บทที่701 เธอปวดใจเพราะเขางั้นเหรอ?
ไม่รู้เหมือนกันว่าหลับไปนานแค่ไหน ในฝันนั้นต่างก็เป็นเสียงสาปแช่งของเมิ่งเส่โยวที่ก้องอยู่ในหูของเธอ ก่อกวนจนทำให้จิตใจของเธอสับสนวุ่นวาย
หานมู่จื่อลืมตาขึ้นมาทันที พบว่าฟ้าสว่างแล้ว และความอบอุ่นตรงด้านหลังของเธอก็ได้หายไปแล้ว
บนเตียงเหลือเพียงแค่เธออยู่คนเดียว
หัวใจของเธอเต้นแรงมาก เหงื่อก็ออกเต็มหน้าผาก
หานมู่จื่อกะพริบตา แล้วก็รีบลุกขึ้นนั่งทันที มองไปที่ทะเลสีฟ้าครามด้านนอกหน้าต่าง เปลือกตาของหานมู่จื่อก็เริ่มกระตุกอย่างไม่ฟังคำสั่ง
เธอยื่นมือออกไปจับเปลือกตาที่กระตุกของเธออัตโนมัติ แต่ว่าการกระทำแบบนี้ก็ไม่สามารถหยุดได้ หานมู่จื่อสามารถรู้สึกได้ถึงเปลือกตาที่อยู่ใต้นิ้วชี้ของตัวเอง ยังคงกระตุกไม่หยุด
ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ?
จะเกิดเรื่องที่ไม่ดีขึ้นยังงั้นเหรอ? เหลือเวลาก่อนวันงานแต่งอีกไม่กี่วัน ถ้าเกิดว่าเกิดอุบัติเหตุขึ้นในตอนนี้ เธอกับเย่โม่เซิน……ต้องก้าวเข้าสู่เส้นทางที่ไม่มีวันหวนคืนได้รึเปล่า?
ไม่นะ!
เธอไม่อยากให้เป็นแบบนี้ หานมู่จื่อลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์
แล้วก็เห็นข้อความที่เย่โม่เซินส่งมาให้เธอจริงๆ เขาบอกว่าเขาไปสนามบินแล้ว หานมู่จื่อเหลือบไปดูเวลา ยังไม่ทันถึงเวลาที่เครื่องบินเขาจะออกเดินทางเลย หานมู่จื่อคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ส่งข้อความไปบอกให้เราระมัดระวังความปลอดภัยด้วย
หลังจากนั้นเธอก็โทรหาหานชิง
ตอนที่หานชิงได้รับโทรศัพท์จากหานมู่จื่อนั้น เขากำลังอยู่ที่บริษัทกำลังจะเริ่มประชุมพอดี
“ทำไมเหรอ? ”
“พี่……” น้ำเสียงของหานมู่จื่อไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก เธอเอื้อมมือไปกุมขมับที่ปวดร้าวของตัวเอง “มีเรื่องหนึ่งที่ฉันอยากจะบอกพี่หน่อย ไม่ยังงั้น ฉันต้องไม่สบายใจแน่นอน”
หานชิงได้ยินความสับสนจากน้ำเสียงของเธอ และในตอนนี้เองซูจิ่วก็เดินเข้ามา “ประธานหาน ห้องประชุมอยู่ทางนั้น……”
พึ่งจะพูดได้ครึ่งเดียว หานชิงก็ยกมือขึ้นห้ามเธอ
ซูจิ่วก็เลยทำได้แค่กลืนคำพูดด้านหลังลงท้องไป หลังจากนั้นก็เห็นหานชิงเดินไปหยุดอยู่ตรงด้านหน้าหน้าต่าง แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “เรื่องอะไรที่ทำให้คุณสบายใจ? นี่มันก็ใกล้จะถึงวันงานแต่งแล้วไม่ใช่เหรอ? เขาทำให้คุณรู้สึกไม่สบายใจ? เสียใจเหรอ? ”
หานมู่จื่อ “……มันไม่ใช่เพราะว่าเขา แต่เพราะอย่างอื่น……”
“อย่างอื่น? ”หานชิงเม้มปากพร้อมกับดูการจราจรด้านล่างจากทางหน้าต่าง เม้มปากรอคำตอบจากเธออย่างใจเย็น
หลังจากนั้น หานมู่จื่อถึงได้เล่าเกี่ยวกับเรื่องและเหตุการณ์ที่ได้เจอกับเมิ่งเส่โยวเมื่อวันนั้นให้หานชิงฟัง เดิมทีเธอวางแผนจะปกปิดเรื่องนี้เอาไว้
“เดิมทีฉันคิดว่า……ดูจากกำลังของเธอตอนนี้ น่าจะไม่สามารถพลิกคลื่นอะไรได้หรอก แต่ว่า……เปลือกตาฉันกระตุกแรงมาก ก่อกวนจนทำให้ฉันไม่สบายใจ พี่……”
“เพราะฉะนั้น ก็เลยอยากให้พี่ช่วยยังงั้นเหรอ? ”
ถึงแม้ว่าจะอับอายนิดหน่อย แต่ว่าหานมู่จื่อก็พยักหน้า “ขอโทษด้วยนะพี่ ฉันรู้ว่าไม่ควรจะรบกวนพี่เรื่องนี้เลย แต่ว่า……”
“แต่ว่าเธอเห็นว่าช่วงนี้เขาต้องเหน็ดเหนื่อยเพราะว่าเขาคอยวิ่งเต้นเรื่องงานแต่งด้วยตัวเอง ก็เลยปวดใจแทนเขางั้นเหรอ? ”
คำพูดพวกนั้นมันตรงประเด็นอย่างแรง ตรงใจหานมู่จื่อมาก เธอทำได้แค่พยักหน้า เลือกการเงียบแทนการยอมรับโดยปริยาย
หลังจากนั้น เธอก็ได้ยินเสียงถอนหายใจที่หนักหน่วงของหานชิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่