เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 69

บทที่69 เธออยู่ให้ห่างจากเย่โม่เซินหน่อยได้มั้ย

แค่ไม่นานก็มาถึงจุดนัดพบ เซียวซู่เปิดประตูรถ พอลงรถมาก็รู้สึกถึงความผ่อนคลาย

ปาดเหงื่อไปหนึ่งที เซียวซู่หันกลับไปมองทั้งสองคนที่นั่งอยู่ในรถ

สองคนนี้……อยู่ๆเซียวซู่ก็รู้สึกว่า เหมือนเป็นบุพเพสันนิวาสจริงๆ

ปกติที่ขับรถให้เย่โม่เซิน บรรยากาศรอบตัวของเย่โม่เซินก็เย็นพอแล้ว แต่พอมีเสิ่นเฉียวมานั่งในรถด้วย เขาก็นึกว่าจะมาช่วยเพิ่มสีสันให้กับภายในรถได้ แต่ใครจะรู้ว่า……อารมณ์ที่เศร้าหมองของเธอกลับยิ่งทำให้บรรยากาศที่เย็นยะเยือกของเย่โม่เซินเพิ่มขึ้นไปอีก

เหมาะสมกันจริงๆคู่นี้ คนหนึ่งหม่นหมองอีกคนหนึ่งเย็นชา

เสิ่นเฉียวกำลังเข็นวีลแชร์ของเย่โม่เซินลงมา หานเส่โยวกับเย่หลิ่นหานก็จอดรถเสร็จแล้วเดินมาหาพอดี หานเส่โยวเห็นสีหน้าของเสิ่นเฉียวไม่ค่อยสู้ดี จึงเดินไปหาเธอข้างๆด้วยความเป็นห่วง

“เฉียวเฉียว สีหน้าดูไม่ดีเลยนะ ไม่สบายเหรอ？”

ได้ยินแบบนั้น เสิ่นเฉียวก็ฝืนยิ้มออกมา แล้วพูดเบาๆว่า：“ฉันสบายดี”

“ไม่เป็นไรก้ดีแล้ว เดี๋ยวฉันช่วย”

พูดจบก็ไม่รอให้เสิ่นเฉียวได้ตั้งตัว หานเส่โยวเดินไปเข็นรถวีลแชร์แทนเธอ เสิ่นเฉียวยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น มือของเธอคลายลงไปโดยอัตโนมัติ

เธอยืนมองหานเส่โยวเข็นรถวีลแชร์ของเย่โม่เซินไปต่อหน้าต่อตาแบบงงๆ ในหัวเธอตอนนี้คิดอะไรไม่ออก ไร้ซึ่งปฏิกิริยาตอบกลับใดๆทั้งสิ้น

แต่เซียวซู่ที่ยืนอยู่ข้างๆพอมองเห็นภาพตรงหน้า ก็งงเป็นไก่ตาแตกไปเหมือนกัน

นี่มันเกิดอะไรขึ้น？เพื่อนของผู้ช่วยเสิ่น……รู้สึกว่าเธอจะทำตัวเกินหน้าเกินตาบ่อยนะ？ด้วยเหตุนี้เซียวซู่จึงมองไปทางเสิ่นเฉียว แล้วพูดเบาเรียกสติเธอเบาๆ：“ผู้ช่วยเสิ่น คุณจะไม่ตามไปหน่อยเหรอครับ？”

ได้ยินแบบนั้น เสิ่นเฉียวจึงได้สติ

ตามไป？ตามทำไม？ยังไงเย่โม่เซินเขาก็ไม่ชอบขี้หน้าฉันอยู่ดี เธอตามไปแล้วจะมีประโยชน์อะไร？

ไม่ใช่สิ นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอควรจะตามไปเพื่อไม่ให้เส่โยวต้องได้รับความทรมานจากเย่โม่เซิน

คิดได้แบบนั้น เสิ่นเฉียวก็รีบจ้ำอ้าวเดินตามไป

เซียวซู่ยืนกอดอกอย่างไม่เข้าใจ มองเสิ่นเฉียวจากด้านหลังแวก็ส่ายหัวไป เส้นประสาทเธอจะตายด้านไปถึงไหน？ถึงขนาดยอมให้สามีของตัวเองที่อยู่ตรงหน้าโดนคนอื่นแย่งไปได้ แถมยังยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ขยับเขยื้อนอีก

ไม่รู้จะเรียกว่าโง่หรือว่าใสซื่อ หรือจะเรียกว่าความรู้สึกช้าดี

“ผู้ช่วยเซียว ยืนทำอะไรตรงนี้？เข้าไปด้วยกันสิ”

เซียวซู่พยักหน้า เขาดึงขาที่กำลังก้าวออกไปดึงกลับมา：“ไม่ดีกว่าครับ ผมจะรอพวกคุณอยู่ตรงนี้ ผมมีเรื่องที่จะต้องไปจัดการนิดหน่อยครับ”

เขาไม่ได้โง่นะ บรรยากาศรอบๆของทั้งสี่คนแปลกไป ถ้าเขาไป มันจะเป็นการหาเรื่องใส่ตัวหรือเปล่า？

ยืนสูดอากาศสดชื่นๆข้างนี้ดีกว่า！

เย่หลิ่นหานยิ้มมุมปากเล็กน้อย จ้องไปที่เขาแล้วยิ้มให้ ราวกับรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ในใจ ผ่านไปสักพักก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แล้วก็หันหลังเดินเข้าไปข้างใน

อาจเป็นเพราะยังเช้า คนจึงไม่ค่อยเยอะ หานเส่โยวเป็นลูกค้าประจำของร้าน พอเข้าไปเจ้าของร้านก็รีบเข้ามาทักทายเธอ

“เส่โยว ทำไมวันนี้มาแต่เช้าเลย？หืม แล้วนั่นใครน่ะ？แฟนเหรอ？”

เสิ่นเฉียวที่เดินตามหลังมาติดๆพอได้ยินประโยคนี้เข้าก็ต้องหยุดเดินไปตามสัญชาตญาณ แล้วยืนมองดูพวกเขาอยู่ไม่ไกล

หลังจากหานเส่โยวถูกถามไปแบบนั้น ใบหน้ารูปไข่ที่ขาวสวยนั้นก็แดงระเรื่อขึ้นมา แล้วก็พูดหยอกล้อกับเจ้าของร้านไปว่า：“คุณป้าก็ อย่าพูดอะไรแบบนั้นสิคะ เขาไม่ใช่แฟนของหนู”