เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 223
สรุปบท บทที่ 222 เธอมีสิทธิ์ที่จะโกรธ: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
บทที่ 222 เธอมีสิทธิ์ที่จะโกรธ – ตอนที่ต้องอ่านของ เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
ตอนนี้ของ เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ โดย สือหวู ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายนิยาย จีนทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 222 เธอมีสิทธิ์ที่จะโกรธ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
บทที่ 222 เธอมีสิทธิ์ที่จะโกรธ
“ไม่ได้ค่ะ ฉันสัญญากับเฉียวเฉียวแล้วว่าจะไม่พูด”
หานเส่โยวพยายามออกแรงเพื่อถอนมือออกทั้งน้ำตา
“สัญญากับเสิ่นเฉียวเหรอ" เย่โม่เซินหรี่ตาลงอย่างอันตรายและใช้น้ำเสียงเย็นชา “พวกเธอตกลงเรื่องอะไรกันลับหลังฉัน”
ทันใดนั้นหานเส่โยวก็พูดราวกับปากรั่วและเบิกตากว้าง “ไม่ ฉันไม่ได้พูดอะไรเลยเมื่อกี้ คุณชายเย่ เสิ่นเฉียวน่าจะกำลังใกล้ขึ้นมาแล้ว คุณควรรีบปล่อยฉันได้แล้ว เรื่องในวันนี้ถือว่าไม่เคยเกิดขึ้น”
“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ” ริมฝีปากบางๆ งอของเย่โม่เซินเผยให้เห็นรอยยิ้มที่กระหายเลือดและเพิ่มกำลังของมือของเขาขึ้นเล็กน้อย “เธอเห็นฉันเย่โม่เซินโง่ แค่เล่นละครเงอะๆ งะๆ หลอกตบตาได้ง่ายๆ เหรอ แค่ละครนี้ไม่เนียนเอาเสียเลยยังจะกล้าเล่นต่อหน้าฉันอีก”
หานเส่โยวมองอย่างตกตะลึง “เล่นละครเงอะงะๆ”
“เหอะ” เย่โม่เซินยิ้มเย้ยหยัน “เธอควรบอกความจริงทั้งหมดมาดีกว่า ฉันให้โอกาสเธอแค่ครั้งเดียว”
เมื่อเขาพูดแบบนี้ หานเส่โยวรู้ดีว่าไม่สามารถแกล้งทำต่อไปได้อีก จึงทำได้แต่ลดตาลงช้าๆ มองไปที่พื้นและสงบสติลงสักพักจากนั้นก็พูดช้าๆ “ฉันไม่อยากพูดเพราะรู้สึกผิด ฉันกับเฉียวเฉียวเป็นเหมือนพี่น้องที่ดีต่อกันและคุณกับเธอแต่งงานกันแล้ว ฉันรู้เรื่องนี้มานานแล้ว แต่ฉันเลือกที่จะเงียบเพราะไม่อยากทำร้ายเธอ เธอปวดใจกับเรื่องนี้มากจริงๆ ฉันไม่อยากให้เธอเจ็บปวดอีกต่อไปแล้ว ดังนั้นเรื่องนี้ทำเหมือนไม่เคยเกิดขึ้นจะได้ไหมคะ”
“บอกฉันมาว่าผู้หญิงในคืนนั้นเป็นใคร” ตอนนี้ที่เย่โม่เซินต้องการมีเพียงแค่อยากรู้เรื่องนี้
คนที่เขาขอให้เซียวซู่หามานานมากและข้อมูลทั้งหมดที่เขาได้มาก่อนหน้านี้เป็นเท็จ แต่ตอนนี้หานเส่โยวก็รีบโพล่งออกมาและบอกว่ารู้เรื่องนี้แล้ว มันดูจะบังเอิญเกินไป
เมื่อได้ยินแบบนี้หานเส่โยวก็กัดริมฝีปากล่างแน่นไม่อยากจะพูดอะไรอีก
“พูดมา”
หานเส่โยวถึงกับผงะน้ำตาซึมด้วยความตกใจ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา “ขอโทษค่ะคุณชายเย่ ฉันขอโทษ ฉันไม่สามารถพูดออกมาได้จริงๆ ฉันไม่สามารถหักหลังเสิ่นเฉียวได้ คุณลืมทุกอย่างในวันนี้ไปเถอะนะคะ"
ทั้งสองคนกำลังคุยกันอยู่นั้น ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าด้านนอกและพวกเขาก็ได้ยินเสิ่นเฉียวถามว่า “เส่โยวอยู่ที่นี่หรือเปล่า”
ได้ยินดังนั้น ทำให้สีหน้าของหานเส่โยวเปลี่ยนไปทันทีและขณะที่กำลังจะผลักเขาออก เขากลับคลายมือเธอออกเสียก่อน แล้วรีบถอยห่างเธอทันที
การเคลื่อนไหวของเขาเป็นจิตใต้สำนึก หานเส่โยวเดิมก็ต้องทำเช่นกัน แต่ไม่คาดคิดมาก่อนว่าเย่โม่เซินจะเคลื่อนไหวเร็วกว่าเธอมาก ทำให้หน้าของเธอซีดเผือดขึ้นมา
ท่าทางเย่โม่เซินชัดเจน... สนใจแค่เสิ่นเฉียวเพียงคนเดียว
นี่เป็นไปได้อย่างไร
ผู้หญิงอย่างเสิ่นเฉียวไม่ต้องพูดถึงภาพลักษณ์ของเธอ เรื่องที่เธอแต่งงานครั้งที่สองและกำลังตั้งท้องลูกของคนอื่น ที่แท้เย่โม่เซินไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรือไง
แต่ถ้าเขารู้สึกดีกับเธอ ทำไมเขาต้องทำเรื่องชั่วๆ แบบนั้นกับเสิ่นเฉียว
หานเส่โยวคิดไม่ออกจริงๆ แต่เวลาไม่เอื้ออำนวยให้เธอคิดเรื่องพวกนี้ เสียงของเสิ่นเฉียวดังออกมาอีกครั้ง “เส่โยว”
หานเส่โยวเรียกสติกลับคืนมา “เฉียวเฉียวฉันอยู่ที่นี่”
ถ้าจะเล่นละครก็ต้องเล่นให้จบ เธอรีบเช็ดน้ำตาบนใบหน้าแล้วยิ้มให้เธอ
ที่จริงเสิ่นเฉียวก็สงบสติอยู่ในสวนอยู่นาน ในที่สุดถึงรู้ว่าตัวเองไม่มีความกล้าพอ ดังนั้นจึงตัดสินใจกลับมาหาเธอแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรดูสถานการณ์ก่อนค่อยว่ากัน
เปิดประตูออก เสิ่นเฉียวก็เห็นหานเส่โยว และเย่โม่เซินก็อยู่ที่หน้าต่างทุกอย่างในห้องก็ดูปกติ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ฉันคิดว่าเธอไม่ได้อยู่ที่นี่”
“ฉันก็เพิ่งมาเหมือนกัน คิดว่าเธออยู่นี่ ไม่คิดว่าเธอยุ่งอยู่เพิ่งเสร็จเหรอ”
“อืม”
หานเส่โยวมองไปที่เธอและไม่พบอะไรที่ผิดปกติ ก็โล่งใจถอนใจเบาๆ
เธอยัง...ไม่ได้อยากที่จะให้เสิ่นเฉียวรู้เรื่องเข้า เพื่อไม่ให้คิดฟุ้งซ่าน
“ทำไมเธอไม่ถามฉันล่ะ” เย่โม่เซินถาม
เสิ่นเฉียว “...”
เย่โม่เซินมองไปที่ใบหน้าที่สับสนของเธอเริ่มหงุดหงิดขึ้นเล็กน้อย ผู้หญิงคนนี้ช่วงนี้มีอาการผิดปกติมาก แต่ก่อนหานเส่โยวเข้าใกล้เขา เธอจะกังวลและกระวนกระวายและเตือนไม่ให้เขาทำอะไรหานเส่โยว
แต่ตอนนี้เงียบลงอย่างน่ากลัว
“สมควรตาย” เย่โม่เซินสบถเสียงต่ำและพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ไม่มีอะไรจะพูดกับฉันเหรอ”
ในตอนแรกเสิ่นเฉียวตกตะลึงและหลังจากนั้นไม่นานก็เข้าใจสิ่งที่เขาหมายถึงและหลุบตาลงมองนิ้วของเขาอย่างครุ่นคิด “ไม่มี”
เมื่อเธอตัดสินใจเธอตัดสินใจในตอนแรกว่าจะไม่ต่อความยาวอะไรอีก เย่โม่เซินอยากจะทำอะไร ... ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเธอ
ตราบใดที่พวกเขาสมัครใจ
หน้าตาเฉยเมยของเธอทำให้ความหงุดหงิดในใจของเย่โม่เซินเพิ่มขึ้นสองสามเท่าและดวงตาของเขาก็ทวีความโกรธชัดขึ้น “ไม่มีเหรอ”
เสิ่นเฉียวส่ายหัวและยืนยันอีกครั้ง “ไม่”
ในตอนท้ายเธอเงยหน้าขึ้นและมองเขาอย่างไร้เดียงสาด้วยแววตาที่ไร้เดียงสาของเธอ “หรือฉันต้องมีอะไรจะบอกคุณงั้นเหรอหรือคุณอยากได้ยินอะไรจากฉันคะ”
เย่โม่เซิน “…”
เขาหายใจเข้าลึกๆ กระตุกที่มุมปากและในที่สุดก็ยิ้มเย็นชาออกมา
“เยี่ยมมาก”
ผู้หญิงคนนี้เก่งที่จะทำให้เขาโกรธจริงๆ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่