เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 670
สรุปบท บทที่ 669 นายกำลังพูดแทนแม่ของนาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่
อ่านสรุป บทที่ 669 นายกำลังพูดแทนแม่ของนาย จาก เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ โดย สือหวู
บทที่ บทที่ 669 นายกำลังพูดแทนแม่ของนาย คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย จีน เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย สือหวู อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่ 669 นายกำลังพูดแทนแม่ของนาย
“ไม่โทรแล้วเหรอ?” จางเสี่ยวเหยียนเก็บโทรศัพท์ขึ้นมา “ถ้าเช่นนั้นเสี่ยวหมี่โต้วทำยังไง? คุณชายเย่เขา……”
“ไม่เป็นไร”
หานมู่จื่อยิ้มเล็กน้อย “พาไปก็พาไปเถอะ เขาเพิ่งรู้เรื่องนี้ มักจะต้องการเวลาไปเข้าใจความจริงสักหน่อย อีกทั้ง......เสี่ยวหมี่โต้วก็ไม่ได้โง่ขนาดนั้น อย่างไรเสียไม่ว่ายังไงก็คือพ่อของเขา ก็จะไม่ทำร้ายเขา”
เมื่อได้ฟังหานมู่จื่อพูดเช่นนี้แล้ว จางเสี่ยวเหยียนก็ไม่พูดอะไรอีก ทำได้เพียงพยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก
“ก็ได้ ในใจตัวเธอเองมีการตัดสินใจก็ได้”
“ไปนอนเถอะ อย่าวิ่งออกมาอีกแล้ว”
“ก็ได้ ราตรีสวัสดิ์”
จางเสี่ยวเหยียนได้ลูบคลำโทรศัพท์ไว้และเดินกลับไป เดินไปแล้วกี่ก้าวก็ได้ยินถึงเสียงของหานมู่จื่อที่อยู่ด้านหลังดังขึ้น
“เธอจำไว้ ห้ามแอบส่งข่าวเรื่องนี้ไปบอกพี่ชายฉัน ฉันรู้ว่าเธอทำเพื่อฉัน เพียงแต่ว่า......เรื่องของฉันไม่ต้องบอกเขาทุกครั้ง”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ จางเสี่ยวเหยียนรู้สึกว่าหลังของตัวเองได้แข็งทื่อไปแล้วครู่หนึ่ง หลังจากนั้นเธอก็พยักหน้าแล้วพยักหน้าอีก
“ฉันรู้แล้ว!”
*
เย่โม่เซินเพิ่งจะเอารถขับออกไป เสี่ยวหมี่โต้วที่ได้นั่งอยู่ตรงเบาะข้างคนขับก็ได้เปิดปากแล้วด้วยน้ำเสียงที่เหนียวนุ่ม
“คุณอาต้องการพาฉันไปไหน?”
มือที่ได้กุมพวงมาลัยรถของเย่โม่เซินอยู่ได้สั่นไปแล้วครู่หนึ่ง เขาได้เอียงลูกตาดำมองไปยังคนรุ่นเล็กที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับแวบหนึ่ง น้ำเสียงก็ได้มีความอ่อนโยนโดยที่ตัวเองก็ไม่ได้ค้นพบ
“ไม่ใช่ว่าพูดแล้วเหรอ? ไม่ต้องเรียกคุณอา ต้องเรียกว่าพ่อ”
เสี่ยวหมี่โต้วได้กะพริบตาและมองเขาไว้ด้วยใบหน้าที่ไร้เดียงสา
“อืม? เรียกพ่อคำหนึ่งมาฟังๆ?” หลังจากที่พูดประโยคนี้จบ เย่โม่เซินก็รู้สึกว่าความถี่ของลมหายใจของตัวเองได้เพิ่มขึ้นมาไม่น้อยแล้ว แต่ว่าก็ได้กลั้นลมหายใจรอไปนานมากแล้ว ก็ไม่ได้ยินถึงน้ำเสียงที่เหนียวนุ่มว่าพ่อแม้แต่คำหนึ่ง ที่มีก็มีเพียงการเงียบไม่พูดกับความเงียบสงบ
เย่โม่เซินอดไม่ไหวได้เอียงลูกตามองไปทางเสี่ยวหมี่โต้วแวบหนึ่ง
“ทำไมไม่ส่งเสียงออกมา?”
เสี่ยวหมี่โต้วได้เม้มปากเล็กๆแล้วเม้มอีก หลังจากนั้นก็ได้พูด: “ฉันไม่เรียก”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เย่โม่เซินรู้สึกหายใจไม่สะดวก
“ทำไม?”
“แม่ไม่ได้บอกว่าคุณคือพ่อ เสี่ยวหมี่โต้วไม่สามารถเรียกมั่วๆได้”
ที่แท้เป็นเช่นนี้ เย่โม่เซินได้หัวเราะแล้วหัวเราะอีกอย่างจืดจาง: “แต่ว่าแม่ของนายก็ไม่ได้พูดว่าฉันไม่ใช่พ่อของนาย อีกทั้งนายดูพวกเรามีรูปร่างหน้าตาเหมือนกันเช่นนี้ หากว่าฉันไม่ใช่พ่อของนาย ยังมีใครที่เป็นพ่อของนายอีก?”
เมื่อพูดประโยคนี้จบ หนุ่มน้อยก็ได้เข้าใกล้จ้องมองเขาไว้อย่างละเอียดจริงๆ มองแล้วมองอีก หลังจากนั้นก็กลับไปนั่งแล้ว และมือเล็กๆได้กอดอกไว้ เป็นภาพท่าทางของผู้ใหญ่ตัวเล็ก
“ไม่ได้ ก็แม้ว่าคุณกับเสี่ยวหมี่โต้วจะมีรูปร่างหน้าตาเหมือนกันไม่มีผิด เสี่ยวหมี่โต้วก็ไม่สามารถเรียกคุณว่าพ่อได้”
“......นี่......ก็คือทำไม?”
“เชอะ ก็แม้ว่าคุณจะเป็นพ่อของฉันจริงๆ ฉันก็ไม่ต้องการให้คุณเป็นพ่อของเสี่ยวหมี่โต้ว”
คำพูดนี้เหมือนกับลูกธนูด้ามหนึ่งที่ได้แทงเข้าไปอยู่ภายใต้จิตใจของเย่โม่เซิน พอดิบพอดีกับตรงหน้าได้เป็นไฟแดง เขาได้นำรถจอดลงมาแล้ว หลังจากนั้นก็ได้มองไปทางเสี่ยวหมี่โต้ว
“สามารถบอกเหตุผลกับฉันได้ไหม?”
ได้เผชิญหน้ากับใบหน้านี้ที่อยู่ตรงหน้าที่มีหน้านาเหมือนกับตัวเองจนเกินไป ตอนนี้เย่โม่เซินมองก็ยังคงรู้สึกแปลกๆ ในใจก็มีความรู้สึกประเภทที่แปลกประหลาดประเภทหนึ่ง
คนสนิทของเขาที่อยู่บนโลกนี้ มีเหลือเพียงส้งอานคนหนึ่ง
แม้ว่าจะดูเหมือนว่าไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกันตรงๆ แต่......ในสายเลือดก็ได้มีความใกล้เคียงอยู่หน่อยเช่นนั้น
เชอะ 5ปีก็ไม่ได้บรรลุถึงหน้าที่ของพ่อคนหนึ่ง เมื่อพบหน้าก็ต้องการยอมรับลูกชาย ที่พ่ออย่างเขาคนนี้ทำไม่มาก ที่คิดกลับก็คือสวยงามไปหน่อย
และยังพาเขาออกมา เห็นได้ชัดมากว่าโกรธกับหม่ามี๊อยู่!
แม่ของเขาดีเป็นที่หนึ่งบนโลกนี้
คาดไม่ถึงว่ายังโกรธแม่ของเขา! ผู้ชายเลว!!!
เสี่ยวหมี่โต้วได้ด่าไปแล้วประโยคหนึ่งด้วยความไม่พอใจอยู่ในใจ และได้เคาะตีดั่งดีดลูกคิดรางแก้วอยู่ในใจ
พ่อสารเลว ทำร้ายให้แม่ได้รับความไม่เป็นธรรมมากเช่นนั้น เขาจะต้องคิดเงินต้นพร้อมดอกเบี้ยแทนแม่ ทวงกลับมาสิบเท่าร้อยเท่า
เห็นได้ชัดว่าคืนนี้ก็ได้ดึกแล้ว แต่ว่าเย่โม่เซินยังคงได้ขับรถนานมาก และนำเสี่ยวหมี่โต้วพาไปที่วิลล่าไห่เจียงแล้ว
คนเฝ้าประตูกี่คนตอนที่ได้เห็นถึงรถของเย่โม่เซินกลับมาแล้วก็ยังมีความประหลาดใจอยู่บ้าง วันเวลานี้ยังไม่ถึงทำไมเขาได้กลับมาที่วิลล่าไห่เจียง? หรือว่าคือได้พาคุณนายน้อยกลับมาแล้ว?
แต่เมื่อหลังจากที่รถได้ผ่านไป พวกเขากี่คนก็ได้ใจลอยอยู่ตรงที่เดิมอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งหลังจากนั้นสิบวินาทีกว่า พวกเขาถึงได้มีปฏิกิริยาตอบโต้กลับมาทั้งหมด
“เห้ย? สายตาของฉันเสียไปแล้วเหรอ? เมื่อกี้มีคนนั่งอยู่ที่เบาะข้างคนขับใช่ไหม? ฉันมองไม่ผิดใช่ไหม?”
“ฉันรู้สึกว่าฉันเจอผีแล้ว......เบาะข้างคนขับของคุณชายเย่ ดูเหมือนว่าจะมีเด็กคนหนึ่ง???”
“เฮ้ย! พูดไม่เป็นมงคลเช่นนั้น คุณชายเย่เป็นถึงมังกรในหมู่ชน เป็นผู้ประสบความสำเร็จ จะเจอผีได้ยังไง? เมื่อกี้......เด็กคนนั้นคือใคร?”
“ไม่ถูก!!!เมื่อกี้เด็กคนนั้นเห็นได้ชัดว่ามีรูปร่างหน้าตาเหมือนกับคุณชายเย่ไม่มีผิด!!!”
“เห้ย!!!หรือว่านี่คือลูกชายของคุณชายเย่??” คนกี่คนได้มองหน้ากันอย่างเลิกลั่น ทันใดนั้นก็ได้เงียบไม่พูดจาแล้ว
ผ่านไปครู่ใหญ่ๆ คนกี่คนก็ได้ส่งเสียงด้วยความตื่นตกใจออกมาในเวลาเดียวกัน
“คุณชายเย่มีลูกชายตั้งแต่ตอนไหน??”
และเวลานี้ รถของเย่โม่เซินก็ได้จอดลงมาแล้ว หลังจากนั้นก็ได้เปิดประตูรถให้กับเสี่ยวหมี่โต้ว ตอนที่เสี่ยวหมี่โต้วลงรถ เขายังได้ยื่นมือขึ้นไปบังหลังคารถเสี่ยวหมี่โต้วอย่างระมัดระวัง เพื่อป้องกันไปโดนเขา
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่