เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 364

บทที่ 363 ยืนยันตัวตน

เสี่ยวเหยียน “.... "

ได้โปรดล่ะ เธอก็แค่อยากแน่ใจว่าเขาไม่ใช่คนที่เธอคิด ไม่ใช่จะไปขอเบอร์เขาสักหน่อย?”

“ฉันไม่ได้ไปขอเบอร์เขาจริงๆ แค่รู้สึกว่าเขาเป็นเหมือนคนที่ฉันรู้จักมาก่อน ดังนั้นจึงอยากจะไปยืนยันสักหน่อยว่าใช่เขาหรือไม่"

“โถ่” ผู้หญิงคนหนึ่งตบไหล่เธอ จากนั้นจึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า "นั่นคือเหตุผลที่คุณคิดจะเข้าไปคุยหรือ? ฟังแล้วดูมีประโยชน์อยู่บ้าง อย่างนั้นพวกเราก็บอกแบบนี้บ้าง บอกว่าเขาคล้ายกับรุ่นพี่ที่โรงเรียนเดิมของเรามากๆ”

เสี่ยวเหยียน “พวกคุณ ... "

“ไม่ต้องอายขนาดนี้ก็ได้ พวกเราไปด้วยกันเถอะ” พูดจบคนๆ นั้นก็จับแขนของเสี่ยวเหยียนเอาไว้

เสี่ยวเหยียนกำลังใกล้จะบ้า เธอรู้สึกว่าอารมณ์ของเธอพลุ่งพล่านจนเก็บไม่อยู่อยู่บ้าง ดังนั้นเธอจึงเอ่ยอย่างอารมณ์เสีย “พี่สาว พวกเราไม่ได้สนิทกัน? ดังนั้นหยุดจับแขนฉันแบบสนิทสนมขนาดนี้ได้ไหม? ยังมี เมื่อครู่ที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริง เขาคล้ายคนที่ฉันเคยรู้จัก และฉันก็แค่อยากจะแน่ใจเท่านั้น ไม่ได้คิดจะเข้าไปพูดคุย ได้โปรดพวกคุณช่วยออกห่างจากฉันสักหน่อย ขอบคุณ”

พูดจบ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา ดวงตามองไปที่อีกฝ่ายอย่างเยียบเย็น

ผู้หญิงสองสามคนตัวแข็งไป จากนั้นจึงรีบปล่อยเธอ

“ชิ โกรธอะไรกัน ก็แค่อาศัยความงามนิดๆ บนหน้านั่นไม่ใช่หรือไง? ถึงกับไม่เห็นเราอยู่ในสายตา”

“นั่นสิ ทำเป็นบอกว่าจะไม่เข้าไปคุยกับเขา แต่ใครจะไปรู้ เห็นชัดๆ ว่าคิดจะยึดไว้คนเดียว”

“ไม่ต้องสนใจเธอ พวกเรารีบเข้าไปหาเขาก่อน”

“ใช่! ”

ผู้หญิงหลายคนเดินไปข้างหน้าพร้อมกัน เสี่ยวเหยียนคิดจะไปดู แต่เมื่อคิดดูอีกที หากอาศัยผู้หญิงเหล่าที่เข้าไปเพื่อพูดคุยกับคนๆ นั้น ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าเขา

ตราบใดที่คนเหล่านั้นยืนอยู่ข้างหลัง ชายคนนั้นก็จะต้องหันกลับมา

เมื่อนึกได้แบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็ตัดสินใจยืนอยู่ที่เดิม ไม่ได้เข้าไปใกล้กว่านี้ และตัดสินใจซ่อนตัวอยู่เบื้องหลัง

เสี่ยวเหยียน กลั้นหายใจและเฝ้าดูอย่างเงียบๆ สาวๆ เหล่านั้นปิดแก้มของพวกเธออย่างเขินอาย จากนั้นจึงค่อยส่งเสียงออกมา “เอ่อ.....พี่สุดหล่อ คุณหน้าตาเหมือนรุ่นพี่ที่โรงเรียนของเรามาก พวกเราช่างมีวาสนาต่อกันอย่างยิ่ง”

เนื่องจากระยะทางไม่ได้ไกลเกินไป เสี่ยวเหยียนจึงได้ยินสิ่งที่เธอพูด และทำเอาเธอแทบเซและเกือบจะล้มลงไปข้างหน้า

คนพวกนี้....โบราณมาก ถึงกับเอาสิ่งที่เธอพูดไปใช้จริงๆ ประเด็นคือใช้แล้วก็แล้วไป แต่กลับยังใช้ได้แย่มาก เธอพูดแบบนี้ไม่ว่าใครฟังก็รู้ทั้งนั้นแหละว่าเธอตั้งใจเข้าไปพูดคุยกับเขา?

อย่างที่คิด ชายคนนั้นยังคงไม่เคลื่อนไหว ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินคำพูดของหญิงสาว เขายืนนิ่งราวกับภูเขาลูกใหญ่ลูกหนึ่ง ความเยือกเย็นบนตัวหลอมหลวมเข้าไปกับความมืดมิด

หลังจากความเงียบ ราวกับว่าอีกาบางตัวกำลังบินผ่านไป

เสี่ยวเหยียนมองไปที่ฉากนี้ และอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปปิดตาของตนเอง

เธอแทบจะตาบอดแล้ว ทำไมถึงได้โง่ขนาดนี้

“หล่อ หล่อจัง ...” หญิงสาวราวกับไม่ได้คาดคิดเลยว่าเขาจะทำเป็นไม่ได้ยินเธอ ร่างผอมสูงยังคงยืนนิ่งอยู่ที่นั่นไม่เคลื่อนไหว ราวกับพวกเธอเป็นเพียงธาตุอากาศ

แต่ไม่นานนักเพื่อนของเธอก็ตอบสนอง เธอหัวเราะ "เขาต้องคิดว่าพวกเราไม่ได้คุยกับเขาแน่ พวกเราเข้าไปข้างหน้าเถอะ”

ผู้หญิงสองสามคนเดินไปเข้าไปด้านหน้าของชายหนุ่มจากนั้นจึงเผยรอยยิ้มเขินอายออกมา

"เอ่อ..."

เย่โม่เซินขมวดคิ้ว กลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงเหล่านี้ลอยเข้ามาในจมูกของเขา กลิ่นน้ำหอมฉุนกึกทำเอาบรรยากาศโดยรอบเข้มข้นขึ้นมา

ผู้หญิงเหล่านี้..

“พี่ชายสุดหล่อ คุณ.....”