เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 295

บทที่ 294 โลกกันคนละใบกัน

สำหรับเย่โม่เซิน เขาแค่มารับผู้หญิงของเขาแค่นั้น

เพราะเธอออกมาเที่ยวเล่นและดึกป่านนี้ไม่ยอมกลับเขาจึงออกมารับด้วยตนเอง

แต่สำหรับเสิ่นเฉียว มันกลับเหมือนหายนะทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออกอย่างช้าๆ สำหรับเสิ่นเฉียวแวบหนึ่งช่างยาวนาน

อีกนิดเดียว อีกแค่นิดเดียวเธอเกือบจะจากเขาไปแล้ว

เมื่อเห็นเธอสวมเสื้อผ้าบางๆ เย่โม่เซินก็เลิกคิ้วดวงตาของเขาดูไม่พอใจเล็กน้อย

“คุณชายเย่ ฉันบอกว่าจะเอาเฉียวเฉียวลงไปส่งเองไงคะ คิดไม่ถึงว่าคุณจะขึ้นมา”

หลังจากพูดจบ เสี่ยวเหยียนก็แลกเปลี่ยนสายตากับเซียวซู่

เมื่อเห็นเสี่ยวเหยียนเซียวซู่สีหน้าเฉยเมยของเขาก็หน้าแดงขึ้นมา แล้วเขาก็ไม่กล้าสบสายตาคู่นั้นของเสี่ยวเหยียน

“ในเมื่อคุณชายมารับเธอแล้ว เช่นนั้นก็รีบกลับไปได้แล้ว” เสี่ยวเหยียนพูดแล้วค่อยๆผลักเสิ่นเฉียวเบาๆ “ทีหลังจะมาก็ไม่ต้องมาเย็นแบบนี้อีกพรุ่งนี้ฉันจะไปหา แล้วพวกเราจะได้ไปเดินเล่นกัน”

เสิ่นเฉียวหันหน้าไปมองเธออย่างซาบซึ้ง “งั้นฉันจะกลับก่อนนะ”

เสี่ยวเหยียนโบกมือให้เธอ “ไปเถอะคุณชายเย่ ถ้างั้นพวกคุณเดินทางดีๆ ฉันจะกลับก่อนแล้ว”

หลังจากเสิ่นเฉียวเดินเข้าไปข้างหน้าเพียงสองก้าว มือของเธอก็ถูกจับไว้โดยเย่โม่เซินเมื่อเทียบกับเขาแล้วมือของเธอเย็นและอุณหภูมิของเย่โม่เซินก็ร้อน

“มือเย็นมากไม่รู้ว่าตอนนี้อากาศเป็นอย่างไรหรือไง”

เขาขมวดคิ้วดุจากนั้นก็ถอดเสื้อสูทและยื่นให้เธอ “ใส่ไว้อย่าเป็นหวัด”

“อ๋อ” เสิ่นเฉียวรับสูทมาใส่ ทันใดนั้นเองก็คิดถึงเรื่องที่ก่อนหน้านี้ตัวเองใส่สูทของเขา เขาก็จับมันโยนทิ้งไปโดยบอกว่ามันไม่สะอาด

แต่ตอนนี้ ... เขามักเอาสูทของตัวเองให้เธอและ ...วันรุ่งขึ้นเขาจะใส่มันต่อไป

ราวกับว่าคนรักษาความสะอาดคนนั้นไม่ใช่เขามาก่อน

หลังจากลงมาถึงชั้นล่าง เสิ่นเฉียวก็เริ่มผลักรถเข็นของเย่โม่เซินเข้าไปในรถหลังจากที่พวกเขาขึ้นรถพวกเขาก็ไม่พูดกัน ในรถเงียบมากเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เสิ่นเฉียวยังคงอึดอัดมาก

แม้ว่าเสี่ยวเหยียนจะแนะนำเธอมาแล้ว แต่เธอก็ยังคงนึกถึงสิ่งที่หานเส่โยวพูดอยู่ในใจ

กลัวก่อนที่เธอจะรู้ว่าหานเส่โยวท้องจริงหรือเปล่าเสิ่นเฉียวคงจะมองหน้าเขาไม่ติดอีกต่อไป

“ช่วงนี้ดูเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติกับเธอ”

เสิ่นเฉียวกำลังคิดอยู่จู่ๆเย่โม่เซินก็ถามขึ้นมา

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสิ่นเฉียวก็ถึงกับผงะและรีบหันหน้าไปมองเขา

“ไม่มี” เธอปฏิเสธตรงๆเพราะพรุ่งนี้เธอจะไปตรวจสอบความจริงกับเสี่ยวเหยียนดังนั้นวันนี้ ... อย่าทะเลาะกับเขาเลย

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เสิ่นเฉียวสูดหายใจเข้าลึกๆ และกดริมฝีปากบางๆของเธอ “ฉันแค่ ...พักนี้ที่วิลล่าไห่เจียงรู้สึกน่าเบื่อจึงไปหาเสี่ยวเหยียนคลายเบื่อ มีปัญหาอะไรไหม”

มีปัญหาอะไรเหรอ

เย่โม่เซินจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่แหลมคมราวกับนกเหยี่ยวดูเหมือนว่าไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ ... ดูเหมือนจะมีปัญหา

ส่วนปัญหาคืออะไร เย่โม่เซินก็ไม่สามารถตอบได้

แค่สองวันมานี้เองที่เขารู้สึกกังวลกับท่าทางแบบนี้ของเธอ เธอเม้มริมฝีปากบางแน่นและไม่พูดอะไรอีก