เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 263
บทที่ 262 ไร้ผลประโยชน์
“ไม่เข็น? งั้นเปลี่ยนให้ฉันกอดเธอเดินหรอ? ”
ได้ยินแล้ว เสิ่นเฉียวสักพักก็หน้าแดง จ้องมองเย่โม่เซินอย่างดุเดือด
ไอ้คนเลวนี่จะทำอะไรกันแน่?
“ไม่จำเป็น พวกเราต่างคนต่างเดินก็พอแล้ว ”
“ไม่ ” เย่โม่เซินเม้มริมฝีปากเบาๆ สายตาแทบจะแผดเผาใบหน้าของเธอ น้ำเสียงแข็งๆ : “เธอจะมาเข็นฉันหรือจะให้ฉันไปกอดเธอ ”
เสิ่นเฉียว：“……”
“ให้เวลาเลือกสามวินาที เธอน่าจะรู้ว่าไม่มีเรื่องที่ฉันเย่โม่เซินทำไม่ได้ ฉันอยากจะกอดเธอ เธอก็หนีไม่พ้น” ดวงตาของเขาจับจ้องเธอเหมือนหมาป่า ทำให้เสิ่นเฉียวมีความรู้สึกเหมือนโดนลงโทษแบบนึง
“นาย! ” เสิ่นเฉียวโกรธมาก แต่ก็เชื่อว่าเย่โม่เซินไม่เรื่องไหนที่เขาทำไม่ได้
แต่แล้วยังไงล่ะ? เธอก็ยังไม่ไปเข็นเขา เธอกับเขากำลังทะเลาะกันเรื่องหย่า!
คิดถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวก่อนที่มือเขาจะหมุนล้อเข้ามา หันตัวกลับแล้วเดินหนี
เธอคิด ไม่ว่าจะพูดยังไง ตัวเองมีสองเท้า ก็คงไม่ขนาดวิ่งช้ากว่าล้อของเย่โม่เซินหรอกมั้ง?
เธอประเมินความแข็งแกร่งของเย่โม่เซินต่ำไป เธอวิ่งไวมาก จากนั้นก็หมุนไปรอบๆ
เสิ่นเฉียวตกใจจนร้องออกมาเสียงแหลม ยื่นมือออกไปจับคอเสื้อของเย่โม่เซิน
ตูม!
เสิ่นเฉียวเข้าไปอยู่ในอ้อมอกของเย่โม่เซินทั้งตัว ลมหายใจสักพักถูกความเยือกเย็นบนร่างกายเขาปกคลุมหมด
“ก็บอกแล้วว่ามีแค่สองตัวเลือก? ยังกล้าหนี? ” เย่โม่เซินทำเสียงต่ำดุออกมา
เสิ่นเฉียวต่อสู้อยู่ในอ้อมอกเขา “เย่โม่เซิน คุณปล่อยฉัน ฉันไม่ได้ต้องการให้คุณอุ้มฉันกลับไป ฉันก็ไม่อยากเข็นคุณกลับไปด้วย พวกเราต่างคนต่างเดินไม่ได้หรอ? ”
“ไม่ได้”เย่โม่เซินจับเธอไว้ในอ้อมแขนด้วยมือข้างเดียวเพื่อป้องกันไม่ให้เธอขยับ อีกมือก็เข็นล้อ
ท่าทางแบบนี้สำหรับเสิ่นเฉียวมองมาคิดว่ายากมาก แต่เย่โม่เซินกลับทำได้อย่างสบาย ดูง่ายดายมาก
เสิ่นเฉียวก็รู้สึกว่าเขาแรงเยอะ บางครั้งเธอคิดว่าเป็นเรื่องปกติที่ผู้ชายและผู้หญิงแรงจะมีความเหลื่อมล้ำกัน แต่เย่โม่เซินเป็นคนพิการ แต่ท่าทางที่เขาทำไม่เหมือนคนพิการ
รวมถึงสมรรถภาพทางกายและหุ่นของเขา ยังคงมีความสง่า
ไม่เหมือนที่คนพิการมาหลายปี!
“เย่โม่เซิน คุณเข้าใจสถานการณ์แล้วหรือยัง? พวกเรากำลังทะเลาะกันเรื่องหย่า! ”
เสิ่นเฉียวผลักอกของเขาอย่างโกรธเกรี้ยวและตะโกน
ได้ยินคำว่าหย่า เย่โม่เซินความเย็นชาในดวงตาก็ลึกขึ้น เขายิ้มมุมปากแล้วพูดว่า : “ฉันก็เคยบอกเธอแล้ว เธอมีชีวิตอยู่เธอคือผู้หญิงของเย่โม่เซิน ตายแล้วก็เป็นของเย่โม่เซิน เกมพึ่งจะเริ่ม ตราบใดที่ฉันยังไม่บอกให้มันจบมันก็จะไม่จบ เพราะฉะนั้นเธอคือผู้หญิงของฉันตลอดไป”
“หย่า? ” เขาก้มหัว จ้องมองเธออย่างแผดเผา เม้มริมฝีปากบางๆ เบาๆ : “เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว”
พูดจบ เย่โม่เซินขมวดคิ้ว คิดอะไรออก “วันนี้เธอไปไหนมา? ”
เสิ่นเฉียวหลังจากดิ้นรนมานานก็ไม่พ้น ยังคงถูกเขากอดอยู่ในอกอย่างแน่น เธอไม่มีแรงจะดิ้นรนแล้ว ได้แต่พูดอย่างโกรธๆ : “ฉันทำไมต้องบอกคุณ? ”
“ไม่อยากบอก? ก็ได้ ฉันให้เซียวซู่ไปสืบแป๊บเดียวก็รู้แล้ว ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่