เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 452

บทที่ 451 ยิ่งสูงเท่าไรตกลงมามันจะยิ่งเจ็บเท่านั้น

เวลาเดียวกัน ภายในห้องแต่งตัวหลังเวที

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆ ชุดราตรีของฉันถึงส่งมาไม่ได้ พวกเธอทำงานกันยังไง คุณกันดีแล้วไม่ใช่หรือไงว่าจะส่งมาในเวลานี้”

คนกลุ่มนั้นถูก จ้าวยี่หรู ด่าจนไม่กล้าปริปากพูด พวกเขาทำได้เพียงก้มหน้ายืนอยู่อย่างนั้น

“นี่พวกเธอตายแล้วเหรอไงหรือเป็นใบ้หูหนวกไปแล้ว พูดมาสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

“พะ พวกเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้น คุยกันดีแล้วแท้ๆ ว่าจะส่งชุดราตรีมาวันนี้ แต่ว่า…”

“แต่ว่าอะไร”

“แต่ว่า จู่ๆ ชุดราตรีชุดนั้นก็โดนซื้อไป ก็เลย…”

“โดนซื้อไปงั้นเหรอ หมายความว่ายังไง” จ้าวยี่หรู เบิกตาโต “ฉันสั่งซื้อชุดราตรีชุดนั้นไปแล้วไม่ใช่หรือไง ทำไมถึงโดนซื้อไปได้ล่ะ”

“พี่ยี่หรู ตอนนั้นเราแค่สั่งซื้อปากเปล่าเท่านั้น ไม่ได้จ่ายเงินสด ก็เลย…”

เมื่อได้ยินดังนั้น จ้าวยี่หรู ก็เอามือตบโต๊ะด้วยความหงุดหงิด “เพราะฉันไม่ได้จ่ายเงินสด ก็เลยไม่ส่งมาให้ฉันงั้นเหรอ มีอย่างที่ไหนกัน ฉันจ้าวยี่หรู นักแสดงนำหญิงในวงการบันเทิงที่ใครๆ ก็ต้องเกรงใจ จะไม่มีปัญญาจ่ายเงินอันน้อยนิดแค่นี้เหรอ เธอโทรหาที่ร้านเลยนะ บอกให้คนที่รับผิดชอบมาหาฉัน”

“คุณจ้าวอย่าโวยวายสิ”

จู่ๆ ก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้นมา ชายสวมสูทสีฟ้าก้าวอย่างมั่นคงเข้ามา มือข้างหนึ่งของเขาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ชายคนนี้ก็คือผู้รับผิดชอบฝ่ายแบรนด์สินค้าในครั้งนี้

“คุณ เฉินอี้！คุณมาก็ดีแล้ว อธิบายให้ฉันฟังทีว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมชุดที่ฉันสั่งซื้อถึงไม่มาส่ง คุณรู้ไหมว่างานแถลงข่าวใกล้จะเริ่มแล้ว”

เฉินอี้ ขมวดคิ้ว “สิ่งที่จะพูดเมื่อกี้ที่พวกเขาได้พูดไปชัดเจนแล้วนิ คุณไม่ได้จ่ายเงินสด แค่สั่งซื้อปากเปล่า อีกอย่างพวกเราก็ไม่ได้ตอบว่าจะส่งให้คุณนิ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จ้าวยี่หรู ก็ลุกขึ้นด้วยความโมโห

“คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง หรือคิดว่าฉันจะจ่ายเงินแค่นั้นให้พวกคุณไม่ได้หรือไง ฉันบอกให้ส่งแต่พวกคุณไม่ส่งมา ตอนนี้ชุดนั้นอยู่ที่ไหน”

“โดนคนซื้อไปในราคาสูงแล้วล่ะ จ่ายเต็มจำนวนเลยล่ะ” เฉินอี้ หัวเราะเบาๆ แล้วพูดออกมา

ผู้จัดการของ จ้าวยี่หรู ก็เดินขึ้นมา

“เฉินอี้พวกคุณทำแบบนี้ไม่เกินไปหน่อยเหรอ ในเมื่อไม่สามารถส่งให้ได้ แล้วทำไมถึงไม่บอกพวกเราก่อนล่วงหน้า แค่ชุดชุดเดียว ยี่หรู ของเราไม่มีทางที่จะซื้อไม่ได้หรอก ”

“งั้นเหรอ” เฉินอี้ เลิกคิ้วขึ้น แล้วทำเหมือนตัวเองไม่ได้ผิด “ขนาดเงินมัดจำค่าชุด 20 % คุณจ้าว ยังไม่ยอมจ่าเลย มันยากนะที่จะเชื่อว่าเธอจะจ่ายเงินทั้งหมดเต็มจำนวน อีกอย่างแบรนด์สินค้านี้ก็เพิ่งออกวางขายครั้งแรก ถ้าเกิดมีอะไรผิดพลาด ถ้าเราอยากจะขายออกไปอีกครั้ง มันก็ไม่มีค่าอะไรแล้วสิ ยิ่งไปกว่านั้นผมจำได้ว่าพนักงานของบริษัทเราได้แจ้งพวกคุณไปแล้ว ถ้าไม่จ่ายเงินมัดจำ ก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าชุดนี้จะส่งถึงมือพวกคุณ”

จ้าวยี่หรู：“งั้นตอนนี้พวกคุณก็จะไม่รับผิดชอบใช่ไหม”

“พวกเราต้องรับผิดชอบคำพูดแบบปากเปล่าด้วยเหรอ คุณจ้าวอย่ามาใช้ความเป็นนักแสดงนำหญิงของคุณมากดขี่คนอื่นดีกว่า”

จ้าวยี่หรู โกรธจนหน้าดำหน้าแดง เธอกัดฟันกรอดแล้วกำลังจะเดินขึ้นมา แต่ถูกผู้จัดการของเธอรั้งเอาไว้ก่อน

ผู้จัดการจนปัญญา “แล้วตอนนี้จะทำยังไง พวกคุณไม่แจ้งล่วงหน้า จ้าวยี่หรู ก็ไม่ได้เตรียมชุดอะไรมา จะให้เธอใส่ชุดอะไรไปงานงั้นเหรอ”

“นี่มันเป็นเรื่องของพวกคุณ ไม่เกี่ยวอะไรกับผม การที่ผมมาก็เพื่อที่จะบอก คุณจ้าว เท่านั้น นี่มันเป็นความผิดพลาดของพวกคุณ บริษัทของเราไม่รับผิดชอบการวิจารณ์ไม่ดีใดๆ ทั้งสิ้น”

“คุณ!” จ้าวยี่หรู โมโหจนกัดฟันกรอด “คุณไม่กลัวว่าฉันจะเขี่ยบริษัทคุณออกไปเหรอ”

“ถ้า คุณจ้าว เป็นคนฉลาดก็จะไม่ทำเช่นนี้ ทำไม่ดีกับแบรนด์สินค้าไม่ใช่เรื่องที่ดีหรอก คุณทำพฤติกรรมแบบนี้ก็จะทำให้แบรนด์สินค้าใหญ่แบรนด์อื่นๆ ปฏิเสธคุณ”

หลังจากทั้งคู่เผชิญหน้ากันต่างคนก็ต่างแยกย้าย