บทที่ 386 บรรลุข้อตกลงการค้า
เฉินเฟย: “......”
เหอะๆ เขาโมโหจนบ้าไปแล้วจริงๆ
“รอสักครู่นะ ขอเวลาฉันอีกห้านาที”
หลินซิงหั่วขอร้องเฉินเฟยอย่างน่าสงสาร เฉินเฟยมีสีหน้าเย็นชาและไม่อยากจะสนใจเธอ
หานมู่จื่อไอออกมาเบาๆ หลังจากนั้นเอ่ย: “คุณหลิน เดิมทีวันนี้พวกคุณนัดไว้สิบห้านาที ตอนนี้ใกล้จะครบสิบห้านาทีแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้น...คุณหลินไปทำธุระกับผู้จัดการเฉินก่อนดีไหมคะ?”
พอได้ยิน หลินซิงหั่วก็เบิกตาโต: “มู่จื่อ...”
“แบบนี้ พวกเราเพิ่มเพื่อนในWechatพอมีเวลาค่อยคุยกันอีกทีดีไหม?” หานมู่จื่อคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าหลินซิงหั่วจะเป็นแฟนคลับหญิงที่คลั่งไคล้หนักขนาดนี้ จึงทำได้เพียงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดWechatแล้วเขย่าไปทางโทรศัพท์มือถือของหลินซิงหั่ว
หลินซิงหั่วพยักหน้าอย่างแรง หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดWechatแล้วเพิ่มหานมู่จื่อเป็นเพื่อน
พอเพิ่มเพื่อนเสร็จยังขอร้องอีกเล็กน้อย: “ถ้าอย่างนั้น...พวกเราถ่ายรูปร่วมกันสักรูปไหม?”
สุดท้ายทั้งสองคนก็ถ่ายรูปด้วยกัน หลังจากที่ถ่ายรูปด้วยกันเสร็จหลินซิงหั่วก็กุมโทรศัพท์มือถือเอาไว้อย่างมีความสุข:“รอฉันนะคะ ถึงเวลาแล้วฉันจะส่งข้อความให้คุณ”
“อืม”
แบบนี้หลินซิงหั่วลุกขึ้นและจากไปพร้อมกับ เฉินเฟยอย่างพอใจ
ในขณะนั้นหานมู่จื่อยังได้รับสายตาขอบคุณจากเฉินเฟย
เธอยิ้มอย่างจนปัญญา หลังจากนั้นส่งพวกเธอลงไปชั้นล่าง
หลังจากที่รอพวกเธอเดินไปเสร็จ เสี่ยวเหยียนที่ยืนอยู่ข้างเธอ:“มันเกินความคาดหมายของฉันจริง ๆ หลินซิงหั่วคนนี้แตกต่างจากที่ฉันจินตนาการไว้อย่างสิ้นเชิง”
พอได้ยิน ริมฝีปากสีแดงของหานมู่จื่อก็ยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย:“ฉันก็เหมือนกัน”
“ใช่ไหม? นิสัยดีมาก แค่...ติดคนนิดหน่อย คิดไม่ถึงว่าหล่อนจะเป็นแฟนคลับของเธอ ...”
“เหลือเชื่อจริง ๆ”
“มู่จื่อพวกเรามีคำสั่งซื้อแล้ว รีบไปแบ่งปันให้ทุกคนเถอะ ให้พวกเธอรู้ว่ามู่จื่อของพวกเราไม่ใช่ไม่มีความสามารถอย่างนั้น!”
“จะต้องแบ่งปันให้ทุกคน เพียงแต่ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดแบบนั้น แต่เป็นการแบ่งงานให้พวกเขารับผิดชอบ”
พอพูดถึงตรงนี้หานมู่จื่อก็หมุนตัวเดินกลับไป ทั้งสองเดินไปด้วยคุยกันไปด้วย:“เธอแจ้งข่าวสักหน่อย อีกครึ่งชั่วโมงเริ่มประชุม”
เสี่ยวเหยียนพยักหน้า:“ได้ ฉันจะรีบไปบอกพวกเธอ”
หานมู่จื่อกลับไปที่ห้องทำงาน ส่วนเสี่ยวเหยียนไปชั้นของพนักงานเพื่อแจ้งพวกเธอว่าจะมีการประชุม
พอได้ยินว่าประชุม สีหน้าของจางยู่ก็ดูไม่ได้ขึ้นมา
“ทำไมประชุมอีกแล้วล่ะ? นี่เพิ่งจะเข้าทำงานแค่ไม่กี่วันเอง ประชุมทั้งวัน ยังไม่เสร็จเหรอ?”
เลิงเยาเยาฟุบอยู่บนโต๊ะอย่างอยู่ไม่สู้ตาย จ้องมองเธอด้วยสายตาเย็นชา
เซียวยียีที่อยู่ข้างๆ ก็เบะปากอย่างไม่สบอารมณ์:“เมื่อวานพูดเยอะขนาดนั้น ทำไมวันนี้ยังจะพูดต่อล่ะ? หรือเป็นเพราะเห็นว่าพวกเราว่างเกินไป ดังนั้น...เลยจงใจหาเรื่องให้พวกเราทำงั้นสิ?”
พอพูดจบ เธอก็ยังมองหลินเจิงที่อยู่ข้าง ๆ แวบหนึ่ง:“หลินเจิง เธอว่าจริงไหม?”
ชายหนุ่มมีสีหน้าเยือกเย็น: “...”
เสี่ยวเหยียนกอดอก แล้วหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา:“ถ้าจงใจหาเรื่องให้พวกเธอทำแล้วจะทำไม? ตอนนี้พวกเธอเป็นพนักงานบริษัท สิ่งที่เจ้านายบอกพวกเธอก็ต้องฟัง!”
“ชิ”
จางยู่ส่งเสียงชิออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ แต่ก็เก็บของแล้วลุกขึ้น
พอเสี่ยวเหยียนเห็นทุกคนกำลังเก็บของเตรียมที่จะประชุม ก็ยิ้มอย่างพอใจ:“จำไว้ด้วยอีกครึ่งชั่วโมงประชุม ไม่ใช่ตอนนี้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่