส่โยวคิดที่จะยั่วยวนคุณชายเย่นั้นไม่ผิด แต่ถ้าคุณชายเย่ไม่ไหวตัวหานเส่โยวก็ทำอะไรไม่ได้ คนที่ตอบตกลงว่าจะมากินข้าวที่ร้านอาหารกับหานเส่โยวก็เป็นตัวเขาเอง ไม่มีใครบังคับให้เขามา

"ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอก ฉันกลับไปทำงานก่อนนะ ถ้าคุณมีธุระก็ไปทำธุระเลย "พูดจบเสิ่นเฉียวได้ลดตาลงแล้วเดินจากไป ไม่มีใครเห็นน้ำตาใสๆที่มุมตาของเธออย่างชัดเจน

เมื่อเดินมาไกลแล้ว เสิ่นเฉียวรู้สึกได้ว่าเซียวซู่ไม่ได้ตามเธอมา เธอจึงเงยหน้าขึ้นทำตัวตรง แล้วเดินไปข้างหน้า เธอได้ยกมือเพื่อเช็ดน้ำตาใสๆจากมุมตาของเธอออกอย่างไร้ร่องรอย

ไม่เป็นไร ถ้านี่เป็นสิ่งที่คนอื่นเลือก งั้นเธอก็ทำอะไรไม่ได้

หลังจากที่กลับมาถึงบริษัท เสิ่นเฉียวได้พบกับเสี่ยวเหยียนที่กำลังจะเดินออกจากบริษัท เสี่ยวเหยียนเห็นว่าดวงตาของเธอแดงริมฝีปากของเธอได้ขยับ และคิดที่จะเข้าไปคุยอะไรบ้างอย่างกับเธอ จากนั้นเธอเดินไปไม่กี่ก้าวจู่ๆเธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ เธอได้เม้มริมฝีปากอย่างโกรธแล้วหันหลังเดินจากไป

"เสี่ยว......"เสิ่นเฉียวตะโกนเรียกชื่อไม่ทันจะออกจากปาก และได้กลืนลงไปทันที

ท้ายที่สุดแล้ว เธอทำได้เพียงมองหลังของเสี่ยวเหยียนอย่างเศร้าๆ

ยืนอยู่สักพัก เสิ่นเฉียวเธอได้เข้าลิฟต์อีกครั้ง เพื่อที่จะกลับไปที่ทำงาน