เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 632

บทที่ 631 ระหว่างฉันกับคุณ เชื่อใจกันตั้งแต่เมื่อไหร่

แน่นอนว่าเย่โม่เซินไม่ปล่อยเธอ

ตอนนี้ในใจรู้ดีว่าหากยอมให้เธอผลักตนเองออกไป อย่างนั้นสิ่งที่เขาอยากจะถามให้ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นก็จะยิ่งยากแล้ว

ดังนั้นเขาจึงโอบเอวของเธอเอาไว้แน่น ไม่ว่าเธอจะทำอย่างไรกับตนเองก็ไม่สะทกสะท้านทั้งสิ้น ยังไงก็ไม่ยอมปล่อยเธอ

จนกระทั่งหานมู่จื่อโวยวายจนเหนื่อย แล้วหยุดลง ตอนที่กำลังกัดฟันจ้องเขม็งไปที่เขา เย่โม่เซินจึงทอดถอนใจออกมา

“ผมไปต่างประเทศกะทันหัน เพราะที่ต่างประเทศมีข้อตกลงที่สำคัญมากต้องคุยกัน” หานมู่จื่อมองเขาอยู่ ไม่ได้ตอบรับ มีเพียงแค่สายตาที่ไม่เชื่อเขาอย่างชัดเจนคู่นั้น

เย่โม่เซินทำได้เพียงอธิบายต่อไป: “ประชุมกันค่อนข้างนาน รวมไปถึงเวลาที่ห่างกันของต่างประเทศกับในประเทศคุณก็รู้อยู่แล้ว จากนั้นผมก็ไปเลือกของขวัญมาให้คุณ แล้วคืนนั้นก็รีบกลับมาเลย”

พูดๆอยู่ เขาก็เข้าไปใกล้ๆ เพื่อให้เธอเห็นเส้นเลือดที่ดวงตาของตนเองอย่างชัดเจน

“แม้กระทั่งชีวิตของผมก็ให้คุณได้ คุณสงสัยว่าผมมีผู้หญิงอื่นเหรอ? มู่จื่อ สมองของคุณ......ทำมาจากอะไรกันแน่?”

เขาทอดถอนใจเบาๆ ก้มลงกอดเอวแน่น

“ห้าปีที่ผ่านมาก็รักษาความบริสุทธิ์ไว้เพื่อคุณ นิสัยที่รักความสะอาดเกินไปในชีวิตนี้นอกจากคุณแล้วก็กลัวว่าใครอื่นก็คงจะรักษาไว้อย่างดีไม่ได้”

หานมู่จื่อโดนเขากอดอยู่ ร่างกายที่อรชรอ้อนแอ้นไม่ขยับเขยื้อนเลยสักนิด ราวกับว่าไม่สนใจคำพูดของเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เย่โม่เซินรู้สึกไม่เข้าใจ จึงค่อยๆถอยออกมามองเธอ

“ยังไม่ยอมเชื่อผม?”

หานมู่จื่อกำลังจ้องเขา ยิ้มอย่างเย็นชา

“คำพลอดรักพูดได้น่าฟังจริงๆ ไม่รู้เลยว่าห้าปีนี้คุณชายเย่ไปเรียนมาจากที่ไหน ไม่นึกว่าจะเข้าใจพูดได้น่าฟังมากขนาดนี้ ก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่คิดอยู่ในใจ กับสิ่งที่พูดออกมาเป็นอย่างเดียวกันหรือเปล่า”

เย่โม่เซิน: “......”

“เมื่อคืน ไปนอนกับใครมา?”

เย่โม่เซินขมวดคิ้ว: “วันนี้คุณจงใจหาเรื่องอย่างไม่มีเหตุผลไปหรือเปล่า?”

เธอจงใจหาเรื่องอย่างไม่มีเหตุผล?

หานมู่จื่อเบิกตาโพลง รู้สึกตัวอย่างทันที ตนเองกับเขาไม่เกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว ท่าทางอย่างนี้ก็จงใจหาเรื่องอย่างไม่มีเหตุผลจริงๆ

แต่......เธอก็เจตนาจะหาเรื่องแล้วจะทำไม?

ตอนนี้เธอมองคนที่อยู่ตรงหน้า นึกถึงเมื่อคืนที่เขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นในห้องเดียวกัน เป็นไปได้ว่าคงทำเรื่องอย่างนั้นไปแล้ว เธอก็สะอิดสะเอียนจนแทบจะทนไม่ไหว

“คุณไปให้พ้น!”

เธอว่าออกมาเสียงดังอย่างทันที: “กลับไปในโลกที่นุ่มนวลที่ต่างประเทศของคุณเถอะ”

ตั้งแต่แรกเย่โม่เซินคิดว่าเธอระแวง จึงลองหยั่งเชิงและเหน็บแนมดู แต่ตอนนี้รู้สึกแปลกใจมากๆ ถ้าเป็นการหยั่งเชิงตามปกติทำไมเธอถึงโมโหขนาดนี้?

หรือว่า??

ฉากเมื่อคืนฉากหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัวของเย่โม่เซินทันที

เป็นฉากที่ตวนมู่เสว่กำลังถือมือถือของเขานั่งอยู่บนโซฟา ตอนนั้นมุมปากของเธอมาพร้อมกับรอยยิ้มที่กระหยิ่มยิ้มย่อง แลดูเหมือนกับรบชนะอย่างนั้น

และตอนที่ตวนมู่เสว่เห็นเขาสายตาก็ปรากฏความลนลานออกมาชั่วครู่ แต่ก็สงบลงได้อย่างรวดเร็วมาก โทรเข้าไปในมือถือของเธอ

หรือว่า......

เย่โม่เซินหรี่ตา ดวงตาแสดงความอันตราย

เป็นผู้หญิงคนนั้นที่ถือโอกาสแอบเข้ามาในห้องตอนที่ตนเองอาบน้ำ แล้วเอามือถือของเขาไปทำเรื่องไม่ดี？

ดังนั้น จึงทำให้หานมู่จื่อโมโหขนาดนี้?

ระหว่างเขากับตวนมู่เสว่ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันทั้งนั้น ต่อให้หานมู่จื่อไม่รู้ เขาก็ไม่กลัวที่จะให้เธอรู้