เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 408

บทที่ 407 รับใช้ฉัน

หานมู่จื่อฟังจบแล้วอึ้งไปเลย ตอนแรกเธอคิดว่าจะคุยกันแค่สองคนเฉยๆ

กลับคิดไม่ถึงว่า คุณหลินคนนี้กลับเรียกเย่โม่เซินมาแล้ว

เธอไม่เข้าใจ ตอนที่เธอพูดถึงเย่โม่เซินหน้าตากลับเขินอย่างเห็นได้ชัด น่าจะเป็นเพราะอยากอยู่กับเย่โม่เซินลำพังมาก งั้นทำไมถึงเลือกเวลาที่ตัวเองอยู่ด้วย?

“ขอโทษทีนะShelly ที่ฉันให้โม่เซินมาด้วย เธอไม่คิดอะไรใช่ไหม? ฉันแค่คิดว่า เขาอาจจะอยากไปหาเธอเพื่อออกแบบเสื้อผ้า ก็เลย…..”

“ฉันไม่ถืออะไร” หานมู่จื่อยิ้มเบาๆ “ตอนนี้เขาเป็นลูกค้าของฉันแล้ว ”

ฟังแล้ว หลินชิงชิงประหลาดใจจนถลึงตาโต : “จริงหรอ? คิดไม่ถึงว่าเขาจะไปหาเธอจริงๆ ฉันแค่เอานามบัตรให้เขา…...”

พูดถึงตรงนี้ หลินชิงชิงหลับตาอย่างเขินมากๆ

ดังนั้นที่ป้าส้งพูดว่าเย่โม่เซินข้างนอกเย็นชาข้างในร้อยเป็นเรื่องจริงหรอ? ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจเรื่องนัดบอดของเธอ แต่ว่า…..กลับเอานามบัตรที่เธอให้เก็บไป แล้วยังไปหาShellyออกแบบอีก

นี่…...ถือว่าไว้หน้าเธอพอแล้วใช่ไหม?

พระเจ้า เป็นผู้ชายที่โรแมนติกมากเลยอะ

หลินชิงชิงทนไม่ไหวอยากจะได้

หานมู่จื่อที่อยู่ข้างๆ เห็นท่าทางที่เคอะเขินของเธอ ตอนนั้นพูดไม่ออกว่าในใจมีรสชาติยังไง

รู้สึกยังไง…..เธอมาเป็นก้างขวางคอหรือเปล่า?

เป็นก้างขวางคอของเย่โม่เซินกับหลินชิงชิง? การรับรู้นี้ทำให้ขนของเธอลุกขึ้นอย่างอึดอัด แต่ว่าไวมากหานมู่จื่อก็กดอารมณ์นี้ลง สีหน้าไม่มีความรู้สึกนั่งอยู่ที่เดิม

เธอน่าจะนิ่งๆ ไว้ตั้งแต่แรก

ไม่ว่าเย่โม่เซินอยู่กับใคร เธอก็น่าจะทำเป็นมองไม่เห็น

หลังจากการเปลี่ยนแปลงเมื่อห้าปีที่แล้ว ถ้าหากตอนนี้เธอยังมีอารมณ์เสียใจหรือสนใจต่อหน้าเขาอีก งั้นเธอก็ทำเกินไปแล้วจริงๆ

คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หานมู่จื่อสีหน้าก็ยิ่งเย็นชาเหมือนหิมะ

ผิวของเธอที่ขาวผ่อง ยิ่งบวกกับใบหน้าที่มีมิติ ยิ่งแต่งหน้าแล้ว การแสดงออกที่เย็นชานั้นเย็นชาและบริสุทธิ์ราวกับหิมะจริงๆ

หลินชิงชิงที่กำลังเขินเห็นท่าทางของหานมู่จื่อแล้ว ทันใดนั้น เธอถึงรู้ว่าผู้หญิงคนนี้สวย อีกอย่างยังไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยธรรมดา

ความสวยมากับความเย็น โดยเฉพาะดวงตานั้น เหมือนก้นทะเลที่เย็นฉ่ำไม่มีที่สิ้นสุด เหมือนกับการดูด

ทันใดนั้น หลินชิงชิงระวังตัว “Shelly เธอมีแฟนแล้วหรือยัง? ”

ไม่ใช่เธอประมาท แต่เป็นเธอเห็นความงามของหานมู่จื่อ เลยเริ่มระวังตัว

หานมู่จื่อสายตาข้างๆ เห็นสายตาเตือนของเธอ คิดอย่างละเอียดสามารถคิดถึงที่มาของสายตาเตือน เธอยิ้มเล็กน้อยสำหรับเรื่องนี้ เสียงเย็นชาพูดว่า : “ฉันมีลูกแล้ว ”

หลินชิงชิงถลึงตาโต สักพักก็ปิดปากของตัวเอง : “พระเจ้า เธอแต่งงานแล้วหรอ? คิดไม่ถึงจริงๆ Shellyเธอยังอายุน้อยอยู่เลย นี่มีลูกแล้วหรอ ทันใดนั้นก็เกิดอิจฉาเธอขึ้นมา ฉันก็อายุเหมาะที่จะแต่งงานแล้ว”

ระหว่างเธอตื่นเต้น หานมู่จื่อได้แต่ยิ้มกลับไป

นั่งไปประมาณสิบนาที ในร้านอาหารมีเงาร่างเพิ่มมาอีกหนึ่ง

ตอนที่เย่โม่เซินเข้ามาในประตู สายตานับไม่ถ้วนถูกมองไปที่เขา

ผู้ชายที่หล่อเหลา เดินไปตรงไหนก็เป็นจุดสนใจ

ไม่ต้องพูดถึงเย่โม่เซินผู้ชายที่สูงส่งแบบนี้

พอเข้าไปในร้านอาหาร ดวงตาคมดุจนกเหยี่ยวกวาดมองฝูงชน จากนั้นจ้องไปที่ร่างในฝันของเขา

มาจริงๆ ด้วย

เย่โม่เซินก้าวเดินไปด้วยขาที่ยาวเรียว

“โม่เซิน คุณมาแล้ว ”

หานมู่จื่อนั่งจนจะหลับแล้ว ทันใดนั้นได้ยินเสียงเรียกของหลินชิงชิง ความง่วงของเธอถึงถูกไล่ออกไป ตื่นขึ้นมาทันใด