เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 402

บทที่ 401 คุณป้าคุณไม่มีมารยาทมากๆ

เสี่ยวหมี่โต้วกลับไปเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว แว่นกันแดดเกือบจะปิดหน้าของเขาครึ่งหนึ่ง

แว่นกันแดดตอนแรกหานมู่จื่อซื้อให้เขา ตอนนี้ใส่หมวกแล้ว ยังใส่แว่นกันแดดอีก น่าจะจำไม่ได้แล้ว หานมู่จื่อพอใจมาก “ไปกันเถอะ”

เสี่ยวหมี่โต้วขาสั้นๆ รีบเดินมากอดแขนของ หานมู่จื่อ : “หม่ามี๊พวกเราไปด้วยกัน”

"โอเค"

หานมู่จื่อกับเสี่ยวหมี่โต้วนั่งรถลุงหนาน หลังจากลุงหนานส่งพวกเขาที่บริษัทแล้วก็พูดว่า : “คุณมู่จื่อ นายหานบอกว่า อีกหนึ่งชั่วโมงจะมารับคุณกลับบ้านตระกูลหาน ”

“ฉันรู้แล้วลุงหนาน คุณขึ้นไปพักผ่อนเถอะ อีกหนึ่งชั่วโมงพวกเราก็ออกเดินทาง”

“ได้ครับคุณมู่จื่อ ”

หานมู่จื่อพาเสี่ยวหมี่โต้วขึ้นไปชั้นบนด้วยกัน ตอนแรกเธออยากพาเสี่ยวหมี่โต้วไปไว้ที่ห้องทำงาน แล้วตัวเองค่อยลงไป แต่ใครจะรู้ว่าเสี่ยวหมี่โต้วจะตามแต่เธอ

ไม่มีทางอื่น หานมู่จื่อได้แต่เอาเขาไว้ข้างตัว ไปชั้นสามด้วยกัน

คนกลุ่มนึงเพราะว่าเมื่อคืนวานทำงานล่วงเวลา เพราะฉะนั้นตอนทำงานช่วงบ่ายเลยไม่ร่าเริง บ้างก็ฟุบลงที่โต๊ะแอบหลับ บ้างเล่นโทรศัพท์ สรุปคือไม่มีท่าทางที่จะทำงานเลย

ตอนที่ได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงดังขึ้น ทุกคนก็แค่มองไป สุดท้ายพอเห็นหานมู่จื่อมาแล้ว ทุกคนก็นั่งตัวตรงขึ้นมา

ไม่ว่าจะยังไง หานมู่จื่อก็ยังถือว่าเป็นเจ้านายของพวกเขา

แต่จางยู่กลับไม่ได้สนใจเธอสักเท่าไหร่ แต่ก็พูดเหน็บแนม: “นี่เป็นใครกัน? ยังจะมีหน้ามา เมื่อคืนวานให้พวกเราทำงานล่วงเวลาวาดรูปออกแบบ สุดท้ายตัวเองกลับหนีไปมีความสุขที่ไหนไม่รู้ วันนี้สายขนาดนี้พึ่งโผล่หน้ามา! ช่างไม่มียางอาย! ”

ได้ยินแล้ว สีหน้าหานมู่จื่อค่อยๆ เปลี่ยน

ปกติคำพูดพวกนี้เธอก็ไม่ได้เก็บมาคิดอะไร แต่วันนี้เสี่ยวหมี่โต้วอยู่ตรงนี้…...

ถ้ารู้ก่อน เธอควรจะพาเสี่ยวหมี่โต้วกลับไปก่อน

คิดถึงตรงนี้ หานมู่จื่อก็ก้มหน้ามองไปที่เสี่ยวหมี่โต้วที่อยู่ข้างตัว : “เสี่ยวหมี่โต้ว ลูกไปที่ชั้นห้าไปหาป้าเสี่ยวเหยียนก่อน ดีไหม? ”

เสี่ยวหมี่โต้วกะพริบตาดำๆ แต่ว่าซ่อนอยู่ภายใต้แว่นกันแดดไม่มีใครมองเห็น แต่ว่าริมฝีปากของเขาเบะ แล้วปฏิเสธอย่างเสียงดัง : “ไม่เอา ผมจะอยู่นี่เพื่อปกป้องหม่ามี๊! ”

ทันใดนั้นเสียงน้อยๆ ก็ดังขึ้นในห้องทำงาน เรียกได้ว่าทำให้ทุกคนตกใจได้

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะจ้องมองไปที่เด็กที่อยู่ข้างตัวหานมู่จื่อ

ตัวเล็กๆ ตัวก็แค่นั้น ยืนอยู่ข้างตัวหานมู่จื่อ ใส่เสื้อผ้าทันสมัยออกแนวตะวันตกมาก ใส่หมวกใส่แว่นกันแดด แต่ยังสามารถเผยให้เห็นว่าหน้าตาของเด็กคนนี้ดีมาก

วินาทีต่อมา เจ้าตัวเล็กนี่ก็ก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง จากนั้นเดินไปที่หน้าจางยู่ : “คุณป้า คุณพูดใส่ร้ายคนอื่นแบบนี้ไม่ถูกนะ หม่ามี๊ของผมเมื่อคืนวานแค่มือบาดเจ็บ เลยไม่ได้มาบริษัท อีกอย่างคุณว่าหม่ามี๊ของผมไร้ยางอาย เห็นได้ชัดว่าคุณป้าช่างไม่มีความคิดจริงๆ ”

ทุกคนอึ้ง คิดไม่ถึงว่าเด็กน้อยจะเต็มไปด้วยความโกรธที่เป็นธรรมชาติ อีกอย่างยังพูดจาตรงไปตรงมาอีกด้วย

คิดๆ ดู ผู้หญิงคนใหญ่ โดนเด็กน้อยว่าไม่มีความคิด

นั่นเป็นผู้ใหญ่ เธอน่าจะเป็นคนที่ไม่มีความคิดขนาดไหนกัน

จางยู่ถูกเด็กน้อยคนนึงพูดว่าไม่มีความคิด หน้าก็แดงขึ้นทันที “นาย นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันไม่มีความคิด งั้นฉันพูดผิดตรงไหนหรอ? ”

เสี่ยวหมี่โต้วกะพริบตา ท่าทางน่ารัก

เขามองไปที่ทุกคน

“พี่ชายพี่สาวทุกคน เมื่อกี้ผมอธิบายไปแล้วใช่ไหม? ”

ทุกคนนิ่งไปสักพัก แล้วก็พยักหน้าโดยอัตโนมัติ