เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 540

บทที่540 ในที่สุดเธอก็ปรากฏตัว

ห้องโถงด้านหน้าอัดแน่นไปด้วยผู้คน ในห้องแต่งตัวด้านหลังกลับเป็นเพียงโลกของคนสองคน ภายใต้ท่วงทำนองไพเราะ จิตใจก็เหมือนได้เจอกับความสมดุล

การเต้นรำเป็นสิ่งที่มหัศจรรย์มาก

สามารถทำให้คนแปลกหน้าสองคนใกล้ชิดกันได้ และสามารถทำให้คนใกล้ชิดยิ่งสนิทสนมกันเข้าไปอีก

เหมือนกับตอนนี้ หานมู่จื่อแทบจะลืมความบาดหมางที่เคยเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ไปหมดแล้ว ลืมไปว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่เคยผ่านการแต่งงานที่ล้มเหลวมาแล้วถึงสองครั้ง ลืมว่าตัวเองเป็นแม่ของเด็กคนหนึ่ง ลืมวันแห่งฝันร้ายที่ต้องตกอยู่ในความมืดมิด

เมื่อเพลงจบลง

เย่โม่เซินวางเธอลงบนโต๊ะเครื่องแป้ง ร่างกายโน้มลงไปข้างหน้าเล็กน้อย มือเชยคางของเธอขึ้น เตรียมจะประทับจูบลงไป แต่หานมู่จื่อกลับเบี่ยงหลบจูบของเขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ จากนั้นก็ผลักเขาออกไปพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เต้นรำเสร็จแล้ว นายก็กลับไปได้แล้ว”

เย่โม่เซินที่กำลังอยู่ในอารมณ์หวั่นไหวถูกผลักออกอย่างไม่ทันตั้งตัว เขาหันกลับไปมองหญิงสาวที่ตอนนี้ใบหน้าของเธอกลับไปเย็นชาแล้วด้วยสายตาที่ไม่น่าเชื่อ

ทั้งๆที่หนึ่งวินาทีก่อนหน้านี้ สายตาของเธอยังเต็มไปด้วยอ่อนโยนตอนที่ร่วมเต้นรำกับตัวเอง แต่วินาทีต่อมากลับผลักเขาออกอย่างไม่มีเยื่อใย

นี่มันนับประสาอะไร ?

เย่โม่เซินเดินหน้าไปก้าวหนึ่ง หานมู่จื่อก็พูดด้วยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คืนนี้นายสนุกพอแล้วมั้ง อย่าให้ฉันต้องเกลียดนาย”

เท้าของเขาหยุดชะงักเพราะคำพูดของเธอ ผ่านไปครู่หนึ่งเขาถึงค่อยๆเปิดปากพูด “นี่เป็นการอำพรางของเธอเหรอ ?”

หานมู่จื่อไม่พูดจา

“ถ้าไม่ตอบแสดงว่าเธอยอมรับแล้ว” เย่โม่เซินจ้องมองเธอด้วยสายตาจริงจัง “มู่จื่อ ไม่ว่าเธอจะผลักฉันออกยังไง ชั่วชีวิตนี้เธอก็เป็นของฉัน”

เธอหันไปอีกทาง โดยไม่มองเย่โม่เซิน

ด้านหลังเงียบอยู่นาน หานมู่จื่อรู้สึกว่าลมหายใจของเขาได้หายไปแล้ว จากนั้นถึงค่อยๆพยุงโต๊ะที่อยู่ข้างๆ แล้วเดินไปด้านในทีละก้าว

เธอนั่งอยู่ในห้องแต่งตัวอยู่นาน ใช้เวลาสงบสติอารมณ์อยู่เนิ่นนาน จากนั้นหานมู่จื่อก็เปลี่ยนชุดที่สวม เปลี่ยนเป็นชุดที่สะดวกสบายให้กับตัวเอง

จนถึงตอนนี้เสี่ยวหมี่โต้วก็ยังไม่มาหาเธอเลย ไปอยู่ที่ไหนกันแน่

ไม่ใช่สิ

วันนี้เย่โม่เซินก็อยู่ในงานเลี้ยงด้วย แล้วเขา......จะได้เจอกับเสี่ยวหมี่โต้วหรือเปล่า ?

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ สีหน้าของหานมู่จื่อก็ซีดเผือดลงทันที วินาทีต่อมาเธอก็พุ่งออกไปนอกห้องแต่งตัวทันที

เพิ่งออกจากห้องแต่งตัวได้ไม่กี่ก้าว เธอก็ย้อนกลับเข้าไปใหม่ แล้วหยิบหน้ากากที่ถูกวางทิ้งไว้บนโต๊ะเก็บลงในกระเป๋าของตัวเอง

*

ครั้งนี้หานซิงแนะนำให้ทุกคนได้รู้จักหานมู่จื่อ เดิมทีก็อยากแนะนำให้มู่จื่อรู้จักกับทุกคนอยู่แล้ว ให้ทุกคนได้รู้ว่าเธอคือลูกสาวของตระกูลหาน

ดังนั้นไม่เพียงเชิญแขกชนชั้นสูงทั้งหมดในเมืองเป่ยมาเท่านั้น ยังถ่ายทอดสดผ่านจอใหญ่ใจกลางเมืองอีกด้วย

และผู้คนส่วนใหญ่ก็ให้ความสนใจกับสิ่งนี้ ผู้คนที่เดินผ่านไปมาหรือคนที่ดูผ่านรายการโทรทัศน์ ร่างก็สนอกสนใจ และต่างก็พูดกันว่านี่คือคุณหนูของตระกูลหาน หน้าตาสวยมากอะไรประมาณนั้น และเสียงน่าอิจฉาต่างๆนาๆก็แพร่กระจายไปทั่ว

ในเวลานั้นเอง บริกรในร้านอาหารตะวันตกแห่งหนึ่งก็นำสเต็กที่ลูกค้าต้องการออกมาจากครัว