เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 445

บทที่444 ถ้ามีเรื่องอะไรก็ให้ไปคุยกับทนายของฉัน

“ไม่เป็นไร”เซียวซู่ได้ตอบเขาไป

“ไม่เป็นไร”เสี่ยวเหยียนหัวเราะออกมา“ถ้าไม่มีอะไรคุณคงไม่มาหาถึงที่ ดูหน้าคุณก็เหมือนมาหาเรื่อง ทำไม เราจ่ายค่าผิดสัญญาไปแล้วยังจะมาหาเรื่องอีกเหรอ วันหลังอย่าหาว่ามู่จื่อยุ่งกับคุณชายเย่ของคุณก็แล้วกัน”

เซียวซู่“……ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ ฉันแค่……”

“คุณแค่ทำเพื่อคุณชายเย่อย่างนั้นหรอ? ก็เลยเอาเรื่องแย่ๆมาผลักใส่ไว้ที่พวกผู้หญิงอย่างเรานั้นหรอ? เซียวซู่ เมื่อก่อนฉันชื่นชมในตัวคุณมากเลยนะ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าในตอนนี้……คงเป็นเพราะเมื่อก่อนฉันตาบอด! ไม่ว่ายังไงฉันกับมู่จื่อก็มีความเห็นตรงกันแล้วว่า ในตอนนี้พวกเราทำผิดสัญญา เพราะฉะนั้นถ้าคุณมีอะไรก็คุยกับทนายของพวกเราได้เลย และไม่ต้องเสนอหน้ามาที่บริษัทของเราอีก”เมื่อพูดจบ เสี่ยวเหยียนหันหลังและเดินเข้าไปในตึกและทิ้งเซียวซู่ไว้ตามสายลมแต่เพียงลำพัง

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ก้มหัวลงและยิ้มอย่างขมขื่นแล้วดูเหมือนว่า ... วันนั้นเขาพูดอะไรผิดไปจริงๆ

แต่ความเป็นจริง เขาไม่ได้คิดอะไรมากเพียงเพราะเขาเห็นเย่โม่เซินเป็นแบบนั้นตลอดหลายปีที่ผ่านมา

ดังนั้นเขาก็เลยระเบิดความโกรธใส่ผู้หญิงคนนั้น ก็เลยบอกเขาไปอย่างนั้นในตอนนั้น

ในเมื่อคุณไปแล้ว แล้วจะกลับมาอีกทำไม?

แล้วในตอนนี้ดูเหมือนว่า ... เขาจะกลับมาแล้ว ไม่ใช่เป็นเพราะว่าเย่โม่เซินได้กลับมาแต่อย่างใด

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้เขาไม่ได้ให้ความสำคัญกับเย่โม่เซินอย่างจริงจัง

คนที่หลงใหลในตัวมาตลอดก็คือคุณชายเย่

น่าเสียดายที่คำพูดเหล่านี้ เซียวซู่ก็ไม่กล้าที่จะนำคำพูดเหล่านี้ไปบอกให้กับเย่โม่เซินอยู่ดี

ลุงหนานก็ขับรถส่งถึงที่หมายได้อย่างโดยเร็ว เนื่องจากมีการตกลงกันล่วงหน้าก่อนแล้ว

หานมู่จื่อจึงเข้าไปได้อย่างราบรื่นแล้ว ผู้จัดการก็ได้พาเธอไปที่ห้องตรวจสอบกล้องวงจรปิด

“คุณหาน คุณมาดูอะไรนี่ดูซิ”

“ขอบคุณ”หลังจากขอบคุณเขาด้วยความจริงใจแล้วเขาก็ยืนอยู่ที่นั่นและดูวิดีจากกล้องวงจรอย่างจริงจัง

และสังเกตบุคคลที่น่าสงสัยและพูดออกมาว่า “ย้อนกลับสิบวิ แล้วเล่นวิดีโอใหม่อีกครั้ง”

เจ้าหน้าที่ทำตามที่เธอพูดและหานมู่จื่อก็เห็นคนหนึ่งที่สวมหมวก คนที่โอบตัวเองแน่น ดูแล้วน่าจะดูเหมือนกับผู้ชาย

“สามารถดูวิดีโอกล้องตัวอื่นๆที่อยู่บริเวณใกล้ๆได้หรือเปล่า?” แม้ว่าจะอาย แต่หานมู่จื่อก็ยังคงขอร้องเขาไป

เมื่อชายคนนั้นได้ยินเขาก็ขมวดคิ้วทันที

“คุณหานคงทำอย่างไม่ได้”

หานมู่จื่อกระพริบตา

“ต้องขอโทษด้วยนะครับทางเราทำเต็มที่แล้ว”

อีกฝ่ายไม่เห็นด้วยและหานมู่จื่อก็ไม่ได้ขอร้องเขาอีกทำได้แต่เพียงยิ้ม“นั้นไม่เป็นไรค่ะ

ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือไว้ถ้ามีโอกาสฉันจะเลี้ยงข้าวคุณเป็นการตอบให้ ขอบคุณมากเลยค่ะ”

“ไม่ต้องๆไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น พวกเราทุกคนยินดีเป็นอย่างมากที่จะช่วยคุณ”

เมื่อออกจากห้องดูแลระบบรักษาความปลอดภัยแล้ว

หานมู่จื่อและชายคนนั้นก็กำลังเดินไปที่ทางเดินทันใดนั้นร่างๆก็วิ่งพุ่งเข้ามา “นายน้อยมาแล้ว”

ทันทีที่ผู้จัดการได้ยินแบบนี้แล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไป “ นายน้อยมาได้ยังไง?”

เพราะว่าครั้งที่แล้วที่เขามาก็ถูกตำหนิถึงการทำงานของพวกเขาทุกคนรู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนไม่ค่อยมีเหตุผลและ ทุกคนได้รับความเดือดร้อนดังนั้นเขาจึงรู้สึกกลัวเมื่อได้ยิน

“คุณหาน，ผม……”

ในขณะที่เขากำลังพูดอยู่ ร่างสูงก็ปรากฏตัวขึ้นที่ทางเดิน

ในขณะนี้ทุกคนต่างก็ตกอยู่ในความตะลึงรวมถึงหานมู่จื่อด้วย

เธอมองร่างสูงด้วยความสงสัยบางอย่าง เธอยังคงคิดว่านายน้อยคือใคร แต่เธอไม่คาดคิดว่ามันจะเป็น ...

ชายร่างสูงและหล่อเหลาที่กำลังรีบเดินมาตรงหน้าเธอ

ด้วยขาที่เหยียดตรงและริมฝีปากบางของเขา ดวงตาที่เย็นชาของเขาก็สบกับใบหน้าของเธอ

และคนอื่นก็ตกอยู่ในความกลัว