เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 410

บทที่ 409 บริษัทตระกูลเย่แห่งเมืองเป่ย

หลังจากเย่โม่เซินกลับมาถึงบริษัท เซียวซู่ตกใจบนหน้าเขามีรอยตบอยู่

แต่ก็จบอย่างดี บนหน้าของคุณชายเย่ทำไมถึงมีรอยตบ? ใครช่างไม่กลัวตายกล้าตบคุณชายเย่?

ยิ่งทำให้เซียวซู่รู้สึกแปลกๆ ใบหน้าของเย่โม่เซินยิ่งไม่มืดมน กลับยังมีความสุขอีก!

นี่การรับรู้ของเขาผิดไปหรือเปล่า?

ไม่งั้นทำไมเย่โม่เซินที่ถูกตบไม่เพียงไม่โกรธ แล้วยังมีรอยยิ้มในดวงตาอีก? เซียวซู่อดนินทาในใจไม่ได้

“คุณชายเย่ หน้าของคุณเป็นอะไร? ”

ได้ยินเสียงของเซียวซู่ เย่โม่เซินเหมือนพึ่งตอบสนองกลับมา จ้องเขาอย่างเย็นชา

เซียงซูหดคอ : “คุณชายเย่ หน้าของคุณ…...ไม่สนใจจริงๆ หรอ? ต้องการให้ไปซื้อยาให้คุณไหม? ”

“ไสหัวไป！”

สักพัก เย่โม่เซินพูดออกมาหนึ่งคำอย่างโมโห

โอเค งั้นเขาคงไม่ต้องถามแล้ว

หลังจากเซียวซู่ออกไปแล้ว เย่โม่เซินหยิบโทรศัพท์ของมาอยากจะนัดหมาย พึ่งรู้ว่าตัวเองไม่มีเบอร์โทรศัพท์ของผู้หญิงคนนั้น

ขนาดไอดีวีแชท…….

คิดถึงตรงนี้ สายตาของเขาก็มืดลง

เจอกันครั้งหน้า ต้องให้เธอเพิ่มเพื่อนตัวเองให้ได้

เย่โม่เซินคิดขึ้นใจเอาโทรศัพท์เก็บไป

วันที่สอง

เสี่ยวเหยียนเอาคำสั่งซื้อของเย่โม่เซินโพสต์ไปแล้ว พูดอย่างได้ใจ : “ทรัพยากรของบริษัทเรามีเยอะ แค่พวกเธอตั้งใจทำงานที่นี่ต่อไป โบนัสไม่น้อยแน่นอน”

บริษัทพึ่งจะเปิด ก็รับคำสั่งซื้อที่ยิ่งใหญ่ จากนั้นก็รับมาอีกอัน

หลังจากนั้น…...ทันใดนั้นก็มีคำสั่งซื้อที่ใหญ่มาโดยไม่คาดคิด

ทุกคนทนไม่ไหวถอนหายใจ

ก็ถ้านับมาพึ่งหานชิง แต่ว่าทรัพยากรก็ดีเกินไปแล้ว? สั่งแล้วสั่งอีก คนพวกนี้ไม่เห็นเงินเป็นเงินหรอ?

“เย่โม่เซิน? ลูกค้าของพวกเราครั้งนี้ งั้นไม่ใช่ประธานเย่ของบริษัทตระกูลเย่หรอ? ”ซูกั่วเอ๋อเห็นคำสั่งซื้อแล้วทนไม่ไหวถลึงตาโตแล้วถามออกมา

ขนาดจางยู่ที่อยู่ข้างๆ ก็ทนไม่ไหวก็มาร่วมด้วย

“บริษัทตระกูลเย่แห่งเมืองเป่ย？จริงหรอ? ”

หลี่จุ้นเฟิงจับคางของเขาอย่างครุ่นคิด : “ขนาดบริษัทตระกูลเย่แห่งเมืองเป่ยก็มาแล้ว? ดูแล้วมู่จื่อคนนี้จะเก่งกว่าที่ฉันคิดไว้ ”

ฟังแล้ว จางยู่พูดอย่างไม่สบายใจ : “เหอะ มีอะไรเก่ง ไม่แน่ใจว่าใช้วิธีคดโกงแบบไหน! ”

“นี่ เธอเชื่อมั่นคนอื่นสักหน่อยจะตายหรอ? ”เลิงเยาเยาได้ยินจางยู่ก็ทนไม่ไหว ทำให้เธอตะลึงไปประโยคนึง

สักพักจางยู่รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย : “เลิงเยาเยาเธอบ้าไปแล้วหรอ? ฉันว่าเธอแล้วหรอ? ”

เลิงเยาเยายิ้มอย่างเย็นชา : “ฉันเรียกชื่อเธอแล้วหรอ? จะเข้ามานั่งตรงนี้อย่าหยิ่งเกินไป ”

จางยู่: “หลังจากผู้หญิงคนนั้นเอางานออกแบบของหลินซิงหั่วส่งให้เธอแล้ว เธอก็ถูกซื้อไปด้วยแล้วใช่ไหม? อย่าลืมไปนะว่าตอนแรกเธอก็เคยรังเกียจเธอ ตอนนี้เธอกลับมาโจมตีฉันเพื่อเธอ”

“จางยู่ เธอทำความเข้าใจใหม่ ฉันได้งานออกแบบมาเพราะฉันสกิลแข็งแรงพอ ฉันรังเกียจเธอเพราะว่าฉันคิดว่าความสามารถฉันดีกว่าเธอ แต่ว่าวันนี้ฉันจะบอกเธอให้ มีแต่พวกที่อ่อนแอและใจดำเท่านั้นถึงไม่เอาความพยายามของคนอื่นมาอยู่ในสายตา แล้วยังไปทาสีดำใส่เธออีก จางยู่ เธอก็เป็นคนประเภทนี้ใช่ไหม? ”