เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 253

บทที่ 252 เกลียดฉันไหม

คำพูดนี้ทำให้เย่หลิ่นหานหยุดชะงัก

“เธอเสียใจหรอ? ”

เสิ่นเฉียวไม่ได้ตอบ มือก็ยังมีท่าทางคงดิ้นรนต่อไป เย่หลิ่นหานก็พูดขึ้นมาทันที : “งั้นฉันพาเธอไป”

“คุณพูดอะไร? ”

“ฉันพาเธอไปจากที่นี่ ไปจากเมืองเป่ย ไปให้ไกล ”

เสิ่นเฉียว : “.....เย่หลิ่นหานคุณบ้าไปแล้วหรอ? คุณพูดขึ้นมาแบบนี้ได้ยังไง ฉันเป็นพี่น้องของคุณนะ! ”

“ก็ไม่ใช่พี่น้องจริงๆ สักหน่อย ต้องมาเสแสร้งต่อหน้าฉันด้วยหรอ? หรือเธอคิดว่าข้ออ้างนี้จะปฏิเสธฉันได้หรอ? ” เย่หลิ่นหานจับข้อมือเธอไว้ ยกข้อมือเธอขึ้นสูง จ้องมองเธออย่างจริงจัง

“เธอคิดว่า เรื่องของเธอกับเขาฉันไม่รู้สักนิดหรอ? เขาบังคับให้เธอเซ็นต์สัญญา หลังจากครึ่งปีก็จะเตรียมจากตระกูลเย่ ใช่ไหม? ”

ได้ยินแล้ว เสิ่นเฉียวทำตาโตอย่างไม่เชื่อ เรื่องนี้เป็นความลับระหว่างเธอกับเย่โม่เซิน นอกจากเซียวซู่กับป้าของเขาส้งอานรู้แล้ว ยังมีหานเส่โยวที่เธอบอก คนอื่นไม่มีทางรู้ได้

เขารู้ได้ยังไงกัน?

“แปลกใจล่ะสิว่าทำไมฉันถึงรู้เรื่องนี้? ” เย่หลิ่นหานสัมผัสถึงความเศร้าโศกที่ปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วและดวงตาที่อ่อนโยน เสียงของเขาก็ลดลงเล็กน้อย : “ที่จริงคิดสักหน่อยเธอก็น่าจะเข้าใจ ทำไมฉันถึงรู้เรื่องที่เธอจะหย่า ก็คือโม่เซินไม่ได้ใส่ใจเธอ รีบอยากจะหย่ากับเธอ”

“อย่าพูดเลย ” เสิ่นเฉียวขัดจังหวะคำพูดของเขา เธอกัดริมฝีปากแล้วพูดว่า : “พี่ชาย ฉันเคยพูดกับคุณแล้ว ถึงโม่เซินจะไม่ชอบฉัน ฉันก็ไม่ได้ชอบคุณ ฉันเป็นหนี้คุณอยู่สามแสน ฉันจะรีบหาทางหามาคืนคุณให้ไวที่สุด ต่อไปขอให้คุณอย่าพูดคำพูดพวกนี้อีก เรื่องวันนี้ฉันจะคิดซะว่าไม่เคยเกิดขึ้น ฉันไปก่อนละ ”

พูดจบ เสิ่นเฉียวกลับตัวแล้วจากไป

ก็ไม่รู้ว่าเย่หลิ่นหานถูกประโยคไหนของเธอกระตุ้น ถูกเธอบังคับให้ดึงเธอกลับมา จากนั้นมือที่ใหญ่จับหลังศีรษะของเธอไว้ โน้มตัวไปจูบที่ริมฝีปากแดงของเธอ

เห็นใบหน้าหล่อของเขาใกล้เข้ามา เสิ่นเฉียวตื่นตระหนก ตอนก่อนที่ริมฝีปากกำลังจะกระทบที่ตัวเองเธอก็หันหน้าหนี ริมฝีปากของเย่หลิ่นหานกระทบลงบนแก้มของเธอ

เย่หลิ่นหานก็ไม่ได้ยอมแพ้ ยิ่งทำให้เขาอยากจะปราบเธอ ใช้มือหนึ่งจับไปที่คางของเธอ และจูบอีกครั้ง

เสิ่นเฉียวทั้งกระซิบทั้งแอบ ที่นี่เป็นถนนใหญ่ คนไปมา แต่ไม่มีใครมาข้างหน้า

ถึงแม้เมื่อกี้ทั้งสองจะยืนคุยกันอยู่นานแล้ว อีกอย่างเย่หลิ่นหานรูปร่างสูงใหญ่ หน้าตาหล่อเหลา จะดูยังไงก็เป็นคนมีความสามารถ ใครก็ไม่เชื่อว่าเขาจะไปบังคับจูบผู้หญิงคนนึง

“เย่หลิ่นหาน！”

ตอนที่มุมริมฝีปากถูกเย่หลิ่นหานจูบ เสิ่นเฉียวโกรธมาก ยกมือขึ้นและตบไปที่หน้าของเย่หลิ่นหาน

เพี๊ยะ --

การตบนี้เธอใช้แรงทั้งหมด ระบายความอับอายที่ถูกจูบบนถนนด้วยการตบครั้งนี้ เย่หลิ่นหานก็เจ็บโดนตบจนหน้าหันไปด้านข้าง

ไวมาก ใบหน้าหล่อเหลาของเขาก็มีรอยห้านิ้วปรากฏขึ้น

“ตบฉัน? ” ที่มุมปากของเย่หลิ่นหานมีเลือดไหลออกมาหนึ่งหยด เขามองไปที่เสิ่นเฉียวด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หัวเราะอย่างขมขื่น : “ฉันทำให้เธอเกลียดมากเลยใช่ไหม? ”

เห็นมุมปากของเขาเลือดไหล ในใจเสิ่นเฉียวก็เริ่มทนไม่ไหว เธออ้าปาก จากนั้นก็ยื่นมือกลับมา

“ฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่คุณทำเกินไปแล้ว! ”

“เกินไป? ” เย่หลิ่นหานหัวเราะเสียงต่ำๆ : “ฉันจริงใจกับเธอ เธอกลับทิ้งฉันอย่างไร้ค่า แล้วโม่เซินล่ะ? เขาทำกับเธอแบบนั้น เธอกลับทำดีกับเขาด้วยหัวใจ เฉียวเฉียว เธอว่าเธอโง่ไหม? ”

“ถึงฉันจะโง่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ! เสิ่นเฉียวสะบัดมือเขาออก : “ถ้าต่อไปคุณยังเป็นแบบนี้ฉันจะไม่เกรงใจคุณอีกแล้ว”