เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 690

บทที่ 689 ทำให้ดีที่สุด

“นายกำลังโทษว่าเป็นเพราะเธอไม่เชื่อใจนายใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเย่โม่เซินก็หลบสายตา ก่อนจะปรากฏรอยยิ้มขมขื่นขึ้นมาเล็กน้อย

“ผมจะไปโทษเธอได้ยังไง? ตอนนั้นเป็นผมเองที่ไม่เชื่อใจ แล้วผมจะขอให้เธอเชื่อใจผมให้มากขึ้นได้ยังไง?” หานชิงมองเขาที่แววตาเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง

“ดูเหมือนว่านายค่อนข้างจะรู้ตัวเองดีเลยนะนายถึงรู้ว่าระหว่างพวกนายไม่มีความเชื่อใจกันและกัน แต่ทำไมถึงยังต้องมายุ่งกับเธอกันอีก แถมไม่แน่ว่านายอาจจะทำผิดซ้ำรอยเดิมเมื่อห้าปีที่แล้วก็ได้นี่?”

เย่โม่เซินเงยหน้าขึ้นมามองด้วยแววตามุ่งมั่น เขาจึงได้เห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและความสงสัยของหานชิงโดยตรง “ไม่แน่นอนครับ เวลาห้าปีในชีวิตของนายและมู่จื่อมันมากขนาดนี้ ไม่คิดว่าตัวเองจะเปลี่ยนแปลงได้ง่ายๆเหรอ?”

หานชิงพูดขึ้นอย่างเย็นชา

“ใครจะไปรู้ล่ะ? เพราะครอบครัวนายมันทำให้อารมณ์ของนายมันผิดเพี้ยนไปอย่างง่ายๆ อีกอย่างนายต้องการทรมานมู่จื่อลูกสาวของตระกูลหานด้วย เพราะงั้นฉันไม่ยอมให้เธอแต่งงานกับนายง่ายๆแน่”

“แล้วอะไรที่ทำให้คุณไม่ยอมให้เธอแต่งงานกับผมล่ะครับ?”

หานชิงขมวดคิ้วและมองไปที่เย่โม่เซินด้วยความไม่พอใจ ในขณะที่ใบหน้าหล่อเหลาของเย่โม่เซินกลับเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่สงบและดวงตาก็เต็มไปด้วยความสบายใจจนดูเหมือนว่าเย่โม่เซินไม่กลัวหานชิงเรื่องไม่เห็นด้วย

“เย่โม่เซิน อย่ามาล้อเล่นแถวนี้อีก ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อพูดคุยเรื่องแต่งงานของนายกับมู่จื่อ แต่ฉันมาเพื่อเตือนให้นายห่างจากมู่จื่อซะ”

เย่โม่เซินยิ้มจางๆ “อย่างไรก็ตามคุณก็รู้ว่านี่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เราไม่มีทางเลิกกัน หากไม่มีกันและกันทั้งชีวิตนี้ของเราคงต้องตายอย่างโดดเดี่ยวไปเท่านั้น”

ในตอนนี้คำพูดของเย่โม่เซินหยุดลงชั่วขณะและเขาก็เหลือบตามองอย่างอยากรู้อยากเห็นไปที่หานชิง

“ถึงแม้คุณจะเป็นพี่ชายแถมตัวเองยังไม่อยากแต่งงาน แล้วยังคิดจะดึงน้องสาวให้อยู่เป็นเพื่อนแล้วอยู่อย่างโดดเดี่ยวจนแก่เหรอครับ?”

หานชิง: “……”

สิ่งนี้ทำให้เขาโกรธจนทำให้ดวงตาฉายแววความไม่พอใจ

“คุณต้องการทำลายความรัก แต่คุณขอร้องน้องคุณไม่ได้ใช่ไหม?”

หานชิงมองไปอีกฝ่ายด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะค่อยๆกำมือเข้าหากันแน่น

“ใครบอกว่าฉันอยากจะขัดขวางความรักกัน?”

“ถ้าไม่ใช่ต้องการจะขัดขวางความรักของน้องสาวตัวเอง งั้นคุณก็ไม่ควรมาขวางแบบนี้ เพราะแค่ห้าปีสำหรับเรามันก็เพียงพอที่จะยืนยันได้มากพอแล้ว”

หานชิงขมวดคิ้วมุน แม้ว่าเขาจะไม่พอใจกับชายหนุ่มนามว่าเย่โม่เซินเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งที่เขาพูดออกมาตอนนี้นั้นถูกต้อง มู่จื่อกับเขาแยกจากกันไม่ได้จริงๆ ทั้งชีวิตเขาอาจจะไม่ตกหลุมรักใครได้อีกและนั่นทำให้พวกเขาจะต้องตายอย่างเพียงลำพัง

เขาคิดหาทางให้น้องสาวเขาคืน จากนั้นก็อยู่เคียงข้างกันต่อไป

แม้ว่าเธอจะไม่ได้แต่งงานและต้องอยู่ในตระกูลหานไปตลอดชีวิต แต่นั่นก็ไม่ได้สำคัญอะไร เขาสร้างรายได้เองได้ และสามารถสนับสนุนเธอและเสี่ยวหมี่โต้วไปตลอดชีวิตได้

เธอต้องการอะไร อยากทำอะไรเขาจ่ายได้ทุกอย่างที่ต้องการ

หากเธอยืนยันที่จะแต่งงานกับใครสักคน หานชิงรู้สึกว่าเธอจะพบคนที่สามารถไว้วางใจและจัดการดูแลภายใต้การควบคุมของเขาเอง และเป็นคนที่ไม่กล้าจะมีใจให้กับหญิงอื่น และไม่กล้าที่จะทำตัวร้ายกาจใส่เธอ

เพราะอย่างน้อยเขาก็รับมือได้

แต่มันต้องไม่ใช่เย่โม่เซิน

ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขามีรูปร่างหน้าตาดี แต่ในเมืองเป่ยนี้ที่ถึงแม้ว่าตระกูลหานจะเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่โต แต่หากเขาเผชิญหน้ากับตระกูลเย่เข้า เกรงว่าเขาจะไม่สามารถควบคุมเย่โม่เซินได้เลย

นอกจากนี้พวกเขาสองคนเคยมีอดีตบาดหมางกันมาก่อน ดังนั้นหากให้น้องสาวเขาแต่งกับเย่โม่เซิน เขาในฐานะพี่ชายจะสบายใจได้ยังไงกัน?

“หน้าจอทั่วทั้งถนนกำลังจับจ้องมาเพื่อให้ทุกคนรู้ว่าเธอกำลังจะกลายเป็นภรรยาของผม”

เหอะ——

หานชิงหัวเราะออกมาดังๆในใจ และเย่โม่เซินก็หยิบซองกระดาษสีน้ำตาลข้างตัวเขาออกมา และกล่าวด้วยเสียงทุ้มก่อนจะวางลงตรงหน้าของหานชิง