เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 224

บทที่ 223 คุณคือปีศาจ

เนื่องจากเธอไม่มีอะไรจะพูดเขาก็ไม่ถามอะไรอีก

เย่โม่เซินออกไปแล้ว ในห้องเหลือเธอเพียงคนเดียว เสิ่นเฉียวอึ้งไป จากนั้นก็เอนหลังบนเตียงและมองไปที่เพดานตรงหน้าสมองว่างเปล่า

แม้ว่าเธอจะพยายามปลอบตัวเองแล้วว่าสิ่งเหล่านี้ไม่เกี่ยวข้องกับเธอ เธออยากจะสงบ แต่ก็ยังอดเศร้าไม่ได้

หลับตาลงสิ่งที่ปรากฏในสมองของเสิ่นเฉียวคือภาพที่พวกเขาที่อยู่ด้วยกัน

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา หานเส่โยวก็ไม่ได้ติดต่อเธออีกเลย เสิ่นเฉียวก็ไม่เข้าใจและไม่ได้เป็นฝ่ายติดต่อเธอไปโดยยังคงทำงานทุกวันราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ต่างจากเย่โม่เซิน ตั้งแต่หานเส่โยมาหาเขา เขาก็เริ่มสงสัยและขอให้เซียวซู่ตรวจสอบ

หลังจากที่เซียวซู่ทราบข่าวเขาก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “คุณชายเย่ คุณคิดว่าหานเส่ยโยว ...”

“เธอจะต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แน่ เพื่อหาเบาะแสว่าผู้หญิงในคืนนั้นคือใครเราต้องใช้เธอ คุณน่าจะรู้ว่าฉันหมายถึงอะไร”

เมื่อได้ยินเช่นนี้เซียวซู่ก็พยักหน้าแสดงถึงเข้าใจ "แต่เธอเป็นลูกสาวของตระกูลหาน เกรงว่า... "

“คุณทำให้สุดความสามารถก่อน เมื่อจำเป็นสามารถใช้ไม้แข็ง”

“ทราบแล้ว คุณชายเย่ ผมจะทำตามที่คุณบอก”

เมื่อเซียวซู่ออกไปบังเอิญพบกับเสิ่นเฉียวที่เอากาแฟเข้ามา เมื่อเห็นเสิ่นเฉียวที่มีทีท่าไร้อารมณ์ เซียวซู่จู่ๆ ก็คิดอะไรขึ้นมาจึงส่ายหน้าพร้อมกับถอนหายใจแล้วออกไป

ผ่านไปนานมากแล้ว เซียวซู่ก็ช่วยเย่โม่เซินหาผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ เขายังคิดว่าเรื่องนี้น่าจะเป็นไปไม่ได้แล้ว จู่ๆ ก็มีเบาะแสปรากฏขึ้นอีกครั้ง

เห็นคุณชายเย่ยังห่วงใยผู้หญิงในคืนนั้นมาก ถ้าหาคนคนนั้นเจอและนำกลับมาได้จริงๆ ถึงตอนนั้นคุณนายน้อยสองจะเป็นอย่างไร อยู่ในสถานะอะไร

ทันใดนั้นเซียวซู่รู้สึกว้าวุ่นใจแทนเสิ่นเฉียวขึ้นมา

เสิ่นเฉียววางกาแฟลงบนโต๊ะเงียบๆ แล้วเดินออกไปอีกครั้ง

เย่โม่เซินจ้องมองเธอและนิ่งเงียบ

ณ โรงอาหารตอนกลางวันมีเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวขึ้นมา ถ้าเป็นเสิ่นเฉียวในปกติมักจะไม่สนใจเรื่องแบบนี้ แต่วันนี้ทันทีที่เธอเดินเข้าไปสายตาของคนนับไม่ถ้วนก็จ้องมาที่ใบหน้าของเธอบางคนถึงกับดูถูกและเอือมระอา มองเสิ่นเฉียวท่าทีที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว

ดังนั้นเธอจึงสะกิดเสี่ยวเหยียนที่อยู่ข้างๆ “เธอคิดว่าวันนี้สายตาของทุกคนแปลกไปว่าไหม”

เมื่อได้ยินดังนั้นเสี่ยวเหยียนมองไปรอบๆ และพยักหน้า "ฉันรู้สึกเหมือนกันดูเหมือนว่าพวกเขาแทบจะถุยน้ำลายใส่เธออยู่แล้ว เธอไปทำอะไรผิดอีกหรือเปล่า”

เสิ่นเฉียวมองด้วยสีหน้าว่างเปล่าเล็กน้อย “ฉันทำอะไร”

“งั้นไปกินข้าวกันก่อนนะแล้วฉันจะช่วยถามสาเหตุ หลังจากที่เรากินเสร็จ”

เสี่ยวเหยียนลากเธอไปที่มุมหนึ่งเพื่อนั่งลงทันทีที่พวกเขานั่งลงพวกเขาก็ได้ยินเสียงจากโต๊ะข้างๆ ที่อยู่ติดกัน

“ทำไมเธอถึงกล้ามาล่ะ ไร้ยางอายจริงๆ ที่กล้ามาโผล่ที่นี่หลังจากทำเรื่องอื้อฉาวแบบนี้”

เรื่องอื้อฉาวงั้นเหรอ

เสิ่นเฉียวขมวดคิ้วเล็กน้อย

“อย่าพูดถึงเธอเลย เธอสนที่ไหนกันล่ะ แม้แต่คุณชายเย่และรองประธานเย่ของเราก็ยังคลานขึ้นเตียงได้ เห็นว่าพวกเขาปฏิบัติกับเธอแบบพิเศษ พวกเขาคงต้องเล่นกันบนเตียง เธอยั่วยวนให้ผู้ชายทั้งสองคนในตระกูลเย่ย้ายตำแหน่งของเธอจนเลื่อนขึ้นมา น่าเสียดายที่ยังไม่พอใจ และเธอก็หลอกล่อผู้ชายที่แต่งงานแล้ว เรื่องต่ำๆ แบบนี้ มีแต่คนต่ำๆ เท่านั้นแหละที่ทำได้”