เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 568

บทที่ 567 ทะเลาะกันไปมา

หลังจากหมอจากออกไป เซียวซู่ก็หันกลับไปเหลือบมองในห้อง

ในยามปกติเย่โม่เซินผู้ยโสโอหังกำลังเฝ้าสังเกตการณ์อยู่ด้านข้างเตียง ดวงตาสีดำจ้องไปที่หานมู่จื่อที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง ในสายตาของเขา บนใบหน้า ในตอนนี้เต็มไปด้วยความใส่ใจอย่างหนักแน่นต่อหานมู่จื่อ

ดูเหมือนว่า คุณชายเย่คงจะถูกคุณนายน้อยกลืนกินจนรักหมดหัวใจแล้วจริง ๆ

ตามหาเธอมาห้าปี อาจจะเป็นเพราะตระกูลหานจงใจจะปกปิด จะไม่สามารถที่จะพบร่องรอยของเธอได้เลยมาตลอด ดังนั้นตึงได้พบกับคุณนายน้อยอีกครั้งในห้าปีต่อมา

นับจากนั้นเป็นต้นมา คุณชายเย่ก็คงจะเป็นบ้าไปแล้ว

ช่างเถอะ ให้เขาบ้าไปเถอะ ในชีวิตมนุษย์จะมีห้าปีสักกี่ครั้ง เขายังไม่ต้องไปขัดขวางเรื่องของคุณชายเย่

เซียวซู่เดินเข้าไป พูดด้วยความเคารพ “คุณชายเย่ หมอเพิ่งจะบอกว่า รอให้คุณนายน้อยไข้ลดลงก็ไม่เป็นอะไรแล้วครับ ถ้าหากว่าที่นี่ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว อย่างนั้นผมขอตัวกลับไปบริษัทก่อนครับ”

อันที่จริงแล้วทางบริษัทยังคงมีเรื่องต้องจัดการอีกมาก ช่วงนี้คุณชายเย่หย่อนเรื่องทางบริษัทไปมาก แม้ว่าจะยังมีหลายเรื่องที่ต้องจัดการ แต่บริษัทใหญ่โตขนาดนี้ เรื่องเล็กเรื่องใหญ่ก็ต้องตกลงบนไหล่ของเซียวซู่เป็นเรื่องธรรมดา

เซียวซู่จึงต้องแบกรับเรื่องทั้งหมดนี้โดยธรรมชาติ

“ไปเถอะ” เย่โม่เซินพูดไปพลางพยักหน้า ถือโอกาสย้ำเตือนเขา “เรื่องนั้นก็อย่าลืมเฝ้าดูล่ะ”

“ได้ครับคุณชายเย่ ผมจะคอยเฝ้าดูไปด้วย หากว่ามีเหตุการณ์อะไรเปลี่ยนแปลงจะนำมาบอกท่านครับ”

“อื้ม”

หลังจากเซียวซู่จากออกไป เย่โม่เซินก็ยังคงอยู่เคียงข้างหานมู่จื่อ คอยเปลี่ยนผ้าชุบน้ำให้เธออยู่เรื่อย ๆ เพื่อเป็นการระบายความร้อนทางกายภาพ

ร่วมกันกับยาลดไข้ อุณหภูมิความร้อนบนร่างกายของหานมู่จื่อลดลงอย่างรวดเร็ว

เย่โม่เซินโน้มตัวไปข้างหน้า เอาหน้าผากตัวเองแนบกับหน้าผากของเธอ สัมผัสดูอย่างละเอียดอยู่พักหนึ่ง ก็ได้พบว่าอุณหภูมิร่างกายของหานมู่จื่อได้กลับมาเป็นปกติแล้ว

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ยังไม่ขยับร่างกายไปไหน มือทั้งสองข้างค้ำอยู่ด้านข้างของเธอ มองไปยังหานมู่จื่อที่กำลังหลับอยู่

“เป็นเด็กโง่หรือไง แม้แต่ตัวเองยังดูแลไม่ดีเลย คุณจะไปดูแลคนอื่นได้อย่างไร”

พูดถึงตรงนี้ เย่โม่เซินก็ถอนหายใจเบาๆอีกครั้ง ก้มศีรษะเล็กน้อยและจูบเบาๆที่ริมฝีปากของหานมู่จื่อ ขยับไปตามริมฝีปากอันนุ่มของเธออย่างไม่เสร็จสิ้น ดูดไปเบาๆ ในที่สุดเขาก็ระงับความปรารถนาของตนเองแล้วลุกขึ้นอีกครั้ง

*

ในร้านอาหารฝรั่ง

“นายพูดว่าอะไรนะ พวกนายได้รับการแจ้งเตือน ออกไปแล้วหรือ ฉันบอกเมื่อไรว่าให้พวกนายออกไป ฉันไม่ใช่ให้นายไปคอยติดตามเธอหรือไง”

“หึ นายอธิบายฉันมาสิว่าคำพูดนี้มันหมายความว่าอย่างไร ได้เงินไปแล้วจะเบี้ยวไม่ทำงานใช่ไหม”

เสียงโกรธของผู้หญิงดังออกมาจากมุมมืด หญิงสาวที่อยู่ในชุดของพนักงานร้านอาหารฝรั่งกำลังซ่อนตัวอยู่ตรงนั้นถือโทรศัพท์และลดเสียงตะโกนของตัวเองลง

“นายจ้าง ไม่ใช่ว่าพวกเรารับเงินไปแล้วจะไม่ทำงาน แต่สถานการณ์มันเป็นแบบนี้...”

ฝั่งตรงข้ามพูดกับเธออีกครั้ง เธอยังคงมีความประหลาดใจ

“แกก็พูดเหลวไหลอ้างไปเรื่อย ฉันให้นายไปติดตามคน นายรับเงินของฉันไปแล้ว ตอนนี้นายกลับบอกฉันว่านายได้รับคำสั่งจากคนอื่นดังนั้นก็เลยถอยกลับไป แบบนี้มันผิดสัญญา”

“คืนเงินหรือ คุณคิดว่าผมทำอะไรให้ขัดใจขนาดนั้นเลยหรือ”

มีบริกรอีกคนหนึ่งเดินเข้ามา มองไปยังผู้หญิงคนที่ถือโทรศัพท์อยู่ด้วยความไม่พอใจ พูดด้วยความโกรธว่า “หานเส่โยว อย่าคิดว่าได้ใกล้ชิดผู้จัดการแล้วจะไม่ต้องทำงานนะ มาแอบขี้เกียจอยู่ตรงนี้ได้ทุกวัน”

หานเส่โยว ยังคงต้องการที่จะตวาดด่าใส่คนที่อยู่อีกด้านหนึ่ง จู่ ๆ ก็ได้ยินคนเรียกชื่อของตนเองขึ้นมา สีหน้าของเธอจึงเปลี่ยนไป รีบยื่นมือไปปิดโทรศัพท์ของตัวเอง จากนั้นก็ด่าใส่คนที่มาด้วยเสียงดัง