เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 296

บทที่ 295 เธอเป็นคนขี้ขลาด

งั้นก็...เย่หลิ่นหานเหรอ

จะไปหาเขาเหรอ เสิ่นเฉียวเมื่อได้ยินดังนั้นเธอก็ขมวดคิ้ว

“ฉันคิดว่าเรื่องนี้ไปหาเขาดีที่สุดเเล้ว เขาเป็นพี่ชายของคุณชายเย่ นั่นก็คือพี่ชายของเธอ เราทำได้แค่ขอความช่วยเหลือจากเขาเท่านั้น”

“แล้วถ้าฉันไม่เต็มใจล่ะ” เสิ่นเฉียวถาม

เสี่ยวเหยียนอึ้งไปชั่วขณะแล้วยิ้มอย่างอ่อนแรง”ไม่เป็นไร ฉันเดาได้ว่าเธอคงไม่เห็นด้วย ถ้าเธอไม่ต้องการเราก็จะคิดวิธีอื่น”

“คิดหาทางใหม่ สิ่งที่เธอพูดเมื่อกี้ทำให้ฉันได้สติขึ้นมา ฉันก็รู้ได้อย่างชัดเจนเเล้วถึงช่องว่างระหว่างฉันกับหานเส่โยวเธอเป็นคุณหนูใหญ่เเห่งตระกูลหาน เป็นตระกูลที่มีอำนาจมากจริงๆ เรื่องที่จะหาคำอธิบายมันง่ายมาก แต่ ... เราไม่สามารถสร้างเอกสารหรือมองการปลอมแปลงของเธอออกก็ไม่ได้”

เสี่ยวเหยียน “... นี่ก็หมายถึงไม่มีหนทางเเล้วสิ ไม่มีทางเลือกแล้ว”

“ฉันไม่โทษที่ไม่มีทางเลือก ฉันแค่กำลังคิดว่า ... ทำไมฉันต้องพยายามอยู่ในโลกใบนี้ เห็นได้ชัดว่าที่นี่ไม่ใช่โลกของฉันและมันเป็นแค่เรื่องบังเอิญที่ฉันได้เข้ามาที่โลกนี้"

เมื่อได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของเสี่ยวเหยียนก็เปลี่ยนไปในทันทีและเธอก็จับมือ “หมายความว่ายังไงอย่ายอมแพ้ง่ายๆแบบนี้ ความรักสามารถใช้เวลาก้าวข้ามผ่านปัญหาไปได้ แม้แต่เชื้อชาติ มาจากโลกสองใบแล้วอย่างไร ตราบใดที่เธอทั้งสองยังชอบกันก็พอแล้ว เธอมากไปไปทำไม เอาตามฉัน เธอแค่ไม่ไว้วางใจคุณชายเย่เพราะสถานการณ์ของเธอแตกต่างกันตั้งแต่เธอแต่งงาน ถ้าเธอต่างให้ความไว้วางใจซึ่งกันและกัน ก็จะไม่เชื่อในสิ่งที่หานเส่โยวพูด”

”ใช่” เสิ่นเฉียวพยักหน้า “ฉันก็อยากจะ ... ฉันอยากจะเชื่อใจเขาโดยไม่มีเงื่อนไขไม่ว่าคนอื่นจะพูดยังไงก็แค่เชื่อใจเขาเท่านั้น แต่เสี่ยวเหยียนฉันเป็นผู้หญิงที่หย่าร้างมาแล้ว เป็นผู้หญิงที่ประสบกับความล้มเหลวในชีวิตแต่งงาน สองปีที่ผ่านมาฉันก็เชื่อใจสามีเก่าเช่นกัน แต่ท้ายที่สุดกลับได้รับหนังสือหย่า เมียน้อยท้องโย้มาหาฉันบอกว่าท้องได้สามเดือนแล้ว สุดท้าย...ฉันก็โดนไล่ออกมา”

เมื่อได้ยินเช่นนี้เสี่ยวเหยียนก็ขยับริมฝีปากของเขาสั่นซีด “เฉียวเฉียว ... ฉันรู้ว่าเธอเคยประสบกับชีวิตแต่งงานที่ล้มเหลวมาก่อน แต่ ... ไม่ใช่ทุกคนที่จะเหมือนกับอดีตสามีของเธอ”

“ฉันรู้ว่าฉันอาจจะทำอะไรผิดพลาดไป แต่ ... ฉันไม่สามารถหลุดออกไปจากเงามืดนั้นได้ แม้ว่าตอนนี้ฉันก็แตกต่างออกไปและเด็กที่ฉันอุ้มท้องอยู่ก็ไม่ใช่ลูกของเขาแม้ว่าหานเส่โยวจะไม่ได้ท้องก็ตาม ถ้าฉันเป็นเย่โม่เซินฉันจะเลือกผู้หญิงที่มีบริสุทธิ์ไร้มลทินแทนฉัน... ที่เป็นของมือสอง”

เสิ่นเฉียวเมื่อเธอพูดแบบนี้ บนใบหน้าของเธอก็มีรอยยิ้ม แต่รอยยิ้มนั้นขมขื่นและเป็นการเยาะเย้ยตัวเอง “หรือว่า ...”

จู่ๆเสี่ยวเหยียนก็ยื่นมือมาปิดปากของเธอด้วยสีหน้าจริงจัง “อย่าพูดเรื่องไร้สาระคิดถึงจุดประสงค์ของการมาที่นี่ของเธอในวันนี้ เราจะไปตรวจสอบ แทนที่จะไม่ทำอะไรแล้วแค่พูดคำพูดท้อใจ”

“ถ้าไม่ไปพบเย่หลิ่นหาน บางทีเราก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว”

“ฉันจะรู้ได้ยังไงถ้าไม่พยายาม” เสี่ยวเหยียนบังคับให้เธอเดินหน้า “ไปกันเถอะ”

อันที่จริงสมองของเสี่ยวเหยียนมีความสดใสมาก แต่พวกเธอไม่มีอำนาจและอิทธิพลและไม่มีทางเลยถ้าจะให้ไปถามพวกเขาก็ถูกไล่ต้อนกลับมาใครจะสนใจสถานการณ์ของคนที่พวกเขาไม่รู้จัก

ดังนั้นในที่สุดสองคนหมดแรง แต่พวกเขาไม่ได้คำตอบอะไรและออกมาจากโรงพยาบาลด้วยความอับอาย

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็หาร้านก๋วยเตี๋ยวและนั่งลงและสั่งบะหมี่เนื้อสองชาม เสี่ยวเหยียนหิวมากจนดื่มน้ำซุปเต็มปาก “ถ้าไม่มีทางจริงๆไปหารองประธานเย่กันเถอะ ถึงแม้รองประธานเย่จะชอบเธอ แต่เขาก็เป็นสุภาพบุรุษมาโดยตลอดเขาไม่เคยบังคับอะไรเธอเลยฉันคิดว่า ...”

“เสี่ยวเหยียน” เสิ่นเฉียวขัดจังหวะเธอบอกเธออย่างเคร่งขรึม