เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 383

บทที่ 382 การโต้ตอบนัดบอด

แค่ครู่เดียว หลินชิงชิงก็หายใจอย่างอึดอัดลำบากมากขึ้น ตื่นเต้นจนได้แต่เอามือวางลงไปใต้โต๊ะ มองดูพวกเขาเดินใกล้เข้ามาคุณแม่หลินเห็นหลินชิงชิงท่าทางตื่นเต้น อดใจไม่ไหวยิ้มๆ

“หน้าตาไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด ต้องดูนิสัยด้วย รู้ไหม?”

ได้ยินดังนั้นหลินชิงชิงหน้าแดงทันที พูดเบาๆ: “คุณแม่ น้าส้งไม่ใช่คนแบบนั้น ถ้าไม่ดีจริงๆ เธอคงไม่แนะนำหรอก”

“ก็ใช่นะ”

แค่ครู่เดียว ส้งอานก็พาเย่โม่เซินเดินมาถึงโต๊ะตรงที่พวกเธอนั่งอยู่

ส้งอานและคุณแม่หลินไม่เจอกันมานาน ทั้งสองคนต่างคิดถึงกัน ดังนั้นทั้งสองคนทักทายกันอย่างดีใจและนั่งลง

“ฉันมาแนะนำสักหน่อยนะ คนนี้ก็คือหลานชายแท้ๆของฉัน เย่โม่เซิน โม่เซิน นี่คือลูกสาวของเพื่อนน้า ชื่อหลินชิงชิง ยังไม่รีบทักทายเค้าอีก”

เย่โม่เซินไม่ได้เต็มใจมาด้วยตนเอง หลังจากที่นั่งลงแล้ว บรรยากาศรอบๆเงียบเหงาวังเวงจนเยือกเย็นไปทั่ว

หลังจากที่ส้งอานให้เขาทักทายแล้ว เขาก็ยังนั่งอยู่นิ่งๆ

กลับเป็นหลินชิงชิงที่ยื่นมือออกมาทางเย่โม่เซิน: “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อหลินชิงชิง คุณเรียกฉันว่าชิงชิงก็พอค่ะ”

พูดจบหลินชิงชิงยิ้มแย้มจนฟันที่ขาวๆทั้งแถวเปิดออกมา

เย่โม่เซินเงยหน้าขึ้นมานิดๆ แววตาที่เยือกเย็นมองไปที่หน้าของหลินชิงชิง สักพักถึงจะเอ่ยปาก: “สวัสดีครับ คุณหลิน”

แต่ว่าเขากลับไม่ยืนมือออกมา อีกทั้งน้ำเสียงเยือกเย็นดั่งธนูน้ำแข็ง

ทุกคนต่างสีหน้าไม่ค่อยดี

หลินชิงชิงก็ตะลึงไปสักพัก เธอให้เขาเรียกชิงชิงก็พอ แต่เขากลับเรียกคุณหลิน

จะไม่ให้รู้สึกอายได้ยังไง?

“โม่เซิน!” ส้งอานกัดฟันและจ้องหน้าเย่โม่เซินด้วยความไม่พอใจ

สีหน้าของเย่โม่เซินเงียบนิ่ง ไม่โต้ตอบอะไร

แต่หลินชิงชิงเก็บมือเข้ามาด้วยความรู้สึกที่อับอาย ยิ้มแล้วพูดเบาๆ: “ขอโทษน้าส้งด้วยนะคะ ท่านอย่าว่าเขาเลยค่ะ หนูเองที่ทำตัวเป็นคนคุ้นเคยกันเอง นายเย่เป็นเช่นนี้ดีแล้ว เพราะวันนี้เราเพิ่งจะรู้จักกัน ต้องเกรงใจกันสักนิด”

ส้งอานรู้ตั้งนานแล้ว ว่าหลินชิงชิงเป็นเด็กที่มีมารยาทดีมากๆ นึกไม่ถึงว่าเธอจะเข้าใจคนอื่นขนาดนี้ คำพูดเช่นนี้ทำให้เธอรู้สึกซึ้งใจจริงๆ

ดังนั้นส้งอานเห็นหลินชิงชิงแววตาเปลี่ยนไป พูดจาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด: “ชิงชิงจ๋า ต้องขอโทษจริงๆ หลานชายของน้าคนนี้ไม่มีอะไรที่ไม่ดี มีข้อเสียเรื่องเดียวก็คือจะคบกับคนอื่นยาก นิสัยของเขาเป็นคนเย็นชาเช่นนี้อยู่แล้ว หนูดูสิ แม้แต่น้าเขาก็ไม่ยอมไว้หน้า ดังนั้น......หนูอย่าถือสาเลยนะ เขาเป็นคนที่ดูแล้วเย็นชาแต่ใจกระตือรือร้น รอให้พวกหนูรู้จักกันนานแล้ว......”

เย่โม่เซินฟังแล้ว อดใจไม่ไหวจนขมวดคิ้วขึ้น

หน้าตาเย็นชาใจกระตือรือร้น?

เขาทำไมไม่รู้ว่าตนเองเป็นคนอย่างนั้น?

ฮา

ส่วนหลินชิงชิงยิ่งมองเย่โม่เซินยิ่งรู้สึกถูกใจ

เธอไม่ได้รู้สึกว่าเย่โม่เซินทำเช่นนั้นไม่ไว้หน้าเธอ ตรงกันข้าม กลับรู้สึกดีมากกว่าที่เขาเป็นคนที่รักตัวเองและมั่นใจตนเอง เยือกเย็นจนเหมือนดั่งเจ้าชายแห่งภูเขาน้ำแข็ง เพราะตัวเธอเป็นคนที่สวยเก่งอยู่แล้ว ดังนั้นไม่ขาดผู้ชายที่คอยตามจีบ คนที่อยู่รอบตัวต่างก็เอาอกเอาใจ คนไหนที่ไม่ยิ้มแย้มตอแยเธอบ้าง แต่เธอก็เจอพวกผู้ชายที่ตามจีบเอาใจเธอ ขณะเดียวกันก็มอบของขวัญที่เหมือนกันให้หญิงอื่นด้วย เธอรู้สึกผิดหวังสักพักหนึ่งแล้ว ดังนั้นเธอจึงหมดความสนใจต่อพวกผู้ชายที่คอยมาเอาใจตลอดเวลา

แต่คนที่หน้าตาหล่อเหมือนเย่โม่เซิน แล้วก็เยือกเย็นเหมือนเจ้าชายภูเขาน้ำแข็ง พอดีกับความสนใจของเธอจริงๆ

ขอแค่เธอมีความพยายาม วันไหนที่ภูเขาน้ำแข็งละลายแล้ว

งั้นเขาก็จะเป็นของเธอคนเดียว

นึกถึงเช่นนี้แล้วหลินชิงชิงรู้สึกไหวหวั่นในใจ

สาวน้อยไม่ค่อยจะเก็บความรู้สึกตนเองได้มากนัก สีหน้าที่พอใจและความเขินอายบนหน้า เห็นได้อย่างชัดเจน ส้งอานและคุณแม่หลินต่างเป็นคนที่ผ่านประสบการณ์มาก่อน ต้องเข้าใจถึงสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้า

ดังนั้นทั้งสองคนต่างยิ้มแย้ม ลุกขึ้นมาพร้อมกัน บอกว่าไปเดินเล่นข้างนอก ปล่อยให้หนุ่มสาวอยู่ตามลำพัง

ทั้งสองคนเดินออกจากร้านกาแฟ