เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 454

บทที่ 453 ทำไมเย่โม่เซินถึงมาอยู่ที่นี่

หลินซิงหั่ว เหมือนถูกเสียงของ หานมู่จื่อ จี้จุดเอาไว้ เธอยังยืนอยู่ท่าเดิมไม่ขยับไปไหน แต่ทว่าเธอยังไม่ทันยืดตัวตรง ตอนนี้ท่าทางของเธอดูครึ่งๆ กลางๆ มันค่อนข้างตลกเล็กน้อย

คนอื่นๆ อยากจะหัวเราะ แต่ หานมู่จื่อ กลับเดินเข้าไปด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

เธอมองดูรอบๆ จากนั้นก็หยิบกระดาษทิชชูเปียกมาสองสามแผ่นแล้วก็จับมือของ หลินซิงหั่ว ขึ้นมาแล้วใช้กระดาษทิชชูเปียกเช็ดคราบมันบนมือของเธอ เมื่อ หลินซิงหั่วเห็นการกระทำของเธอ ก็รู้สึกใจหวิวเป็นอย่างมาก

กระโปรงที่เทพธิดาให้เธอ นี่ต้องเป็นของที่เทพธิดาทะนุถนอมเป็นอย่างมาก

แต่ขณะนั้นเองเธอลืมตัวเพราะรู้สึกดีใจจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ จู่ๆ หลินซิงหั่ว ก็รู้สึกผิดขึ้นมา ดังนั้นแม้ว่าเธอจะลำบากใจ แต่เธอก็เก็บมันเอาไว้

จนกระทั่งเมื่อหานมู่จื่อถอยออกไป แล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “เสร็จแล้ว”

ได้ยินดังนั้น หลินซิงหั่ว เธอถึงเอามือลง เฉินเฟย รีบก้าวเข้ามา “ดูเธอสิ บอกแล้วว่าอย่ากิน ไม่ยอมฟังเลย”

หลินซิงหั่ว มอง หานมู่จื่อ ด้วยสีหน้ารู้สึกผิด “ขอโทษนะ Shelly เมื่อกี้ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ เธอไม่โกรธฉันใช่ไหม ฉันก็แค่เห็นเธอแล้วดีใจไปหน่อย เลยคิดอยากจะเดินเข้าไปหาเธอเท่านั้นเอง”

“ไม่โกรธหรอก” หานมู่จื่อ ส่ายหน้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ตอนที่ฉันออกแบบกระโปรงตัวนี้ ฉันยังไม่รู้จักเธอ ดังนั้นฉันเลยไม่รู้ขนาดตัวของเธอ แต่แค่คิดไม่ถึงว่าขนาดของมันจะใหญ่ไปไม่มากเท่าไร แต่ว่าถ้าเธอยังกินต่อไปแบบนี้ กระโปรงอาจจะปริก็ได้นะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น สีหน้าของ หลินซิงหั่ว ก็เปลี่ยนไป เธอรีบเดินเข้าไปหาคนที่อยู่ตรงนั้น

“ใครเป็นคนส่งอาหารมาให้ฉันกิน ฉันยังไม่ได้พูดเลยว่าฉันจะกินอันนี้ พวกเธอยังไม่เอาอาหารพวกนี้ออกไปอีกเหรอ”

เธอรีบเลื่อนหม้อออกไป จากนั้นก็จับมือของ หานมู่จื่อ แล้วยิ้มจนตาหยี

หานมู่จื่อ ถอยหลังไปเพื่อไม่ให้เธอเข้าใกล้ รอยยิ้มบนใบหน้าของ หลินซิงหั่ว ชะงักไป “Shelly?”

“เธอต้องระวังกระโปรงของตัวเองให้ดี นั่งนิ่งๆ ก่อนที่จะขึ้นเวทีเถอะ อย่าให้กระโปรงไปเกี่ยวโดนอะไร” ชุดที่หานมู่จื่อ สวมในวันนี้เป็นชุดที่มีซิป นี่เป็นเหตุให้เธอถอยห่างจาก หลินซิงหั่ว

“งั้นก็ได้ ฉันสัญญากับเธอว่าจะไม่วุ่นวายแล้ว ฉันจะนั่งรอตรงนี้ รอจนกว่าจะถึงเวลาขึ้นเวที” หลินซิงหั่ว พูดจบก็รีบวิ่งไปนั่งบนโซฟา ส่วนของกินบนโต๊ะก็ถูกกวาดออกไปหมดแล้ว ไม่นานภายในห้องก็มีเพียงความว่างเปล่า

เฉินเฟย เห็นภาพนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะกระแอมออกมาเบาๆ คิดไม่ถึงว่ายัยเด็กคนนี้จะเชื่อฟัง หานมู่จื่อ ขนาดนี้

ตัวเธอเป็นไอดอลของคนจำนวนมากแท้ๆ แต่ใครจะไปรู้ว่าไอดอลกลับเป็นแฟนคลับของคนอื่นซะอย่างนั้น

ช่างเป็นเรื่องที่ไม่สามารถจินตนาการได้จริงๆ

*

หานมู่จื่อช่วยเธอดูความเรียบร้อยของชุด เมื่อดูไม่มีปัญหาอะไร เธอจึงพูดขึ้นมาว่า “โอเคแล้ว รออีกเดี๋ยวก็ถึงคิวเธอขึ้นเวทีแล้ว ตั้งใจแสดงออกให้ดีล่ะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลินซิงหั่ว ก็พยักหน้าอย่างตั้งใจ “เธอวางใจเถอะ ฉันจะไม่ทำให้เธอขายหน้า อ้อ รู้เรื่องของ จ้าวยี่หรู หรือยัง ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นไปดวงดีมาจากไหน คิดไม่ถึงว่าจะมีคนซื้อชุดแบรนด์ KL ให้เธอ”

หานมู่จื่อ ชะงักไป เธอหันไปมอง หลินซิงหั่ว โดยอัตโนมัติ

“เธอพูดว่าอะไรนะ”

“เธอก็ตกใจมากใช่ไหมล่ะ คิดไม่ถึงว่าหล่อนจะโชคดีขนาดนี้” หลินซิงหั่ว ยักไหล่แล้วไม่พูดอะไร “จริงๆ หล่อนเป็นปัญหาในวงการบันเทิงของพวกเรา อาศัยการที่ตัวเองเป็นนักแสดงนำหญิง จองชุดราตรีแต่ไม่จ่ายเงินมัดจำ แค่สัญญาแบบปากเปล่า นิสัยและการกระทำของเธอแย่ แต่แบรนด์สินค้าเล็กๆ ก็ไม่กล้าไปล่วงเกินเธอ แต่ว่าแบรนด์ KL เป็นแบรนด์ใหญ่ที่มีชื่อเสียง แน่นอนว่าเขาไม่ไว้เธอหรอก เมื่อมีคนใช้เงินเต็มจำนวนมาซื้อเขาก็ต้องขายให้แน่นอน ตอนแรกพวกเรานึกว่าครั้งนี้ จ้าวยี่หรู จะเจออุปสรรคใหญ่เข้าให้แล้ว ที่ไหนได้ชุดนั้นโดนผู้ชายคนหนึ่งซื้อไป แถมยังเอามาให้เธออีก หลังจากที่ฉันรู้เรื่องนี้ ฉันเกือบจะกระอักเลือดออกมา”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ หลินซิงหั่วก็หงุดหงิด “ผู้หญิงที่สวยแต่ไม่มีสมอง ทำไมถึงได้รับอะไรแบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้นชุดราตรีนั่นก็สวยมาก คิดไม่ถึงว่ามันจะไปอยู่บนตัวของผู้หญิงคนนั้น ผู้ชายที่ซื้อให้ก็ตาบอดไปแล้วมั้ง”

เธอพูดด้วยน้ำเสียงใส่อารมณ์และโมโห

แต่ทว่า หานมู่จื่อ มีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เมื่อกี้เสี่ยวเหยียนเพิ่งบอกเธอว่าให้หานชิงไปซื้อชุดนี้มาแล้วนิ แต่ทำไมถึงมีคำพูดเช่นนี้ออกมาอีกล่ะ