เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 447

บทที่446 ยังคงอีกยาวไกล ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของเวลา

เขาไม่เห็นด้วยกับการจงใจละเมิดสัญญา?

หานมู่จื่อนิ่งไปสักครู่หลังจากนั้นไม่นานนักก็ตอบสนอง กลับยิ้มหันมองไปทางเย่โม่เซิน

“คุณไม่เห็นด้วยกับการละเมิดสัญญา แล้วมันมาเกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ?”

เย่โม่เซินได้ยินดังนั้น ก็มองไปยังนัยน์ตาสีเข้มของเธอ “ไม่เกี่ยวข้องอะไร? ฉันเป็นลูกค้าของเธอ และฉันก็ไม่เห็นด้วยกับการละเมิดสัญญานั้น เธอว่ามันไม่เกี่ยวข้องได้ยังไงกัน?”

“คุณ ก่อนอื่นคุณจำเป็นต้องเข้าใจก่อนว่า เรื่องละเมิดสัญญานั้นเป็นเรื่องของทางฉันฝ่ายเดียว ตามสัญญาฉันต้องจ่ายเงินตามจำนวนที่จำเป็นสำหรับการผิดสัญญาเท่านั้น นอกเหนือจากสัญญานี้ก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ”

ได้ยินดังนั้น เย่โม่เซินก็พูดอะไรไม่ออก ทำได้แค่เพียงจ้องมองไปที่เธอ

พริบตาเดียว เขากัดริมฝีปากก่อนจะเอ่ยถาม “นี่คิดจะจบความสัมพันธ์กับฉันอย่างนี้เหรอ? เธอละเมิดสัญญาและต่อไปฉันก็คงไม่คิดที่จะทำธุรกิจกับเธออีกต่อไปอย่างนั้นเหรอ”

หานมู่จื่อนิ่งไปสักครู่ “คุณ”

“ดูเหมือนว่าบริษัทพวกเธอยังมีนักออกแบบอีกมาก?” ตอนที่เย่โม่เซินพูดประโยคนี้เขาก็เลิกคิ้วขึ้น

หานมู่จื่อ“……”

คาดการณ์ผิดพลาดไปเสียแล้ว

เธอคิดไม่ถึงว่าเย่โม่เซินจะกล้าได้ถึงขนาดนี้

ปากของเธอสั่นเล็กน้อย พูดอะไรไม่ออก เย่โม่เซินกลับพูดต่อ “แล้วยังจะละเมิดสัญญาอยู่ไหม?หืม?”

“…คุณต้องการอะไรกันแน่?” หานมู่จื่อจนตรอก สายตาที่เยาะเย้ยของเธอจ้องมองไปยังเย่โม่เซินที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ แม้ว่าตอนนี้เธอจะสวมรองเท้าส้นสูงอยู่ก็ตาม แต่ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอยังคงมีส่วนสูงที่สูงห่างจากเธอประมาณครึ่งศีรษะได้ ตอนที่พูดคุยกันนั้นเธอยังคงต้องเงยหน้าเล็กน้อยเพื่อสบตาเขา และออร่าที่ดึงดูดของเขายิ่งเพิ่มแรงบีบคั้นสิ่งรอบข้างเข้ามาด้วย

“ฉันคิดจะเอายังไงงั้นเหรอ?” เย่โม่เซินหัวเราะออกมา สายตาคู่นั้นยั่วยวนไม่มีที่สิ้นสุด แต่ใบหน้านั้นดูเหมือนจะมีความมั่นใจที่มากเกินไปหน่อย เขาลดโทนเสียงต่ำลง “ฉันคิดจะเอายังไงเธอยังดูไม่ออกอีกเหรอ?”

รอบข้างเต็มไปด้วยเสียงอึกทึก แต่เสียงทุ้มต่ำของเย่โม่เซินนั้นยังคงดังเข้ามาในโสตประสาทของหานมู่จื่ออย่างที่ไม่มีสิ่งใดมากระทบเสียงนั้นได้ มันส่งผลโดยตรงต่อความคิดและการตัดสินของเธอ

เธอก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว กัดฟันแน่นและพูดว่า “กรุณาเคารพตัวเองหน่อยนะ ถ้าคุณทำแบบนี้ภรรยาคนนั้นที่อยู่ในครอบครัวของคุณรู้เข้า จะไม่มีความสุขเอานะ? ที่คุณทำแบบนี้ มันคู่ควรกับเธอไหม”

เย่โม่เซิน “？？？”

“แล้วก็ เวลาห้าปีที่ผ่านมานั้นทำให้คุณกลายเป็นคนที่ไร้ยางอาย ไม่สนใจความคิดของคนรอบข้างแล้วหรือไง?”

เห็นสายตาที่ผิดหวังของเธอแล้วนั้น เสียงเบื้องลึกในใจของเย่โม่เซินนั้นก็ได้ดังเตือนขึ้นมา

ดูเหมือนว่าเธอเองยังคงไม่ชัดเจนว่านี่เป็นเรื่องอะไรกันแน่

เย่โม่เซินเม้มปากบางนั้น พูดอย่างเย็นชา “ใครบอกเธอเรื่องที่ฉันมีภรรยาในครอบครัวแล้ว?”

หานมู่จื่อขมวดคิ้วเล็กน้อย

ที่เขาพูดมานั้นมันหมายความว่าอะไร?

“ตลกเกินไปแล้วคุณเย่ ก็เป็นคุณเองที่บอกว่าคุณแต่งงานแล้ว”

“เอ่อ?” เย่โม่เซินพูดติดตลก “นี่เธอหึงฉันอยู่หรอ?”

หานมู่จื่อ：“……”

นี่มันเกี่ยวอะไรกับเธอล่ะ? เธอควบคุมอารมณ์โกรธของเธอเอาไว้ พูดเสียงเรียบ “คุณเย่ ฉันยังมีเรื่องสำคัญที่ต้องไปจัดการอีกนะคะ ไม่มีเวลาจะมีพูดเรื่องนี้กับคุณ”

“โอเค เชิญครับ ” เย่โม่เซินผายมือ “ยังคงอีกยาวไกล ฉันเย่โม่เซินมีเวลารอเธอ รอเธอจัดการกับเรื่องพวกนั้นเรียบร้อย ค่อยมาคุยเรื่องของเราต่อ”

หานมู่จื่อไม่สนใจเขา รถของลุงหนาน วิ่งเข้ามาพอดี ในครั้งนี้ เย่โม่เซินเองก็ไม่ทันตั้งตัว

ทันทีที่เห็นหานมู่จื่อก็เดินเข้ามาใกล้ ลุงหนานมองไปที่เย่โม่เซินแต่ไกล “คุณผู้หญิง ท่านไม่เป็นอะไรนะครับ?”