เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 26

บทที่ 25 ซื้อทั้งห้างสรรพสินค้า

เย่โม่เซินเลิกคิ้ว เซียวซู่ขยับเข้าไปใกล้เขา เสิ่นเฉียวมองเห็นริมฝีปากของเย่โม่เซินขยับ สายตาของเซียวซู่เกิดประกายแห่งความประหลาดใจและมองไปยังเสิ่นเฉียว

สายตาของเซียวซู่ทำให้เสิ่นเฉียวรู้สึกประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย

เธอไม่คิดเลยว่าหลังจากทำงานในฐานะเลขาให้เขาไม่กี่วัน จะสร้างปัญหาให้ขนาดนี้

ไม่นานหลังจากนั้นเซียวซู่ก็เดินออกไป เหลือเพียงเย่โม่เซินกับเสิ่นเฉียวไว้ที่นี่

เสิ่นเฉียวรู้ว่าเธอเป็นคนก่อปัญหานี้ขึ้นมาเอง เธอไม่ได้คาดหวังจะให้เย่โม่เซินมาช่วยแก้ปัญหาอยู่แล้ว

จึงเดินไปตรงหน้าพนักงานแล้วพูดว่า “ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจพังชุดนี้จริง ๆ ราคาชุดราคาเท่าไหร่ รบกวนทำสลิปให้ฉันด้วยค่ะ ฉันจะผ่อนจ่ายเป็นงวด”

“ผ่อน?” พนักงานกะพริบตา เธออยากจะตอกกลับแต่ก็ไม่กล้าเพราะถูกสายตากดดันจากเย่โม่เซิน ทำเพียงแสดงออกทางสายตาว่าไม่เต็มใจ

“ใช่ค่ะ ผ่อน แม้ว่าฉันจะจ่ายเต็มตอนนี้ไม่ได้แต่สักวันจะครบงวดแน่นอนค่ะ ช่วยพูดกับเจ้าของร้านให้ทีได้ไหมคะ?”

“ไม่ต้องพูดแล้วมั้ง?” ซือฉีนเป่าเดินเข้ามา “ชุดนี้ราคาตั้งเป็นสิบล้าน ถ้าเธอจะผ่อนจ่ายเป็นงวด ฉันน่ะค่อนข้างรู้จักเธอดี เงินเดือนของเธอทั้งเดือนต่อให้ไม่กินไม่ดื่มก็มีแค่หมื่นกว่าบาท คิดเป็นรายปีก็ได้แค่แสนห้า บวกกับดอกเบี้ย รวม ๆ ก็เป็นสิบ ๆ ปี เสิ่นเฉียวสำหรับเธออาจจะคิดว่ามันไม่สำคัญเท่าไหร่ แต่พนักงานคนนั้นเป็นแค่พนักงานพาร์ทไทม์ เธอกำลังทำให้เธอลำบากใจรู้หรือเปล่า?

พนักงานร้านกังวลมาก “ฉันโทรเรียกตำรวจมาแล้ว ถ้าเธอมีอะไรอยากจะพูดก็พูดกับตำรวจเอาแล้วกัน!”

เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากล่าง ใบหน้าเริ่มซีดจาง

“เสิ่นเฉียว คนพิการที่อยู่ข้างเธอไม่ใช่ประธานหรอกเหรอ? เธอขอร้องให้เขาช่วยเธอสิเมื่อกี้ยังแสร้งทำอยู่เลย ทำไมไม่จ่ายคืนเสียล่ะ? น่าขำจริง ๆ เลย”

“เกิดอะไรขึ้น? ผู้ชายคนนั้นพูดว่าตัวเองคือเย่โม่เซินไม่ใช่เหรอ? คุณชายสองแห่งตระกูลเย่แม้แต่ชุดแค่ชุดเดียวก็จ่ายไม่ได้เหรอ?”

“เสแสร้งสินะ”

“แต่ออร่าของเขาได้มากนะ ดูยังไงก็ไม่เหมือนเสแสร้ง”

“ง่ายนิดเดียว ค้นข้อมูลในเน็ตเร็ว!”

“จริงสิ ข้อมูลของตระกูลเย่ไม่มีทางหาไม่เจอแน่ ๆ รีบหากันเร็ว

คนพวกนั้นพากันหาข่าวเย่โม่เซินกันหมด เซียวซู่กลับมาแล้ว แต่เบื้องหลังเขามีคนมาด้วยอีกสองสามคน

พนักงานมองเห็นหนึ่งในนั้นก็รีบเดินไปต้อนรับทันที “บอสคะ ในที่สุดคุณก็มา เมื่อกี้มีลูกค้าผู้หญิงท่านหนึ่งทำชุดพัง ฉัน…”

เจ้าของร้านไม่สนใจเธอ เขาเดินตรงไปหาเย่โม่เซิน แล้วโค้งหัวเหมือนต้องการคำนับเขา “คุณชายเย่ จะมาที่ร้านทำไมไม่บอกก่อนล่ะครับ? ผมจะได้เตรียมคนคอยบริการให้ดี ๆ”

คนรอบตัวตกใจ

ซือฉีนเป่ากะพริบตาด้วยความประหลาดใจ ยังไม่เข้าใจกับสถานการณ์ตรงหน้า

“ร้านของคุณ?” เย่โม่เซินเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเย็นชา

เจ้าของร้านตกใจจนขาสั่น เซียวซู่ก้าวไปข้างหน้ามอบสัญญาให้กับเย่โม่เซิน “คุณชายเย่ สิ่งที่คุณสั่งซื้อได้แล้วครับ”

เย่โม่เซินพยักพเยิดไปอีกทางหนึ่ง เซียวซู่พยักหน้า เอาสัญญาฉบับนั้นยื่นให้เสิ่นเฉียว

“คุณชายเย่ซื้อห้างสรรพสินค้านี้แล้วครับ ภายใต้ชื่อของคุณหนูเสิ่น นี่คือทรัพย์สินของคุณหนูเสิ่นและคุณหนูเสิ่นเป็นเจ้าของทั้งหมด”

ริมฝีปากเผยอออก ดวงตาก็ไม่รู้จะไปจ้องมองที่ไหน

คนรอบข้างตกใจ!

“ซื้อทั้งห้าง? ที่นี่คือทำเลทองของเมืองเป่ยเลยนะ!”

“เมื่อกี้ใครบอกว่าเขาเสแสร้ง? แล้วยังบอกว่าเขาจ่ายไม่ไหวอีก!”

“ผู้หญิงท้องแก่นั่นดูเหมือนจะเป็นเศรษฐีใหม่ คิดว่ามีเงินสักเท่าไหร่กันเชียวถึงทำตัวแย่แบบนี้"