เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 456

บทที่ 455 ย้อนกลับไปก่อนที่จะเกิดเรื่อง

คำถามเดียว ทำให้บรรยากาศตรงนั้นคุกรุ่นขึ้นมา

“อะไรนะ” เมื่อได้ยินดังนั้น คนที่เมื่อกี้กำลังกลุ้มใจอย่างเสี่ยวเหยียนก็เบิกตาโพลง “ของเลียนแบบงั้นเหรอ หมายความว่ายังไง”

หานมู่จื่อ เลิกคิ้วขึ้นอย่างคาดไม่ถึงเล็กน้อย ชุดเลียนแบบงั้นเหรอ

เธอมองชุดสีฟ้าที่ จ้าวยี่หรู สวมอยู่ ก่อนหน้านี้เพราะว่าแสงไฟช่วย ดังนั้นเธอก็เลยคิดว่าสีของชุดนี้ไม่ได้สวยอะไรเป็นพิเศษ ตอนนี้ไม่มีแสงไฟช่วยแล้ว จุดบกพร่องของชุดๆ นี้จึงเห็นได้อย่างไม่สามารถปกปิดไว้ได้

มันเห็นจุดบกพร่องนับไม่ถ้วนเมื่ออยู่ภายใต้แสงไฟปกติ

ของเลียนแบบงั้นเหรอ

พี่ส่งให้เธองั้นเหรอ เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็ยกยิ้มขึ้นอย่างอดไม่อยู่

เขาเป็นคนที่ข้างนอกใสซื่อแต่ข้างในร้ายกาจตั้งแต่เมื่อไรกันนะ

ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่นั้น ก็รับรู้ได้ถึงสายตาอันร้อนแรงจากข้างๆ สายตานี่มันร้อนราวกับไฟที่ไม่สามารถเพิกเฉยได้เลย

หานมู่จื่อ รีบหุบยิ้ม จากนั้นเธอก็เม้มปากแล้วมองไปยังเวทีด้วยสีหน้าราบเรียบ

หลังจากที่ จ้าวยี่หรู โดนนักข่าวถามบนเวทีเช่นนั้น รอยยิ้มที่ประดับอยู่ใบหน้าสวยก็ชะงักไป มุมปากของเธอกระตุก “คุณ คุณพูดอะไรน่ะ ของเลียนแบบอะไร ของฉันคือของแท้นะ”

เธอไม่เชื่อว่าชุดที่เธอสวมคือของเลียนแบบ เพราะว่า เฉินอี้พูดว่าชุดนี้ถูกคนซื้อไปในราคาสูง พอเขาออกไปไม่นานก็มีคนเอาชุดนี้มาให้เธอ ทำให้เธอหยิ่งผยองได้ตั้งนาน คิดไม่ถึงว่าตอนนี้จะมีคนมาบอกว่าของที่เธอใส่เป็นของเลียนแบบ จ้าวยี่หรู ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เขาพูด

นักข่าววงการบันเทิงนี่ เอาแต่ขุดคุ้ยอะไรไม่รู้ ไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น

หลังจากที่เห็นว่าสีหน้าของ จ้าวยี่หรู เปลี่ยนไป เขาก็ไม่ได้มีท่าทีสงบลงกลับยิ่งถามเซ้าซี้อีก

“คุณจ้าว ไม่รู้เหรอครับ ชุดบนตัวคุณของแท้น่ะถูกประธานของบริษัทตระกูลหานซื้อไปแล้ว อีกอย่างชุดแบบนี้ของแบรนด์ดังกล่าวมีเพียงชุดเดียวเท่านั้น เลยลองถามว่าชุดที่คุณสวมอยู่ไม่ใช่ของเลียนแบบ หรือว่าครั้งนี้แบรนด์ดังกล่าวทำชุดนี้ออกมาสองชุดงั้นเหรอครับ”

เมื่อได้ฟังเช่นนั้น คนที่อยู่ข้างล่างเวทีอย่าง หานมู่จื่อ ก็อึ้งไป คิดไม่ถึงว่านักข่าวคนนี้จะได้ข่าวเร็วขนาดนี้เชียวหรือ

จ้าวยี่หรู โดนนักข่าวพูดใส่จนหน้าซีดเผือด ณ ตอนนั้นเธอไม่รู้จะตอบกลับอย่างไร แต่ผู้จัดการของเธอมีปฏิกิริยารวดเร็ว เขารีบวิ่งขึ้นมาบนเวที “คุณนักข่าวท่านนี้ ผมว่าคุณเข้าใจผิดแล้วล่ะ ชุดของ ยี่หรู จะเป็นของปลอมได้ยังไงกัน ทุกคนก็เห็นกับตา ยิ่งไปกว่านั้นข่าวที่คุณได้มาก็ไม่แน่ว่าจะเป็นความจริง แถมทั้งสองคนยังไม่ใช่คนในวงการเดียวกัน น่าจะแค่คล้ายกันเท่านั้น เอาล่ะ ทุกคนถามคำถามอื่นเถอะ”

เดิมทีเรื่องนี้มันจะผ่านไปแล้วแท้ๆ แต่ใครใช้ให้พวกเขาไปเจอนักข่าววงการบันเทิงล่ะ นักข่าววงการบันเทิงไม่ปล่อยมันไปง่ายๆ หรอก เพราะฉะนั้นนักข่าวคนนั้นไม่เพียงแต่ไม่ยอมหยุด แถมยังถามคำถามเจ็บแสบเข้าไปอีก

“ที่คุณพูด คุณจะหมายความว่าประธานของบริษัทตระกูลหานหลอกคนอื่นงั้นเหรอ แบบของชุดเหมือนกันแท้ๆ แถมยังมีชื่อตามมาตรฐาน จะคล้ายกันได้อย่างไรครับ”

จ้าวยี่หรู โกรธจนไม่รู้จะทำอย่างไร แต่ว่าได้ยินนักข่าวพูดว่าชุดนี้ถูกประธานของบริษัทตระกูลหานซื้อไปแล้ว เธอจึงรู้ว่าหานชิงให้คนเอาชุดมาให้แบบปิดบังตัวตน

อย่าบอกนะว่าคือหานชิงคนที่มีชื่อเสียง เย็นชาและหนักแน่นคนนั้นจริงๆ เหรอ

เมื่อคิดได้ถึงตรงนี้ อารมณ์ของ จ้าวยี่หรู ก็เดือดเข้าไปอีก ถ้าชุดนั้นโดนหานชิงซื้อไปจริงๆ แล้วชุดที่อยู่บนตัวเธอคือชุดที่เขาส่งมางั้นเหรอ เธอนึกว่าคือคนทั่วไปที่ชอบเธอ คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าอีกฝ่ายจะเป็นหานชิง

เมื่อคิดได้เช่นนี้ จ้าวยี่หรู ก็กระแอมออกมาแล้วพูดว่า “ฉันจะบอกเรื่องจริงกับคุณละกัน อันที่จริงชุดนี้ไม่ใช่ชุดที่ฉันสั่งจองด้วยตัวเอง ก่อนที่จะมางานแถลงฉันได้ข่าวจากทางแบรนด์สินค้าว่าชุดนี้ถูกซื้อไปในราคาสูง ตอนนั้นฉันก็ตกใจมาก ฉันยังคิดอยู่เลยว่าตัวเองจะใส่ชุดอะไรมางานแถลงข่าว แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีคนส่งชุดมาให้ฉันแบบไม่เปิดเผยตัวตน ฉันจะพูดแบบไม่ปิดบังเลยนะ ตอนที่คุณยังไม่พูดว่าใครเป็นคนซื้อชุดไป ฉันก็ไม่รู้จริงๆ ว่าใครเป็นคนที่ส่งชุดนี้มาให้ฉันโดยไม่เปิดเผยตัวตน”

เมื่อพูดถึงตอนสุดท้าย ความได้ใจปรากฏอยู่ในแววตาของ จ้าวยี่หรู