เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 304

บทที่ 303 คุณเก่งจริงๆ

เสิ่นเฉียวได้รับบาดเจ็บไม่มาก เพราะในตอนที่รถบรรทุกชน เย่หลิ่นหานหมุนพวงมาลัยอย่างรวดเร็วเพื่อหลบรถบรรทุกคันนั้น แต่แค่ช้าไปเล็กน้อย รถบรรทุกเฉียดส่วนหน้าของรถไป หลังจากนั้นพุ่งตรงไปที่รถคันข้าง ๆ ต่อด้วยพุ่งชนเข้าที่ราวกั้นแล้วรถก็ตกลงไปในทะเลสาบ ได้ติดต่อนักประดาน้ำให้ลงไปช่วยชีวิตคน แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าคนในรถมีชีวิตอยู่หรือว่าตาย

แต่เสิ่นเฉียวได้ยินเย่หลิ่นหานบอกให้ก้มลง แต่ผลจากการกระแทกในชั่วขณะนั้นมันรุนแรงเกินไป เธอไม่สามารถทนต่อการกระแทกอย่างรุนแรงแบบนี้ได้ จึงสลบไปอย่างกะทันหันและถูกเศษกระจกบาดตามร่างกาย แต่ก็ได้รับบาดเจ็บไม่มาก

เธอมีสีหน้าที่ขาวซีดขณะที่ถูกยกร่างออกมาเอนกายลงนอนข้าง ๆ ร่างของเย่หลินหาน

เย่หลิ่นหานได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ยังคงสติอย่างแน่วแน่ ในตอนที่มองร่างของเธอเอนกายนอนลงข้าง ๆ ตนเอง แล้วยังรีบพยุงตัวเองขึ้นเพื่อตรวจดูอาการของเธอ จนคนข้าง ๆ ต้องเอ่ยเตือน: “คุณผู้ชายท่านนี้ เพื่อความปลอดภัยคุณอย่าขยับส่งเดชเลย ดูแล้วคุณผู้หญิงท่านนั้นไม่เป็นอะไรมาก เธอได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย”

“คุณแน่ใจได้อย่างไรว่าเธอได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย ผมได้รับบาดเจ็บขนาดนี้ผมยังขยับตัวได้? ถ้าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บทำไมถึงสลบไสลไม่ได้สติ?”

“นี่…” คน ๆ นั้นถูกคำพูดของเย่หลิ่นหานทำให้สำลักจนพูดไม่ออกไปแล้ว เขามองไปที่เสิ่นเฉียวแวบหนึ่ง เพื่อยืนยันว่าไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ เพียงแค่มีบาดแผลที่ผิวหนังเล็กน้อย ดูเหมือนจะไม่เป็นปัญหาใหญ่นี่นา แต่ทำไมถึงสลบไปไม่ได้สติล่ะ?

“เฉียวเฉียว?” เย่หลิ่นหานอดทนต่อความเจ็บปวดของร่างกาย แล้วตะโกนชื่อเสิ่นเฉียว

แต่เสิ่นเฉียวนอนไม่ขยับตัวอยู่ด้านข้างเขา ท่าทางที่เงียบสงบนั้นดูราวกับว่าคน ๆ นี้ไม่มีลมหายใจ

เขาเริ่มใจร้อนแล้ว ได้แต่ขอร้องคน ๆ นั้นว่า: “ขอโทษด้วย คุณช่วยเรียกรถพยาบาลแทนผมทีได้ไหม?”

คน ๆ นั้นอึ้งไปสักพัก จากนั้นรีบพยักหน้า: “คุณผู้ชาย รถพยาบาลกำลังมาแล้ว อีกแป๊บเดียวก็จะถึงที่นี่แล้ว คุณไม่ต้องห่วง”

กำลังมาแล้วสินะ? ในที่สุดเย่หลิ่นหานก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

เฉียวเฉียว อย่าเป็นอะไรเลยนะ

ถ้าหากเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเธอ อย่างนั้นชีวิตนี้ฉันคงทุกข์ใจไปจนตาย

สถานการณ์วุ่นวาย นอกจากในพื้นที่ควบคุมแล้ว บริเวณจุดอื่นมีผู้คนมุงดูอย่างคึกคักเป็นจำนวนมาก ไม่มีทางเลือก ในที่สุดตำรวจก็ได้อพยพคนกลุ่มนั้นก่อน หลังจากการอพยพเสร็จแล้ว รถพยาบาลก็มาถึงที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว

เย่หลิ่นหานอดกลั้นไว้จนกระทั่งเสิ่นเฉียวถูกวางบนเปลหามแล้วยกขึ้นไปบนรถ พอถึงด้านในแล้วจึงพยุงร่างกายของตนเองและถามหมอว่า: “คุณหมอ สถานการณ์ของเธอเป็นอย่างไรบ้าง มีอันตรายรึเปล่า”

คุณหมอตรวจสอบเสิ่นเฉียวอย่างรวดเร็ว จากนั้นทิ้งประโยคไว้ให้เย่หลิ่นหาน: “ดูจากในเวลานี้ไม่น่าจะมีอะไรร้ายแรง แต่คุณต่างหากที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส”

หลังจากพูดเสร็จเขาก็มองพยาบาลสองคนที่อยู่ข้าง ๆ เขา: “ช่วยรักษาอย่างเร่งด่วนให้เขาก่อน”

พอได้ยินว่าเสิ่นเฉียวไม่มีอันตราย ในที่สุดใจที่เป็นห่วงเป็นกังวลของเย่หลิ่นหานก็ปล่อยวาง ในเวลานี้ความกดดันที่ฝืนอดกลั้นมาโดยตลอด ก็ค่อย ๆ หายไป ทีละน้อย...เย่หลิ่นหานฝืนต่อไปไม่ไหวและสลบไป

“คุณหมอ เขาสลบไปแล้ว”

“ไม่ต้องสนใจ รักษาอย่างเร่งด่วนให้เขาต่อไป บาดแผลของเขาต้องได้รับการฆ่าเชื้อหนึ่งรอบ”

“ค่ะ”

คุณหมอหันกลับไปมองเสิ่นเฉียวแวบหนึ่ง ในใจคิดว่าสองคนนี้คงเป็นคู่รักกัน ไม่อย่างนั้นผู้ชายคงไม่เป็นห่วงผู้หญิงขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าบาดเจ็บขนาดนั้น แต่กลับฝืนมาโดยตลอด ตอนนี้คงจะรู้แล้วว่าเธอไม่ได้อันตรายถึงชีวิต ดังนั้นจึงฝืนร่างกายที่อดทนอยู่ต่อไปไม่ไหวและสลบไป

อีกด้านหนึ่ง งานเลี้ยงดำเนินไปอย่างคึกคัก

“ยังไม่มาอีกเหรอ?” ถึงแม้ว่าเย่โม่เซินจะพูดเสียงหนักกับเซียวซู่ แต่หัวใจของเขาก็ยังคงหวังว่าผู้หญิงคนนั้นจะปรากฏตัวที่ประตูทางเข้าหรือตรงมุมสักมุม หรือไม่ก็ตรงหน้าเขา แล้วบอกเขาว่าเธอมาแล้ว

แต่เขามองซ้ายมองขวาก็ไม่เจอ ไม่ว่าที่ไหนก็ไม่มี

พอเซียวซู่ได้ยินเขาถาม ก็ตกใจจนหูแทบหลุดแล้ว เขาพูดอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ: “ผมส่งคนไปรออยู่ข้างนอกแล้ว ขอเพียงคุณนายน้อยมาถึง จะต้องรีบมารายงาน”