เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 355

บทที่ 354 คว้าโอกาสไว้ไม่ได้

เมื่อได้ยินดังนั้น เย่โม่เซินก็ขมวดคิ้วขึ้น： “ฉันเดินทางมาเมืองข้างเคียง เพื่อที่จะมาซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ตแทนคุณเนี่ยนะ？”

“ซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ตแล้วจะทำไมล่ะ？ยังไงเธอก็มาเยี่ยมป้าแล้ว ช่วยกตัญญูต่อป้าหน่อยจะเป็นอะไรไป？”

เมื่อพูดจบ ส้งอานก็มองไปยังเย่โม่เซิน

“ไม่ไป” เย่โม่เซินปฏิเสธตรง ๆ “ไปเองสิ”

“ก็ได้” ส้งอานลุกขึ้นยืน： “งั้นเธอช่วงส่งฉันหน่อย”

เย่โม่เซินไม่ค่อยพอใจ ทำปากบึ้งเงียบไม่พูดอะไร

“ทำไม？กตัญญูช่วยเหลือแค่นี้จะทำไมกัน？”

“ก็แค่ชั้นล่างไม่ใช่รึไง？ยังต้องไปส่งอีกเหรอ？”

“ไปชอปปิ้งด้วยกันหลาย ๆ คนน่ะมันดีกว่าทั้งนั้นแหละ รีบไปเถอะ”

แม้ว่าเย่โม่เซินจะขมวดคิ้ว แต่สุดท้ายก็ไปด้วยกันกับส้งอาน

“ฉันบอกอะไรเธอให้นะ อากาศของเมืองซูน่ะดีกว่าอากาศของทางด้านเมืองเป่ยมาก เมืองเป่ยผู้คนแออัด เธอรู้มั้ยว่าตอนที่ป้าของเธอน่ะต้องไปทำงาน ไม่เคยไปทำงานทันเลย？โชคดีที่ครั้งนี้โรงพยาบาลโอนย้ายมาแล้ว การที่ฉันได้ย้ายมาที่เมืองซูนี่เองก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลย”

หลังจากที่เข้าไปในซูเปอร์มาร์เก็ตแล้ว ส้งอานก็พูดไปถอนหายใจไป หลังจากนั้นเขาก็ให้เย่โม่เซินช่วยเข็นรถเข็นให้ แม้ว่าปากของเย่โม่เซินนั้นจะไม่ดีอย่างไร แต่ตัวเขานั้นก็จริงใจ

ไม่ว่าส้งอานจะพูดอะไรเขาก็ทำ

การปรากฏตัวของเย่โม่เซินที่ซูเปอร์มาร์เก็ต ก็เป็นที่ดึงดูดเป็นเป้าสายตาของหญิงสาวจำนวนไม่น้อย

“ว้าว ผู้ชายคนนั้นหล่อมากเลย ที่อยู่ข้าง ๆ นั่นแฟนเค้าอย่างงั้นเหรอ？”

“เธอจะบ้าหรอ ผู้หญิงข้าง ๆ นั่นดูยังไงก็แค่แม่ของเขาไม่ใช่รึไง？”

“ไม่ใช่หรอกน่า ดูแล้วยังเด็กอยู่เลยนะ”

“แค่เห็นแวบเดียวก็รู้แล้วว่าพวกเค้าเป็นตระกูลที่ร่ำรวย เลี้ยงมาดีจริง ๆ เลย พอดูดี ๆ แล้วพวกเขาก็ดูคล้าย ๆ กันอยู่นะ เห้อ อยากจะถามจริง ๆ ว่าเขาน่ะมีแฟนรึยัง พอจะขอแอดวีแชทหรืออะไรไปได้มั้ย”

“คิดไปไกลแล้ว ผู้ชายแบบนี้น่ะเขาไม่มาสนใจเธอหรอก แน่นอนว่าต้องมีผู้หญิงสวย ๆ รอมาให้เค้าเลือกแน่ ๆ เธอเองก็ไม่ได้เด่นอะไร เค้าจะมาสนใจเธอได้ยังไงกันล่ะ？”

พนักงานสาวหลายคนต่างก็มองเย่โม่เซินกับส้งอานที่เดินจากไปไกล ๆ อย่างน่าเสียดาย

เย่โม่เซินก็ยังคงขมวดคิ้วอยู่เช่นนั้น เหมือนว่าเขานั้นจะได้ยินคำพูดพวกนั้น แต่ก็เหมือนกับว่าไม่ได้ยิน

แต่ว่าส้งอานได้ยินชัด จึงยิ้มขึ้นและหันหน้าไปถามเย่โม่เซิน。

“ดูเหมือนว่าเสน่ห์ของหลานชายฉันจะไม่ได้ลดลงเลยนะ ไปที่ไหนก็มีผู้หญิงมองทุกที่”

เมื่อได้ยิน เย่โม่เซินก็เหมือนกับมีท่าทางไม่ค่อยพอใจนัก “ป้า”

“โอเค ๆ ไม่แกล้งเธอแล้ว รู้น่าว่าเธอน่ะไม่ใช่คนที่ชอบเล่น” ส้งอานพูดจบ ก็ถอนหายใจออกมาและพูดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ว่า： “ตั้งแต่ที่เสิ่นเฉียวจากไป เธอก็……”

“ป้า！” ชื่อนั้นราวกับว่าเป็นการล้ำเส้นของเย่โม่เซินไปแล้ว เขาขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ และหยุดฝีก้าวลงทันที

ส้งอานยักคิ้ว และเบะปากออกเล็กน้อย “ถือซะว่าป้าไม่ได้พูดอะไรก็แล้วกัน ไปกันเถอะ”

ทั้งคู่รีบขึ้นไปที่ชั้นสอง

หลังจากที่ เย่โม่เซินและส้งอานขึ้นไปที่ชั้นสองแล้ว

หานมู่จื่อก็พาเสี่ยวหมี่โต้วของเธอมาถึงที่ซูเปอร์มาร์เก็ตพอดี เมื่อเข้าไปแล้วเสี่ยวหมี่โต้วก็เงยหน้าขึ้น： “หม่ามี๊ ผมสามารถถอดหมวกออกได้มั้ย？”

เมื่อได้ยิน หานมู่จื่อก็มองไปรอบ ๆ อาจจะเป็นเพราะว่าวันนี้ยังเช้าอยู่ ไม่มีคนตามพวกเขา

แล้วก็ เนื่องจากเมื่อวานเพิ่งกลับประเทศมาก็มีนักข่าวมาตามไปแล้ว เพราะงั้นก็คงไม่มีเหตุผลที่จะมาตามถ่ายในวันนี้อีก ดังนั้นตอนนี้ก็ยังคงวางใจได้