เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 402
สรุปบท บทที่ 401 คุณป้าคุณไม่มีมารยาทมากๆ: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
สรุปเนื้อหา บทที่ 401 คุณป้าคุณไม่มีมารยาทมากๆ – เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ โดย สือหวู
บท บทที่ 401 คุณป้าคุณไม่มีมารยาทมากๆ ของ เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ ในหมวดนิยายนิยาย จีน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย สือหวู อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 401 คุณป้าคุณไม่มีมารยาทมากๆ
เสี่ยวหมี่โต้วกลับไปเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว แว่นกันแดดเกือบจะปิดหน้าของเขาครึ่งหนึ่ง
แว่นกันแดดตอนแรกหานมู่จื่อซื้อให้เขา ตอนนี้ใส่หมวกแล้ว ยังใส่แว่นกันแดดอีก น่าจะจำไม่ได้แล้ว หานมู่จื่อพอใจมาก “ไปกันเถอะ”
เสี่ยวหมี่โต้วขาสั้นๆ รีบเดินมากอดแขนของ หานมู่จื่อ : “หม่ามี๊พวกเราไปด้วยกัน”
"โอเค"
หานมู่จื่อกับเสี่ยวหมี่โต้วนั่งรถลุงหนาน หลังจากลุงหนานส่งพวกเขาที่บริษัทแล้วก็พูดว่า : “คุณมู่จื่อ นายหานบอกว่า อีกหนึ่งชั่วโมงจะมารับคุณกลับบ้านตระกูลหาน ”
“ฉันรู้แล้วลุงหนาน คุณขึ้นไปพักผ่อนเถอะ อีกหนึ่งชั่วโมงพวกเราก็ออกเดินทาง”
“ได้ครับคุณมู่จื่อ ”
หานมู่จื่อพาเสี่ยวหมี่โต้วขึ้นไปชั้นบนด้วยกัน ตอนแรกเธออยากพาเสี่ยวหมี่โต้วไปไว้ที่ห้องทำงาน แล้วตัวเองค่อยลงไป แต่ใครจะรู้ว่าเสี่ยวหมี่โต้วจะตามแต่เธอ
ไม่มีทางอื่น หานมู่จื่อได้แต่เอาเขาไว้ข้างตัว ไปชั้นสามด้วยกัน
คนกลุ่มนึงเพราะว่าเมื่อคืนวานทำงานล่วงเวลา เพราะฉะนั้นตอนทำงานช่วงบ่ายเลยไม่ร่าเริง บ้างก็ฟุบลงที่โต๊ะแอบหลับ บ้างเล่นโทรศัพท์ สรุปคือไม่มีท่าทางที่จะทำงานเลย
ตอนที่ได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงดังขึ้น ทุกคนก็แค่มองไป สุดท้ายพอเห็นหานมู่จื่อมาแล้ว ทุกคนก็นั่งตัวตรงขึ้นมา
ไม่ว่าจะยังไง หานมู่จื่อก็ยังถือว่าเป็นเจ้านายของพวกเขา
แต่จางยู่กลับไม่ได้สนใจเธอสักเท่าไหร่ แต่ก็พูดเหน็บแนม: “นี่เป็นใครกัน? ยังจะมีหน้ามา เมื่อคืนวานให้พวกเราทำงานล่วงเวลาวาดรูปออกแบบ สุดท้ายตัวเองกลับหนีไปมีความสุขที่ไหนไม่รู้ วันนี้สายขนาดนี้พึ่งโผล่หน้ามา! ช่างไม่มียางอาย! ”
ได้ยินแล้ว สีหน้าหานมู่จื่อค่อยๆ เปลี่ยน
ปกติคำพูดพวกนี้เธอก็ไม่ได้เก็บมาคิดอะไร แต่วันนี้เสี่ยวหมี่โต้วอยู่ตรงนี้…...
ถ้ารู้ก่อน เธอควรจะพาเสี่ยวหมี่โต้วกลับไปก่อน
คิดถึงตรงนี้ หานมู่จื่อก็ก้มหน้ามองไปที่เสี่ยวหมี่โต้วที่อยู่ข้างตัว : “เสี่ยวหมี่โต้ว ลูกไปที่ชั้นห้าไปหาป้าเสี่ยวเหยียนก่อน ดีไหม? ”
เสี่ยวหมี่โต้วกะพริบตาดำๆ แต่ว่าซ่อนอยู่ภายใต้แว่นกันแดดไม่มีใครมองเห็น แต่ว่าริมฝีปากของเขาเบะ แล้วปฏิเสธอย่างเสียงดัง : “ไม่เอา ผมจะอยู่นี่เพื่อปกป้องหม่ามี๊! ”
ทันใดนั้นเสียงน้อยๆ ก็ดังขึ้นในห้องทำงาน เรียกได้ว่าทำให้ทุกคนตกใจได้
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะจ้องมองไปที่เด็กที่อยู่ข้างตัวหานมู่จื่อ
ตัวเล็กๆ ตัวก็แค่นั้น ยืนอยู่ข้างตัวหานมู่จื่อ ใส่เสื้อผ้าทันสมัยออกแนวตะวันตกมาก ใส่หมวกใส่แว่นกันแดด แต่ยังสามารถเผยให้เห็นว่าหน้าตาของเด็กคนนี้ดีมาก
วินาทีต่อมา เจ้าตัวเล็กนี่ก็ก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง จากนั้นเดินไปที่หน้าจางยู่ : “คุณป้า คุณพูดใส่ร้ายคนอื่นแบบนี้ไม่ถูกนะ หม่ามี๊ของผมเมื่อคืนวานแค่มือบาดเจ็บ เลยไม่ได้มาบริษัท อีกอย่างคุณว่าหม่ามี๊ของผมไร้ยางอาย เห็นได้ชัดว่าคุณป้าช่างไม่มีความคิดจริงๆ ”
ทุกคนอึ้ง คิดไม่ถึงว่าเด็กน้อยจะเต็มไปด้วยความโกรธที่เป็นธรรมชาติ อีกอย่างยังพูดจาตรงไปตรงมาอีกด้วย
คิดๆ ดู ผู้หญิงคนใหญ่ โดนเด็กน้อยว่าไม่มีความคิด
นั่นเป็นผู้ใหญ่ เธอน่าจะเป็นคนที่ไม่มีความคิดขนาดไหนกัน
จางยู่ถูกเด็กน้อยคนนึงพูดว่าไม่มีความคิด หน้าก็แดงขึ้นทันที “นาย นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันไม่มีความคิด งั้นฉันพูดผิดตรงไหนหรอ? ”
เสี่ยวหมี่โต้วกะพริบตา ท่าทางน่ารัก
เขามองไปที่ทุกคน
“พี่ชายพี่สาวทุกคน เมื่อกี้ผมอธิบายไปแล้วใช่ไหม? ”
ทุกคนนิ่งไปสักพัก แล้วก็พยักหน้าโดยอัตโนมัติ
จางยู่พอฟังพูดแล้ว อารมณ์บนใบหน้าก็บูดอีกครั้ง
คำพูดนี้ เห็นได้ชัดว่าตั้งใจทำให้เธอหายใจไม่ออก
เธอรู้ ซูกั่วเอ๋อคือกำลังแก้แค้นเรื่องวันนั้นที่เธอพูดในที่ประชุม
“โอเค วันนี้ฉันมาก็มาดูผลงานที่พวกคุณทำเมื่อคืนวาน ฉันจะจัดการประชุมในอีกสิบนาที ทุกคนเตรียมตัวนะคะ ”
พูดจบ หานมู่จื่อก็จูงมือเสี่ยวหมี่โต้วจากไป
รอเธอไปแล้ว ในห้องทำงานก็ระเบิด
“เห้อ ฉันคิดว่าฉันจะมีโอกาส ตอนนี้คงไม่ต้องคิดแล้ว ” หลี่จุ้นเฟิงส่ายหัวอย่างจนใจ ท่าทางเหมือนอกหัก
ซูกั่วเอ๋อข้างๆ มองที่เขา : “ถึงแม้ไม่มีลูก นายก็ไม่มีโอกาส”
“แม่งเอ้ย! การมีลูกชายเป็นเรื่องที่ดี ติดตามผู้ชายอย่างนั้น มีลูกแล้วยังไง? ยิ่งไร้ยางอาย! ”
คนรอบข้างได้ฟังอยู่ หลี่จุ้นเฟิงเท้าคางพลางพูด
“ถ้าพูดแบบนี้ เธอก็ไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงของหานชิง พวกเราเข้าใจผิดหรือเปล่า? ”
“เข้าใจผิดอะไร? ไม่ใช่ผู้หญิงของหานชิงแล้วเป็นอะไร หานชิงจะใช้เงินมากมายขนาดนั้นกับผู้หญิงคนนึงง่ายๆ ขนาดนั้นเลยหรอ? ”
“จางยู่ เธอตื่นเต้นทำไม? ถึงหานชิงใช้เงินมากมายกับเธอขนาดนี้ แต่หานชิงก็ไม่ได้แต่งงาน แล้วก็ยังมีข่าวลือว่าขนาดแฟนก็ไม่มี ใช้เงินเยอะขนาดนี้ ก็เป็นเรื่องปกติ เธอก็ไม่ได้เป็นเมียน้อยซะหน่อย”
จางยู่เหอะออกมาคำนึง : “ไม่ใช่เมียน้อยแล้วไง หรือว่าพึ่งผู้ชายไต่เต้า! ”
“โห ฉันมองไม่ออกเลย เธอเองก็ไม่ใช่คนไม่มีความสามารถเลย ถ้าหากเธอแค่พึ่งผู้ชายไต่เต้า วันนั้นก็คงไม่พูดข้อเสียของเธอกับฉันออกมาหรอก”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่