เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 209

บทที่208 แกล้งทำเป็นพี่น้องที่รักกันทำไม

“คุณ”เสี่ยวเหยียนจับใบหน้าของตัวเองแล้วอยากก้าวไปข้างหน้า “ตบนี้เพื่อเตือนสติคุณ หากคิดได้แล้ว ก็ไสหัวไปให้พ้นซะ ไม่อย่างนั้น......ฉันในฐานะคุณหนูตระกูลหาน ใครจะมาหาเรื่องฉันมันก็ไม่ง่ายนะ”

เสี่ยวเหยียนไม่สนอะไรหน้าไหนพุ่งไปข้างหน้า ตบคืนเธอกลับไป

เธอแข็งแกร่ง และรวดเร็ว หานเส่โยวตกตะลึงไม่ตอบสนอง จนเมื่อเธอถูกตบหน้า

“เธอกล้าตบฉัน?”

“เธอตบฉันแล้วฉันก็ตบเธอคือไม่ได้หรอ?” เสี่ยวเหยียนพุ่งเข้ามากล่าวอย่างร้ายกาจ

หานเส่โยวจับใบหน้าของตัวเอง จ้องมองกันและกันอย่างไม่เป็นมิตร อยากที่จะก้าวไปข้างหน้าและฉีกเธอ “อย่าคิดว่าคุณเป็นเพื่อนของเฉียวเฉียว แล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไรเธอ?”

“เธอทำอะไรฉันได้อยู่แล้ว สามีของเพื่อนที่ดีของคุณเองคุณยังสามารถลงมือไปแอบแย่งเลย ส่วนฉันที่เป็นแค่เพื่อนธรรมดาของเพื่อนที่ดีของคุณยิ่งไม่ต้องพูดถึง แน่นอนว่าคุณต้องใช้วิธีที่โหดกว่านี้มาจัดการกับฉัน ฉันพูดถูกไหมล่ะ?”

หลังฟังเธอพูด สีหน้าหานเส่โยวก็เปลี่ยนทันที “คุณอย่าพูดไปมั่ว แอบแย่งอะไรกัน ฉันฟังไม่รู้เรื่องว่าคุณพูดอะไร”

“ฟังไม่รู้เรื่อง?”เสี่ยวเหยียนเช็ดเลือดจากมุมริมฝีปากของเธอและหัวเราะเยาะ

“คุณฟังไม่รู้เรื่องอยู่แล้ว ท้ายที่สุดคุณก็เสแสร้ง ต่อหน้าเสิ่นเฉียวแกล้งเป็นพี่น้องเธอ ต่อหน้าคุณชายเย่แกล้งทำเป็นเหมือนดอกบัวขาวที่ใสซื่อบริสุทธิ์อีก อันที่จริงคุณแค่ต้องการเกลี้ยกล่อมคุณชายเย่ คุณจงใจแต่งตัวแบบนี้ คนอื่นดูไม่ออก คุณอย่าคิดว่าฉันจะดูไม่ออก?”

เสี่ยวเหยียนไม่เกรงใจเลยสักนิดเลย

เธอสงสัยในตอนแรก ต่อมาฉันเห็นเธอกลับมาพร้อมกับเย่โม่เซิน หลังจากรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอและดวงตา เสี่ยวเหยียนค่อนข้างแน่ใจแล้วว่าเธอคิดอะไรกับคุณชายเย่

“คุณดูออกอะไร?”คุณแค่คาดเดา คุณแค่ต้องการตรวจสอบสิ่งที่ฉันทำ?แม้แต่กฎหมายก็ให้ความสำคัญกับหลักฐาน? คุณไม่มีหลักฐานอะไรจะพูดและตีความผู้อื่นไปมั่ว ฉันไม่ยอมหรอก ”

“รู้อยู่แล้วว่าคุณจะไม่ยอมรับ”เสี่ยวเหยียนหัวเราะเยาะ เธอยกมือถือขึ้น “ฉันถ่ายฉากที่คุณอยู่กับคุณชายเย่และส่งให้เสิ่นเฉียวแล้ว เดาว่าเธอจะคิดอย่างไรกับคุณเมื่อเธอเห็น? พวกเธอยังจะเป็นพี่น้องได้ไหม?”

หลังฟังจบ สีหน้าของหานเส่โยวเปลี่ยนไปทันที “ทำอะไรของคุณ?” เธอก้าวไปข้างหน้าเพื่อเอาโทรศัพท์ของเสี่ยวเหยียนมา เสี่ยวเหยียนถอยหลังออก ยิ้มแล้วพูดว่า “รีบทำไม? คุณไม่ได้ทำไม่ใช่เหรอ? ทำไมคุณถึงต้องร้อนตัวด้วย?”

หานเส่โยวพยายามสงบสติอารมณ์"ส่งแล้วยังไงอ่ะ?ฉันเปิดเผยและโปร่งใสดี อีกอย่าง ยังไงเฉียวเฉียวก็ไม่เชื่อคุณหรอก"

“ดี นั้นก็คอยดู ”เสี่ยวเหยียนเก็บมือถือทันที ทำหน้าดุจ้องไปที่หานเส่โยวแล้วเดินออกจากที่นั่น"

เมื่อเสิ่นเฉียวลุกขึ้นไปรินชา ได้ยินข้อความเข้ามาจากวีแชท แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาดู หลังจากเห็นวิดีโอที่เสี่ยวเหยียน ส่งมา เธอยืนอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานอย่างตกตะลึง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าน้ำเดือดล้นออกมาจากแก้ว

จนมือโดนน้ำร้อนจนเจ็บปวด เสิ่นเฉียวจึงดึงสติกลับมาทันที วางแก้วลงอย่างรวดเร็วด้วยนิ้วที่สั่น จากนั้นก็มองไปที่ฝ่ามือและนิ้วของเธอที่แดงร้อน

ครุ่นคิดสักพัก เสิ่นเฉียวไปแช่น้ำเย็น จากนั้นก็หยิบครีมทาแผลน้ำร้อนลวกมาทาเล็กน้อย แล้วกลับไปที่ทำงาน

พึ่งนั่งลง มีข้อความจากเสี่ยวเหยียนส่งมาอีกครั้ง

{ฉันรู้ว่าตอนนี้คุณไม่ยอมฟังฉัน แต่ฉันมีวิดีโอเป็นหลักฐาน พิสูจน์ว่าฉันไม่ได้พูดโกหก เฉียวเฉียว ฉันดูคนแม่นมาก คุณเชื่อฉันสักครั้งนะ}

เสิ่นเฉียวจ้องที่ข้อความนี้อย่างเงียบ ๆ เมื่อพร้อมจะตอบกลับ สายจากหานเส่โยวก็โทรเข้ามา

เมื่อเห็นสายจากหานเส่โยว มือของเสิ่นเฉียวก็สั่น มือถือก็ตกลงที่โต๊ะ ตกจากที่ไม่สูง มือถือเลยไม่มีปัญหาอะไร สายยังดังอยู่เรื่อยๆ

เวลาตั้งนาน เสิ่นเฉียวค่อยรับสาย

“ฮัลโหล?"