เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 537

บทที่537 สั่งสอน

“ฉันไปเมืองจีน ? ระยะนี้คงเป็นไปไม่ได้เลย ฉันว่าถ้ามีโอกาสนายมาอังกฤษดีกว่า”

เย่โม่เซินอารมณ์ดีมาก ก็เลยพยักหน้าตอบตกลงไป

“ได้สิ”

“ถึงตอนนั้นอย่าลืมพาคนรักของนายมาด้วยนะ”

คำนี้ทำให้คนฟังรู้สึกอารมณ์ดีมาก เย่โม่เซินเลยตอบกลับไป

“วันนี้นายพูดจากดีเป็นพิเศษเลยนะ”

คนที่อยู่ฝั่งนั้นคงรู้สึกว่าตอนนี้เย่โม่เซินคุยด้วยง่าย เลยอยากจะเรียกร้องจากเขามากกว่านี้ แต่เย่โม่เซินกลับตัดสายทิ้งไปเสียก่อน

หลังจากวางสายไป เย่โม่เซินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตั้งเป็นมุมเพื่อจะถ่ายรูป เตรียมจะถ่ายไว้หลายๆรูปเก็บไว้เป็นสมบัติส่วนตัว แต่ใครจะรู้ว่าเขาเพิ่งจะหยิบโทรศัพท์ออกมาก็เห็นหมู่คนรอบข้างต่างก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปของหานมู่จื่อ

เย่โม่เซินขมวดคิ้ว บรรยากาศรอบตัวเย็นยะเยือกลงทันที

เขาคิดพลาดไปอย่างนั้นเหรอ ?

ชุดราตรีเลิศหรูเมื่อสวมอยู่บนตัวเธอ ก็ต้องกลายเป็นจุดเด่นในงานเลี้ยงอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง

บวกกับที่วันนี้ถึงแม้จะเป็นงานเลี้ยงเปิดตัวฐานะของหานมู่จื่อ แต่ความจริงก็คือหานซิงอยากจะแปลงโฉมน้องสาวตัวเองเพื่อแนะนำให้ทุกคนรู้จัก

หึ หานซิง

เย่โม่เซินไม่มีอารมณ์จะถ่ายรูปแล้ว เก็บโทรศัพท์แล้วจ้องคนที่อยู่รอบๆด้วยสายตาไม่พอใจ

ข้างตัวเขาต่างก็รายล้อมไปด้วยชายโสดชาติตระกูลดีอยู่สองสามคน ถูกเชิญให้มาร่วมงานเลี้ยงไม่รู้ว่าจะดีใจขนาดไหน เพราะงานเลี้ยงแบบนี้ทำให้พวกเขาได้ทำความรู้จักกับเหล่าคนชั้นสูงมากมาย ที่จะเป็นประโยชน์ต่อธุรกิจของพวกเขาเป็นอย่างมาก

สำหรับพวกเขาแล้ว รู้จักผู้หญิงเป็นแค่เรื่องรองเท่านั้น

แต่พอได้เห็นหานมู่จื่อเข้า พวกเขาก็อดใจเต้นไม่ได้ ถ่ายรูปไปพลางหัวเราะไปพลาง

“ประธานหานนี่ใช่ย่อยเลยนะ มีน้องสาวสวยขนาดนี้กลับซ่อนไว้ตลอดเพิ่งมาเปิดตัวเอาป่านนี้” หนึ่งในนั้นหลังจากถ่ายรูปของหานมู่จื่อจนนับไม่ถ้วนแล้วก็เริ่มพูดออกมาพร้อมรอยยิ้ม

คนที่อยู่ข้างเขาก็หัวเราะหึหึ ก่อนจะพูดต่อจากเขาว่า “ไม่ใช่หรือไง ถ้าฉันมีน้องสาวที่สวยขนาดนี้ ฉันก็จะแอบซ่อนไว้เหมือนกัน เพราะยังไง พวกนายก็เหมือนสัตว์ป่าหิวกระหาย ถ้าไม่ซ่อนไว้ดีๆเกรงว่าคงโดนพวกนายหลอกล่อไปน่ะสิ”

“หึ ยังไงก็พวกเดียวกันทั้งนั้น ดูสิว่าตัวเองพูดอะไรออกมา”

“ฉันได้ยินมาว่าแขกส่วนใหญ่ที่เชิญมางานนี้ล้วนเป็นชายโสดทั้งนั้น พวกนายเดาสิว่าประธานหานมีวัตถุประสงค์อะไร ?”

“จะมีวัตถุประสงค์อะไรอีก ? ก็อยากแปลกโฉมน้องสาวเพื่อแนะนำให้ทุกคนรู้จักไง แต่ฉันก็แปลกใจนะ ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ จะไม่มีแฟนเลยเหรอ จำเป็นต้องให้พี่ชายช่วยลงมือด้วยเหรอ”

“หึ นายจะไปเข้าใจอะไร ประธานหานประคบประหงมน้องสาวขนาดนี้ แน่นอนว่าคนธรรมดาไม่มีทางเข้าตาหรอก เกรงว่าคนส่วนมากที่มาในวันนี้ก็คงทำได้แค่วิ่งไล่ตาม รวมถึงพวกเราด้วย”

คนที่ถูกว่าเริ่มไม่พอใจ ก็เลยเถียงกลับไป “วิ่งไล่ตามอะไรกัน ถึงแม้ว่าในเมืองเป่ยตระกูลหานจะมีอิทธิพลเป็นวงกว้าง แต่ถ้าหากฐานะอย่างพวกเรายังต้องวิ่งไล่ตามล่ะก็ งั้นก็คงมีแต่ตระกูลเย่ของเมืองเป่ยถึงจะเข้าตาประธานหานแล้วล่ะมั้ง”

เมื่อถูกเอ่ยชื่อเย่โม่เซินก็ทำเสียงเยาะเย้ยในใจ

ถือว่าพวกนายรู้จักเจียมตัว

แต่วินาทีต่อมาสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป เพราะมีคนเถียงกลับมา

“ฉันว่าไม่หรอกมั้ง หลายปีมานี้บริษัทตระกูลเย่กับบริษัทตระกูลหานสู้รบตบมือกันมากี่ครั้งแล้ว ถ้าไม่รู้คงคิดว่าพวกเขามีความแค้นกันเป็นการส่วนตัว วิ่งไล่ตามยังไม่แน่หรอก พวกเราอาจจะยังมีโอกาสก็ได้ จากข่าวลือที่ฉันรู้มา น้องสาวคนนี้ของประธานหานถึงจะสวยขนาดไหน แต่น่าเสียดายที่เป็นของมือสอง”

ของมือสอง......

เย่โม่เซินหรี่ตา แววตาอันมืดมิดจ้องไปทางคนที่พูดคำนั้นออกมา

“พวกนายไม่รู้สินะ ผู้หญิงคนนี้ก่อนหน้านี้เคยแต่งงานแล้ว แต่ได้ยินมาว่าถูกทิ้ง.....โอ้ย......” เขายังพูดไม่ทันจบ คอเสื้อก็ถูกคนกระชากอย่างแรง คนข้างๆตื่นตกใจกันหมด แล้วมองฉากนี้ด้วยความตกตะลึง