เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 534

บทที่534 งานเลี้ยง (1)

หานซิงกำชับเป็นพิเศษไว้ก่อนแล้ว คนที่มาคืนนี้จะต้องตรวจสอบให้ครบทุกคน คนที่ไม่มีบัตรเชิญห้ามปล่อยให้เข้ามาเด็ดขาด และแม้จะมีบัตรเชิญ ก็ต้องยืนยันตัวตนก่อนด้วย

ปกติแล้วเรื่องพวกนี้ก็เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับงานเลี้ยงอยู่แล้ว แต่สำหรับเย่โม่เซินแล้ว กลับรู้สึกว่ามีความจงใจอยู่ในนั้นด้วย

เพราะยังไงก็ตาม หานซิงก็ไม่ชอบเย่โม่เซิน

เซียวซู่ได้ยินข่าวล่วงหน้าก่อน เลยจัดเตรียมไว้ให้เย่โม่เซินเรียบร้อยแล้ว

หน้ากากเป็นแค่เครื่องหมาย เพราะมีคนรออยู่ที่ทางเข้าอยู่ก่อนแล้ว ขอแค่เย่โม่เซินก้าวลงรถ ก็จะมีคนมาพาเขาเข้าไปข้างในทันที

คอนเนคชั่น ทรัพย์สิน มักจะทำให้สานความสัมพันธ์ได้อย่างรวดเร็ว

“คุณชายเย่ ถ้าอย่างนั้นผมไม่ลงไปกับท่านแล้วนะครับ” เซียวซู่มองดูบรรยากาศภายนอกทีหนึ่ง สายตากวาดมองรอบๆก่อนจะหยุดอยู่ที่คนๆหนึ่ง แล้วพูดคำพูดเอาอกเอาใจที่หาได้ยากออกมา “คืนนี้ขอให้คุณชายเย่มีชัย และได้ตัวคุณนายน้อยสองกลับมาโดยไวนะครับ”

เมื่อได้ยินคำว่าคุณนายน้อยสอง เย่โม่เซินก็เหมือนเห็นภาพลวงตาที่ห่างหายไปนาน

ทันทีที่เย่โม่เซินลงจากรถ ไม่รู้ว่าเพราะออร่าส่วนตัวหรืออย่างไร เหล่าผู้คนต่างก็หันมามองที่เขา หน้ากากที่อยู่ภายใต้แสงไฟของเขา ส่องประกายแพรวพราวสะดุดตา

“นั่น นั่นใครน่ะ ? ทำไมถึงใส่หน้ากากมางานเลี้ยง”

“ไม่นะ ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าคืนนี้เป็นงานเลี้ยงสวมหน้ากาก หรือว่าพวกเราพลาดข้อมูลอะไรไป ?”

“หยุดเรื่องหน้ากากไว้ก่อนเถอะ เขาหล่อจังเลย..... ไม่ว่าจะเป็นความสูงหรือสัดส่วน ก็ระดับโกลเด้นคลาสทั้งนั้น หึหึ ถึงเขาจะใส่หน้ากาก ฉันก็ยังรู้สึกว่า.....แค่ริมฝีปากบางนั้นเม้มเบาๆ ฉันก็ตกหลุมรักได้แล้วล่ะ”

“เขาเป็นใครกัน ? พวกคุณมีใครรู้จักเขาไหม อยากรู้จังว่าเขามีแฟนหรือยัง”

“ยังไงก็มางานเลี้ยงเหมือนกัน เดี๋ยวพวกเราเข้าไปแล้วค่อยหาโอกาสทำความรู้จักกันเถอะ”

หลังจากเหล่าหญิงสาวเจรจากันแล้ว ก็ได้ข้อสรุปที่น่ายินดี

มีหน้ากากเป็นเครื่องหมาย พอเย่โม่เซินลงรถแล้ว ก็มีคนเดินมารับทันที เพราะเซียวซู่ไม่ได้เปิดเผยตัวตนของเขาออกไป ดังนั้นตอนนี้บนใบหน้าของอีกฝ่ายก็เลยประดับไปด้วยรอยยิ้ม

“พี่ชาย มาแล้วเหรอ ผมรออยู่ตั้งนาน ไปกันเถอะ”

เมื่อพูดจบ เขาก็คิดจะเดินมาแตะหลังเย่โม่เซิน

แต่ยื่นมือมาได้ครึ่งหนึ่ง ก็ถูกความเย็นชาของเย่โม่เซินทำให้ตกใจเสียก่อน จากนั้นเลยต้องหดมือกลับอย่างไม่รู้ตัว

ถึงแม้จะสวมหน้ากาก แต่แววตาของเย่โม่เซินกลับมืดมิดราวกับท้องฟ้ายามค่ำคืน เหมือนสัตว์ร้ายที่แฝงตัวอยู่ในเวลากลางคืน ทั่วร่างมีความเยือกเย็นและแข็งแกร่งแผ่ออกมา

คนแบบนี้......

ผู้ชายคนนั้นที่มารับเย่โม่เซินเริ่มลนลานขึ้นมาทันที มองดูรูปร่างและบรรยากาศของคนตรงหน้า ทำไมถึงได้รู้สึกว่าเขาคล้ายคลึงกับประธานเย่ที่เขาเคยเห็นมาก่อนหน้านี้

แต่หากเป็นประธานเย่จริงล่ะก็ ทำไมถึงต้องบัตรเชิญเพื่อเข้างานแบบนี้ด้วย ?

“ยังไม่ไปอีก ?”

ขณะที่เขากำลังคิดสงสัยอยู่นั้น เสียงเย็นเฉียบของเย่โม่เซินก็ดังขึ้นอย่างไร้ความปรานี ชายคนนั้นเลยได้สติกลับมา แล้วพยักหน้าทันที “ไปครับไป เชิญตามผมมาทางนี้เลยครับ”

เขาพาเย่โม่เซินเดินไปถึงหน้าทางเข้า จากนั้นก็ยื่นบัตรเชิญไปให้อีกฝ่ายตรวจสอบ

คนที่เฝ้าอยู่หน้าประตูได้รับคำสั่งมาจากหานซิง วันนี้เลยตรวจตราเข้มงวดเป็นพิเศษ แต่พวกเขาไม่รู้เหตุผลที่แฝงอยู่ในนั้น ก็เข้าใจไปว่าคุณหานคงกลัวว่าจะมีคนแปลกหน้าโผล่เข้าไปในงาน ดังนั้นถึงจะตรวจสอบอย่างเข้มงวด แต่ก็ไม่มีทางรู้จักทุกคนที่มางานนี้ได้

ดังนั้นตอนเห็นเย่โม่เซินก็แค่สงสัยว่าทำไมเขาถึงใส่หน้ากากมาก็เท่านั้น

ผู้ชายคนนั้นช่วยอธิบายแทนเขาว่า “เพื่อนฉันชอบเล่นอะไรที่มันลึกลับน่ะ ปกติไปงานเลี้ยงก็ทำแบบนี้ตลอด รีบหน่อยสิ ฉันรอเขาอยู่ที่นี่มาตั้งนานแล้ว เมื่อกี้พวกนายก็เห็นนี่”

“อีกอย่างพวกเรามีบัตรเชิญนะ ถ้ายังไม่ปล่อยพวกเราเข้าไปอีก ฉันคงต้องไปฟ้องคุณหานของพวกนายแล้วล่ะ”