เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 451

บทที่450 ดูเธอหน้าแตก

“นี่คือ?” เลิงเยาเยาที่ก้มลงอยู่ข้างๆเบิกตาโต “นี่มันดูเหมือนแฟลชไดร์ฟนะ ข้างในมีอะไร?”

หานมู่จื่อยื่นมือออกไปหยิบแฟลชไดร์ฟนั้นมา “เปิดดูก็รอแล้ว”

จากนั้นเธอลุกขึ้นพลางจะเอาแฟลชไดร์ฟไปเสียบคอมพิวเตอร์ หลังจากนั้นก็เปิดไฟล์ เลิงเยาเยาที่เห็นดังนั้นถึงกับงงๆพูดอะไรไม่ออก “แบบนี้ก็ได้งั้นเหรอ? แล้วถ้าหากมันมีไวรัสล่ะ?”

“ไม่หรอกน่า” หานมู่จื่อส่ายหน้า “ถ้าอีกฝ่ายต้องการจะทำร้ายเรา คงจะไม่ใช่วิธีแบบนี้หรอก”

ได้ยินดังนั้น เลิงเยาเยากลับพูดอะไรไม่ออก คิดไปคิดมานั่นก็ถูก ถ้าหากมีคนต้องการที่จะทำร้ายล่ะก็จะส่งแฟลชไดร์ฟมาทำไม ใครจะกล้าใช้สุ่มสี่สุ่มห้า?

ทั้งสองคนต่างแยกออกไปยืนทางด้านหลังของหานมู่จื่อ หานมู่จื่อเปิดดูสิ่งที่อยู่ในแฟลชไดร์ฟ วิดีโอก็เด้งขึ้นมา

“เป็นจ้าวยี่หรูกับผู้จัดการของเธอ!”

เสียงบทสนทนาในคลิปวิดีโอดังออกมา

“ยี่หรู เรื่องนี้ฉันว่าช่างมันเถอะ ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เธอเองเป็นดาราหญิงที่ฮอตและกำลังดังอยู่ตอนนี้หากว่าเรื่องนี้รั่วไหลออกไป ตอนนั้นคงจะมีแต่เสียงวิพากษ์วิจารณ์ที่ไม่ดีเกี่ยวกับเธอ มีโอกาสเป็นไปได้สูงที่จะโดนยกเลิกสัญญา”

ผู้จัดการของจ้าวยี่หรูเกลี้ยกล่อมเธอ

แต่เห็นได้ชัดว่าจ้าวยี่หรูไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดของเขาเลย และพูดอย่างดูถูกว่า “แล้วมันเกี่ยวอะไรกันล่ะ? ทุกคนก็รู้ดีว่าฉันเป็นดาราหญิงที่ฮอตและมาแรง นอกจากนี้ฉันมักจะแสดงภาพลักษณ์ในเชิงบวก ถึงแม้ว่าพวกเขาจะสร้างมันขึ้นมาคนก็จะไม่เชื่อหรอก คงจะคิดเพียงแค่ว่าพวกหล่อนต้องการที่จะเล่นงานฉันเลยใช้วิธีแบบนั้น”

พูดถึงตรงนี้ จ้าวยี่หรูก็มองไปที่คนที่อยู่ตรงหน้า “เรื่องนี้ส่งต่อให้คุณไปจัดการ คุณต้องหาเวลาดีๆ ทำเรื่องนี้ให้ออกมาอย่างถูกต้อง อย่าให้มีพิรุธใดๆออกมาให้เห็น หากว่าคุณแสดงพิรุธออกมาแล้ว งั้นคุณก็ต้องหาเหตุผลของตัวเองมารับผิดชอบทั้งหมดและอย่าให้ต้องมายุ่งเกี่ยวกับฉัน หลังจากเสร็จสิ้นเรื่องนี้ ผลประโยชน์ของคุณก็นับว่าไม่น้อย”

อีกฝ่ายนั้นดูโลภเงิน พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม: "แน่นอนสิ่งที่ดีที่สุดที่เราทำได้ในธุรกิจนี้คือเราจะไม่ทรยศต่อนายจ้างของเรา"

ได้ฟังดังนั้นแล้ว ก็ยกมุมปากยิ้มอย่างพออกพอใจ “ไม่เลว หากทำได้ดี ฉันจะมีรางวัลเพิ่มให้ ตอนนี้ฉันแทบจะทนรอต่อไปไม่ไหวแล้ว หลังจากผลงานของนักออกแบบตัวน้อยๆคนนั้นถูกทำลาย ที่งานแถลงข่าวหลินซิงหั่วก็คงจะไม่มีอะไรใส่ คงทำได้แค่หาชุดที่พอไปวัดไปวาได้มาใส่แทนไปก่อนจากนั้นก็ต้องแพ้ให้กับฉัน แค่คิดก็ทำให้ฉันมีความสุขแล้ว”

พูดจบเธอก็หัวเราะอย่างคนบ้าคลั่ง เธอไม่เข้ากันกับรูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสาของเธออย่างสิ้นเชิง

ผู้จัดการที่ยืนอยู่ข้างหลังทำอะไรไม่ถูก เมื่อศิลปินตัดสินใจทำสิ่งนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมองไปที่คนที่อยู่ต่อหน้า: "ทำให้ดี อย่าทิ้งเบาะแสใด ๆ ทำตามที่เธอบอก หลังจากถูกจับได้ความรับผิดชอบทั้งหมดอยู่ที่คุณเข้าใจไหม”

“ไม่มีปัญหา!”

มาถึงตรงนี้วิดีโอก็ได้สิ้นสุดลง เสี่ยวเหยียนขณะที่ดูในใจก็เต็มไปด้วยความโกรธ

“บ้าจริง ฉันรู้มาตั้งนานแล้วว่าจ้าวยี่หรูนั่นไม่ใช่คนดีอะไร ไม่ควรรับงานของเธอตั้งแต่แรก ดาราหญิงที่ฮอตและกำลังมาแรง อะไรกัน เธอใช้ใบหน้าที่ใสซื่อนั่นหลอกมากี่คนแล้วกันแน่? ทักษะการแสดงก็ไม่มี การพึ่งพารูปร่างหน้าตาก็สามารถสร้างความก้าวหน้าในวงการบันเทิงได้ แล้วมันควรที่จะทำสิ่งที่น่ารังเกียจแบบนี้เหรอ? "”

คนเราเมื่ออยู่ในความโกรธหลายๆครั้งก็มักจะพูดโดยไม่ไตร่ตรองให้ดีเสียก่อน

ยกตัวอย่างเช่นเสี่ยวเหยียนในตอนนี้ แม้ว่าเป็นการคาดเดา แต่คำพูดมันก็ดูจะแย่ ไปแล้ว

แม้ว่าจะรู้ว่าวงการบันเทิงนั้นเหมือนวงจรมืด ไม่มีใครที่ใสซื่อบริสุทธิ์

“แฟลชไดร์ฟอันนี้ ใครเป็นคนส่งมา?”

หานมู่จื่อมองไปที่เลิงเยาเยาทันที

เลิงเยาเยามึนงง เธอยกมือขึ้นมาเกาหัว “ฉัน ฉันเองก็ไม่รู้ว่านั่นคือใคร? ก็แค่เป็นผู้ชายหน้าตาธรรมดาๆคนหนึ่งขึ้นมาแล้วฝากของนี้กับฉัน บอกว่าสำคัญมาก ให้ฉันเอามาส่งให้ถึงมือเธอ”

พูดมาถึงตรงนี้ เธอก็พยายามหวนคิด “ฉันจำได้ว่าใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม และพอฉันนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในสองวันนี้ที่ค่อนข้างเยอะ ฉันก็ไม่ค่อยที่จะลังเลเท่าไหร่ ก็เอามาส่งให้ถึงมือแล้ว หลังจากนั้นคนคนนั้นก็ไปตอนนี้ไม่รู้ว่าถ้าหากจะตามเขาจะตามทันไหม”