เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 398

บทที่ 397 เย่โม่เซิน นายถูกผีเข้าเหรอ

ในค่ำคืนที่เยียบเย็นเหมือนน้ำ

วิลล่าไห่เจียงที่ใหญ่โตเงียบสงบ เสียงลมทะเลโบกพัดเข้าชายฝั่ง

คืนนี้ลมแรงมาก จนได้กลิ่นของน้ำทะเลชื้น ๆ โชยมาในอากาศ

แต่ในขณะนี้ หลังจากที่เย่โม่เซินอาบน้ำเสร็จก็หยิบโทรศัพท์มือถือจากนั้นไปนั่งที่โซฟา แล้วจ้องอย่างเอาเป็นเอาตาย

โทรศัพท์มือถือแสดงหน้าแรกของWechat

เย่โม่เซินเปิดดูข้อมูลที่หลินชิงชิงส่งมา คือนามบัตรที่เธอแนะนำให้เขา

หลังจากที่เปิดนามบัตรแล้ว ก็เห็นข้อมูลส่วนตัวของหานมู่จื่อ มองดูอยู่นานแต่ก็ยังไม่ลงมือเพิ่มบุคคลนี้ลงไปในรายชื่อ

ชื่อเล่นในโปรไฟล์ของเธอเป็นภาษาอังกฤษชื่อว่าShelly ส่วนรูปโปร์ไฟล์เป็นเปลือกหอยประณีตงดงาม ส่วนมือที่กุมเปลือกหอยนั้นเรียวยาวขาวสะอาดตา

มือคู่นี้ เย่โม่เซินคุ้นเคยเป็นอย่างดี

มือคู่นั้น เมื่อห้าปีก่อนเคยถูกเขาบีบอยู่ในฝ่ามือตัวเองมานับครั้งไม่ถ้วน เคยขีดข่วนผิวหนังบนร่างเขา

สุดท้ายเย่โม่เซินก็หลับตาลงอย่างอดทนที่จะไม่เอื้อมมือไปกดเพิ่มเพื่อน

หลังจากกลับมาตอนบ่าย เขาก็นั่งเป็นบ้าอยู่ตรงนี้ตั้งนาน แต่ก็ยังไม่มีความกล้าที่จะเพิ่มเพื่อนผู้หญิงคนนั้น

อย่างที่น้องสาวของภรรยาบอก ผ่านไปแล้วห้าปี ดูเหมือนตอนนี้เธอจะไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว

อีกอย่างถ้าเขาเพิ่มเธอเป็นเพื่อนล่ะก็ เธอจะยอมรับหรือไม่?

เขาคิดไม่ถึงมาก่อนเลยว่าตัวเองจะทำเรื่องที่ซับซ้อนแบบนี้ เขาขมวดคิ้วแล้ววางโทรศัพท์มือถือไว้บนโต๊ะ แล้วร้องคร่ำครวญอยู่ในลำคอเบา ๆ นิดหน่อย

เย่โม่เซิน นายถูกผีเข้าเหรอ?

เมื่อห้าปีก่อนผู้หญิงคนนี้ได้ออกไปจากชีวิตนายแล้ว เธอจากไปอย่างไร้เยื่อใย ผ่านไปห้าปี ดูเหมือนจะไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว

สุดท้ายเย่โม่เซินก็เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือ จับจ้องหน้าแรกนั้นของWechatแล้วหรี่ตาลงอย่างอันตราย

ในตอนที่เขาคิดจะถอยนั้น ผลปรากฏว่านิ้วไปกดโดนปุ่มเพิ่มเพื่อน เพียงชั่วครู่ ในใจของเขาก็เต้นอย่างบ้าคลั่งขึ้นมา แต่สุดท้ายก็ทำตามหัวใจแล้วส่งคำขอเป็นเพื่อนไป

หลังจากส่งคำขอเป็นเพื่อนไป หัวใจของเย่โม่เซินราวกับประกายไฟที่ตกลงบนทุ่งหญ้าแห้ง แต่ทันใดนั้นเปลวไฟก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

หนึ่งนาทีสองนาที เย่โม่เซินถือโทรศัพท์รอแล้วสิบนาที

แต่ฝ่ายนั้นก็ยังไม่อนุมัติคำขอเป็นเพื่อน

สีหน้าของเย่โม่เซินเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิด หลังจากนั้นเขาก็ด่าด้วยเสียงต่ำ

“สมควรตาย!”

ผู้หญิงคนนี้คงไม่รู้ว่าเลขที่บัญชีนี้เป็นของเขา ดังนั้นเลยตั้งใจไม่เพิ่มเขาหรอกนะ?

พอคิดถึงตรงนี้ เย่โม่เซินก็เหมือนจะบ้าไปแล้ว ลุกขึ้นและคว้ากุญแจรถออกไป เดินไปไม่กี่ก้าวเขาก็หยุดลง แล้วโทรศัพท์หาเซียวซู่

“ทำบัญชีWechatสักสองสามบัญชีให้ฉัน ภายในห้านาที”

“อะไรนะครับ?” เซียวซู่นึกว่าตนเองฟังคำขอที่ไร้เหตุผลอย่างนี้ของเขาผิดไป จึงไม่สามารถตอบสนองได้ไปชั่วขณะ

“ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง?” เย่โม่เซินตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์

เซียวซู่รีบพยักหน้า: “รู้เรื่องครับ”

“อย่างนั้นยังไม่รีบไปจัดการอีก!”

ตื๊ด!

หลังจากที่อีกฝ่ายวางสายไปแล้ว เซียวซู่ก็รู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงตัดสายจากโทรศัพท์

ดึกดื่นแล้ว คุณชายเย่จะเอาเลขบัญชีWechatมาขนาดนั้นไปทำอะไร? บริษัทจะพัฒนาธุรกิจใหม่ตั้งแต่เมื่อไหร่? ทำไมเขาไม่รู้อะไรเลย?

แต่ท่าทางฉุนเฉียวเหมือนระเบิดที่ถูกจุดไฟเมื่อสักครู่ของเย่โม่เซิน ทำให้เขาไม่กล้าพูดมาก แล้วรีบไปจัดการแทนให้เย่โม่เซิน

ห้านาทีหลังจากนั้นในที่สุดเย่โม่เซินก็ได้รับเลขที่บัญชีที่เซียวซู่ส่งมา แล้วหัวเราะอย่างเย็นชา:“นายช้าเกินไปแล้ว”

หลังจากนั้นก็วางสายไป

หลังจากนั้นเขาก็เปิดโน้ตบุ๊ก แล้วลงชื่อเข้าใช้Wechat

เซียวซู่ช่วยเขาสมัครบัญชีWechatกว่าสิบบัญชี แม้จะไม่รู้ว่าเขาไปเอามาจากไหน แต่เย่โม่เซินใช้ได้ก็พอแล้ว

เขาเริ่มลงชื่อจากอันแรก หลังจากนั้นก็หาเลขที่บัญชีWechatของหานมู่จื่อแล้วกดเพิ่มเพื่อนเข้าไป