เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 517

บทที่516 งั้นเป็นลูกของใคร

สนิทสนมงั้นหรือ?

ลองคิดดูแล้ว เมื่อเธอและเสี่ยวหมี่โต้วพูดคุยกันนั้นต้องสนิทสนมกันอย่างมาก

ไม่ นั่นควรเป็นความสนิทสนม

ท้ายที่สุดแล้วนั่นก็เป็นลูกชายของเธอเอง หานมู่จื่อไม่สนิทกับเขาแล้วจะให้สนิทกับใคร?

เมื่อเห็นใบหน้าของเธอซีดเซียว เย่โม่เซินก็ตระหนักได้ว่าการคาดเดาของเขานั้นถูกต้อง เพราะว่าเป็นเวลายามค่ำคืนโรงพยาบาลจึงเงียบสนิท ดังนั้นตอนที่หานมู่จื่อคุยโทรศัพท์อยู่นั้น เย่โม่เซินสามารถได้ยินเสียงเด็กได้อย่างชัดเจน

เขาเม้มริมฝีปาก สายตาของเขาจ้องมองหานมู่จื่อ

“คือใคร?”

น้ำเสียงของเขาเย็นชาและเข้มงวดเหมือนกับว่าเขากำลังตั้งคำถามกับเธอ

หานมู่จื่อตกตะลึงอยู่ชั่วครู่จากนั้นเธอก็ตั้งสติได้และกัดริมฝีปากของเธอพร้อมกับถามว่า “แล้วทำไมถึงมาถามฉันแบบนี้?”

เย่โม่เซินนิ่งงัน “ทำไม?”

"ใช่ ทำไม?" คำพูดดังกล่าวได้พูดออกไปแล้วและความกล้าก็ค่อยๆเพิ่มมากขึ้น หานมู่จื่อยิ้มเยาะ “ฉันคุยโทรศัพท์กับใคร จะสนิทกับใครแล้วเกี่ยวอะไรกับคุณ? คุณคงไม่คิดว่าฉันมาหาคุณในตอนกลางคืนส่งอาหารให้แล้วฉันจะเป็นแม่นมของคุณอย่างเต็มตัวหรอกนะ แล้วยังต้องรับคำสั่งจากคุณงั้นสิ? นี่คือชีวิตของฉัน ฉันคงไม่จำเป็นต้องรายงานคุณหรอกใช่ไหม?”

พูดจบ หานมู่จื่อก็ใช้แรงผลักเขาให้หลบไปจากนั้นก็เดินตรงออกมาจากห้องน้ำ

คำพูดของเธอทำให้เย่โม่เซินไม่สบอารมณ์

เมื่อเห็นเธอออกไป เขาก็หมุนตัวกลับมาและเดินตามออกไป

“ครั้งที่แล้วเด็กที่ร้านอาหารนั่นคือใคร?”

หานมู่จื่อหยุดก้าวเดินอย่างกะทันหัน

ใบหน้าของเธอซีดอีกครั้งราวกับว่าศีรษะด้านหลังของเธอถูกกระแทกอย่างแรง เธอยืนอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานและไม่มีท่าทีตอบโต้

มีเพียงความคิดเดียวในหัวของเธอ

เขาเห็นหรือ?

ที่ร้านอาหารครั้งที่แล้วเขาเห็นหรือ?

แล้วทำไมเขาถึงเงียบไม่พูดอะไรล่ะ?

หากว่าเขาเห็นเสี่ยวหมี่โต้วแล้ว แล้วทำไมเขาไม่เปิดเผยเธอ? หรือเขากำลังรอโอกาส?

เมื่อคิดได้แบบนี้ หานมู่จื่อก็รู้สึกเย็นวูบจากเท้าขึ้นมา เธอไม่ได้หันกลับไป เธอเพียงแค่กัดริมฝีปากล่างอย่างสุดแรง

เย่โม่เซินมองเธอจากด้านหลังใบหน้าของเขาเย็นชา

“นั่นคือลูกของเธอเหรอ?”

หานมู่จื่อ “…..”

“ใช่ไหม?”

หานมู่จื่อ “…..”

“ลูกของเธอกับใคร?” เย่โม่เซินจ้องไปที่ด้านหลังของเธอ สายตาของเขาค่อยๆเย็นลง

อุณหภูมิโดยรอบเย็นขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยอารมณ์ที่เยือกเย็นของเย่โม่เซิน หานมู่จื่อที่นิ่งงันก็ตกตะลึงอีกครั้ง เธอค่อยๆหันหน้ากลับมา สายตาจ้องมองเรือนร่างของเย่โม่เซิน

ทำไมเขาถึงถามเธอเช่นนั้น? ถ้าหากว่าเขาเห็นเสี่ยวหมี่โต้วแล้ว เขาจะไม่คิดว่าเด็กคนนั้น...

ทำไมในตอนนี้เขาถามเธอแบบนี้?

เขากำลังทดสอบเธอหรือว่ามีจุดประสงค์อื่น?

การแสดงออกที่ตกตะลึงของหานมู่จื่อรบกวนอารมณ์ของเย่โม่เซิน เขาก้าวไปข้างหน้าและจับไหล่ของเธออย่างแรง เขากัดฟันแล้วพูดว่า “ฉันกำลังถามเธอ”

เธอไม่รู้